υστερνοκαίριν

Αναζητώ

Αυτό το νωχελικό πρωινό

Την σωσίβια μπαλωμένη παρουσία σου

να ξαποστάσουμε μαζί

Κουλουριασμένοι

Ακούγοντας σιωπηλοί

Τους υποτονικούς ήχους της

Φθινοπωρινής πόλης

Τα απογοητευμένα κελαηδήματα

Των εναπομεινάντων πουλιών

Τα ανεξερεύνητα κορμιά

Να ξεγελαστούν για λίγο

Να νικήσουν την ψύχρα

Που σκορπά το μοθοπώρ[1]

Οι θολερές ψυχές

Να θαμπωθούν

Από την στιγμιαία λάμψη

Της εύθρυπτης ελπίδας

Ας βάλω καλύτερα

Χουλιέν[2] ένδυμα

Να νικήσω τη ψύχρα

Και την αροθυμία[3]

Να απλώσω τα ρούχα

εργασιοθεραπεία

Στέλνω θερμό χαμόγελο

Στον θλιμμένο ήλιο

Ακούραστοι οδοιπόροι

Στο ανέλπιστο υστερνοκαίριν[4]

---

[1] μοθωπόρ = φθινόπωρο

[2] χουλέν = ζεστό,

[3] αροθυμώ ή αραθυμώ,=νοσταλγώ

[4] υστερνοκαίριν = φθινόπωρο