ανυπαρξία

Στενά και επίμονα φλερτάρει

η θλίψη την κατάθλιψη

την γοητεύει εκείνο

το κατά που της λείπει

το θέλει δικό της

να μεγαλώσει να φουσκώσει

να διαλυθεί στην ανυπαρξία

εστίαση στο ακίνητο σημείο

πόσο πόνος μπορεί

να μαζευτεί

ας αφήσουμε το χρόνο να ρέει

δίπλα μας αθόρυβα

αργά αργά

διασχίζει αστραπιαία

υπότονη  ύπαρξη

σβήνει η ανώφελη ελπίδα

κερί σε χαμηλό μανουάλι

λύγισε από την αχνή

τρεμοσβήνουσα φλόγα

ας αναπαυτούμε

ασήκωτη η ανάσα

ατενίζουμε παρατημένοι

το άπειρο συμπαγές κενό