Καρδοσυλλυσμός

[1]

 Διάτρητο το σώμα

 

Αθλία[2] η ψυχή

στυγνή και σκυθρωπή,

Εγκαταλείπει  η ευθυμία

Ανεπαίσθητα

Αεράκι καρυδότσουφλο

Διαχέεται σε μακρινούς ορίζοντες

Ρίζωσε η δυσθυμία, η ανημποριά

Η ματαίωση

Βράχοι ατσάλινοι ακούνητοι

Μπετόν άσπαστο

Τσιμέντο 

 

Στο στόμα η πικρίλα της θλίψης

Τα μάτια ανίκανα να κουνηθούν

Η μπόχα της ανημποριάς παντού

Κουρασμένο το πληκτρολόγιο

Το ποντίκι συχνά πυκνά σε λήθαργο

Μόνο οι περιπλανώμενοι συγκάτοικοι

Ακατάπαυστα φλυαρούν

Άνοσοι στη θλίψη

Ας πάρω αυτό το κουρασμένο

Γερασμένο Κορμί

Σαν ανήμπορο νήπιο

Από το γερασμένο χέρι

Να το πάω άτα

Σε πανήγυρη χαρωπή

Στις μυρωδιές

Της καμένης σάκχαρις

Στα  πολύχρωμα λαμπιόνια   

Στην φτηνή υπέροχη χαρά

Σκου![3]

---

[1] καρδοσυλλυσμός = θλίψη

[2] αθλία = πόνος, θλίψη

[3] σ’κώση = σηκωμός, έγερση, κηδεία