παρηγορία[1]
Η μοναξιά
Το άδειο σπίτι
Διαμέρισμα σκιά τριγυρνά
Χωρίς ψυχή να νοιάζεται
Likely υπάρχει ο
Σωτήριος ναός της Εκκλησίας
Καταφύγιο των παθούντων
Και ο ατυχής υμέναιος
καρφωμένος στην ύπαρξη
Διάβηκαν τα χρόνια
Απομένει η ιεροτελεστία
Όλα τα κακά σβήνουν
Απομένει ο άνδρας
Ο ξένος και εσαεί παρόν
Ο εγκαταλείπων άσπλαχνα
την οικογενειακή εστία
αδιάφορα έκτισε καινούργια
φωλιά
ρίζωσε
το παρελθόν
σφικτά κρατά η λήθη
but εκείνη
κρατά
το όνειρο άσβηστο
ζωντανό και απατηλό
παραμυθία στο σκοτεινό
μίζερο αγαπημένο κόσμο
γεμίζει
το απόλυτο κενό
χαπαλεύει[2]
ακούραστα
το τεφρό ανασκευασμένο παρελθόν
παρηγοράζει[3]
επιτυχώς
και ευτυχώς
το απαρηγόρητο παρόν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου