ακαθόριστη σκιά

Κάποτε ζούσε εδώ

Ήχοι του ηλεκτρικού

Θαμπή ήσυχη ανάμνηση

Αναδύθηκε

Έσβησε

Σαν να μην υπήρξε

Σκληρή η καθημερινότητα

Τα μύρια ευτελή

Γεμίζουν ασφυκτικά τη μέρα

Σοφή τρυφερή η λήθη

Σκουπίζει μυστηριωδώς

Παιχνιδιάρικα

Υποχθόνια το παρελθόν

Κεριά που λιώνουν

Ζωές, ψυχές

Φεύγουν χάνονται

Η φύση εμμονική νοικοκυρά

Συμπληρώνει  τα κενά

Όλα ίδια

Σαββατιάτικη βόλτα

Γεμάτο το τρένο

Αιτήσεις απαιτήσεις ικεσίες

Προσοχή sta personal belongings

Λιώνει η σάρκα

Ακούραστοι αποικοδομητές

Βορά

οστά γεγυμνωμένα

δίκαιος αμαρτωλός

τίποτα

ακαθόριστη σκιά

χάνεται  

στο σκοτεινό μούχρωμα

he‘s gone

Χοχόρικος Observer

Χοχόρικος[1] Observer

 

Μακάριοι οι έχοντες

Επιλεκτική όραση

Τόσο πολλή εγκατάλειψη

Αδιαφορία

Εκτελεί σωστά η Μάρθα

Το νοικοκυριό της

Η Μαρία ακούει με προσήλωση το σωστό

Η ζωή απλώνει τα λερά στρωσίδια της

Enormous προσπάθειες

Αγανάκτηση αποδοχή

Το σκαιό γίνεται συνήθεια

Αποδεκτό

Εμπεριστατωμένες κριτικές

Για κάθε είδους απρέπειας

Πόντιοι Πιλάτοι

Υπάρχει άφθονο νερό

Απολυμαντικά σαπούνια

Να πλυθούν τα δίκαια χέρια

Αποστειρωμένες πετσέτες

Όλα τίμια και καθαρά

Μόχθος για τα επιούσια

Ασφαλισμένοι στις μικροαστικές

Ζωούλες

Ανδρείκελα πολίτες

Απόστρεψε το πρόσωπο σου

Cozy γωνιά

Καλομαγειρεμένο υγιεινό φαΐ

Στην χύτρα

Ποιοτική μουσική

Τα παιδιά διαβάζουν

Τίμιες οικίες

Οικογενειακές μοναχικές  

Αξιοπρέπεια

Ησυχία 

---

[1] χόχορος = κουκουβάγια, επίθετ. αδρανής, συνεσταλμένος, άτολμος

όλα καλά

Θα πεις όλα καλά

Ψηλά το κεφάλι

Η άγρια ματιά

Έτοιμη να πολεμήσεις

Όλα τα θεριά

Ούτε πολύ μακριά

Ούτε πολύ κοντά

Αδειάζω την θάλασσα των βασάνων σου

Που και που με τρύπιο κουβαδάκι

Τίποτα δεν αλλάζει

Επιστρεφούμε στο σκοτεινό

Μηδέν

Σε κοιτώ περιμένω

Το καρτερικό χαμόγελο

να γίνει ουρλιαχτό

Η απόγνωση να ξεχυθεί

Κατακλυσμός του πόνου

Άυλες βελόνες

Σε γυμνά απροστάτευτα νεύρα 

Άφλογη φωτιά

Θα λιώσει η σάρκα

θα κατακάψει

Ο πόνος θα αφανίσει

Κάθε κύτταρο

Χαμογελάς ψηλά το πικρό κεφάλι

Κάθε πρωί στο ίδιο σημείο

Η υπομονή της πίστης της ελπίδας

Παλεύει απεγνωσμένα

Με την εμμονή της αρρώστιας

Πιο πολύ με θλίβει

Το όμορφο παλιό σου χαμόγελο

Που λέει ΄

Έχει ο Θεός   

Get up

Ας κάνουμε την πίκρα μέλι

Δημιουργικά

Το σκαιό την τέφρα

Ανακύκλωση

Να ανθίσει η φύση

Από απομεινάρια

Άχρηστα λύματα

Λίπασμα

Να ανθίσουν τα λουλούδια

Της θλίψης της απόγνωσης

Βαρύ μύρο

Βύθισμα σε βαθύ ύπνο

Φαιοyellow  φύλλο

Εύθρυπτο

Επιπλέει

Ώσμωση

Αναμιγνύεται η θλίψη

Χάνει το νερό

Το κελάρυσμα

Θολώνει

Get up

The sun is coming

Smile

Σίγουρα θα μας ζεστάνει

Απολεσμένος ύπνος

Γλυκιά η νύχτα

Μαλακωμένος ο Φλεβάρης

Το κρύο του ευχάριστο

Επιθυμητό

Καθαρώτατον ἥλιο ἐπρομηνοῦσε
τῆς αὐγῆς τὸ δροσᾶτο ἀστέρι,

Γλυκιά η ζωή και ο θάνατος μαυρίλα

Ο ύπνος ελεήμων

Νάμα

Στοργική η αγκαλιά του

Όλα χάνονται

Διαλύονται

Σωτήρια ανυπαρξία

Τόσο λίγο εκτιμηθείσα

Άσπλαχνα εγκαταλείπει 

Ξύπνησαν

the early bird catches the worm

μέσα στο σκοτάδι θα αναζητά

τον ταπεινό  έλμινθα

αφούγκραση

παθητικός ακροατής

άλλη μια άγνωστη γλώσσα

one more time

ακατανόητος μονόλογος

ανθίζουν σιωπηλά

οι αμυγδαλιές

σταθερή η φύση προχωρεί

ασυγκίνητη

τίποτε δεν αλλάζει την πορεία της  

Μου λείπεις

Μου λείπεις 

Και ας μην  ήσουνα ποτέ εδώ

Πικρό ανόητο όνειρό μου

Σκιά μου και ελπίδα μου

Αναπόφευκτη θεότητα

Κυριαρχείς στην δόλια ύπαρξη

Ζω στα ανήλια υγρά μονοπάτια

Μίλια μακριά σου

Άγνωστος ο ζόφος μου

απόγνωση

Στην σκοτεινή σπηλιά

Ο ήλιος μου είσαι

Αθέατος

Άπιαστο φως

Στυπόχαρτο

διαχέεται το

Σκοτεινό μελάνι

Απλώνεται ασύστολα

Καμιά γωνίτσα

Ακυρίευτη

Κυνηγημένο αγρίμι

Αλυκτά σε δόκανο

Πιασμένο

ελευθερία

Αθεράπευτη πληγή

Always you are by my side

I wish desperately you were here

Ευέλικτη εμμονή

 

Απαράλλαχτα επανέρχονται οι εποχές

Κουντούρικο[1] γλυκό έαρ

Περπάτημα κάτω από τα almond trees

Dreaming one more time of you

Περιμένοντας τα ρόδινα άνθη

Το αδιάφορο χέρι

Τρυφερό warm

Αυτόστειροι περίπατοι

Στείρες άσιτες  επιθυμίες

Διαιωνίζονται

Ψυχρές ερμηνείες

Ανομολόγητος ομολογημένος

Έρωτας

Έντονος  καημός

Υμέναιος

Το λευκό συμβολίζει

Το αφόρετο νυφικό

Τα ροδόχρωα άνθη

Που χορεύουν στο δροσερό αεράκι

Την όρυζα και τα κουφέτα

Που πίπτουν βροχηδόν

Εις τους νεόνυμφους

Ο γαμβρός κρατεί με ασφάλεια

Την ευαίσθητη ψυχή

Ιερέας κουμπάροι θα προστατεύσουν

Το τυχερό couple

Από την επίθεση

Η προτίμηση στην αμυγδαλέα

Φανερώνει την γνώση

Της παράλογης επιθυμίας

Ανθοφορία εν μέσω χειμώνος

At last the truth love will come along

Με αυτό και με μία ακόμα υπογραφή

Είσοδος άνευ διαγνώσεως

---

[1] Κούντουρος = Φεβρουάριος

Ο από μηχανής θεός απεργεί

Ελεύθεροι πολιορκημένοι

Μαγκούρες τρακτέρ

Ουδέποτε δεν θα μπουν

Στην διαθεσιμότητα

Τα προσφιλή ΜΑΤ

Εργασία με κάθε είδους κυβέρνηση

Αγωνίζονται

Ασπίδες περικεφαλαίες

Ντομάτες ακτινίδια

Νυν υπέρ πάντων αγών

Μάχες πεδίου

Μάχες στα κινητά

Καπνογόνα

Αποστασιοποίηση

Stuck στην καθημερινότητα

Που οδεύουμε

Αναζητώντας Ισαάκ

Ιφιγένειες

Αλλάξανε οι θεοί

Δεν θα σώσουν τα προσφιλή τέκνα

Των κρατούντων

Ποιος θα θυσιαστεί

Ανυπεράσπιστοι αμνοί

Επέστρεψε ο κύριος

Δεν αυγάτισαν τα τάλαντα

Όφειλαν οι δούλοι

Να ηργάζοντο σκληρά

Η  πανήγυρη ετόλωσε

και τον αχρείον δούλον εκβάλετε εις το σκότος το εξώτερον· εκεί έσται ο κλαυθμός και ο βρυγμός των οδόντων

Συντροφικοί μονόλογοι

Συντροφικοί μονόλογοι

Στο ήσυχο πρωινό

Ακατάπαυστα κελαηδούν τα πουλάκια

Πολυλογούδες γειτόνισσες

Αφούγκραση

Ακατανόητο το χαρωπό

Τραγούδι

Τι λένε πρωί πρωί

Τώρα σωπάσανε

Οργανώσανε άραγε το πρόγραμμα

Της ημέρας

Γλυκά αποχαιρετίστηκαν

Χάθηκαν στον πικρόγλυκο αιθέρα

αναζητώντας

Τον άρτον τον επιούσιο

Το δειλινό

Σύναψη των επιβιώντων

Γλυκοκαλάτζευτα[1]

Συνάθροιση χορωδίες

Υπέροχες κοινές μέρες

Επιστροφή,

Ακαταμάχητοι συντροφικοί

Ταυτόχρονοι μονόλογοι

---

[1] γλυκοκαλάτζευτος = γλυκομίλητος

αγαλλία

Τα σκοτεινά σύννεφα

Λυγμοί

Σκούπισε ο ουρανός

τα τελευταία δάκρυα

Ο ήλιος καθαρός πρόβαλε

Παίζει με τα λιγοστά

Άσπρα συννεφάκια

Γλυκός γαλανός ο ουρανός

Λιακάδα μετά την καταιγίδα

Χαμογελώ στον αδιάφορο ήλιο

Χαμογελώ σε σένα

Μακριά

Σιωπηλοί

Η θάλασσα γυαλί

Νάρκισσος ο ήλιος

Καθρεπτίζεται

Στα γαλανά νερά

γδέρνω την ψυχή μου

με την σκέψη σου

όλα φωτεινά

αγαλλία

Do you think of me?

Once up a time

Ένεκεν της πενίας,

Έφεβον οι έφηβοι οι νεαροί

Άνδρες

Άφηναν οπίσον  μάνες

Γονείς

Θαλπερά σπιτάκια

Τρυφερές αγαπημένες

Stare πυκνοτερούσαν

Για γραφές

Για ένα μήνυμα

Κάθε ένας ξένος

Ελπίδα

Είδες τον υιό μου τον  λατρευτό

Στο τρανό απέραντο κόσμο

Σινιάλα τρεμοσβήνανε

Τα βαπόρια από την άθλια ξενιτιά

Μηδέ γράμμα μηδέ γραφή

Θόλωνε η ματιά

Πίσω από το καθαρό τζάμι

Πίσω από τις νοτισμένες  κουρτίνες

Κεντούσαν τα προικιά

Με πόνο έφευγαν οι προξενήτρες

Άλλον ένα χρόνον

Άλλη μια  αιωνιότητα

Ακόμα τούτη την άνοιξη

Τούτο το καλοκαίρι

Θα ρθει το μήνυμα της αγάπης

Θα έρθει με γοργοτάξιδο καράβι

Χρυσά τα δόντια θα αστράφτουν

Στο μοναδικό φίλο

Λίρες πολλές

Όμορφος πρίγκιπας

Λεβέντης

Η φθονερή ξενιτιά

Υποτάχθηκε

Ωραιότερος επιστρέφει

Γερά πνευμόνια κόκκινα

Παράδες παράδες

Στις γειτονικές αυλές ακούγονται

Τα κλαψίματα

Και κάποια χαστούκια, βρισιές

Άλλοι ήχοι αγάπης

Στην αραχνιά

Τα μαύρα σύννεφα κυκλώνουν

Αύριο θα στείλω μήνυμα γραφή

Αύριο απροσπέλαστο

Αχνές οι παιδικές εικόνες

Αγώνας για επιβίωση only

Καταπίνει αδιάντροπα  η καθημερινότητα

Το όνειρο τις γλυκές αναμνήσεις.

Προσαρμογή στο περιβάλλον

Στήλη άλατος το παρελθόν

Do you think of me?

I am waiting γράφοντας

Where are-you?

Leave Calypso and others bitches

Come to my home

Με ενέσπαλες[1]   

Heartless

---

[1] νεσπάλλω = λησμονώ, ξεχνώ

February‘ s smiles

                                                          

Ατρόμητη η ελπιδοφόρα Άνοιξη

Άνθισε απρόσμενα

Στόλισε τον βαριεστημένο Κούντουρο[1]

Του κλείνει τσαχπίνικα

το μαργιόλικο τρυφερό

χαρούμενο μάτι

Αριά δυνατά τα άνθη της

Αψήφησε όλους τους πασσαλοκαύτες[2]

Δεν άκουσε τα μετεωρολογικά δελτία

Σεμνά χαμόμηλα

Στέλνουν ευωδιαστά  χαμογελάγματα

Μεθυσμένες μαργαρίτες λικνίζονται

Στην δροσερή εκπνοή

Του ανέμου

Ανώνυμα μικρά αγριολούλουδα

Διακριτικά σιωπηλά

Στο περιθώριο

Ανοίγουν τον εξαίσιο εαυτό του

Και μερικές φλογερές παπαρούνες

Καμαρώνουν

Ανεμώνες σιγοτραγουδούν

Χίλια πολύχρωμα φορέματα

Αναζητώντας τις γνωστές

Άμυαλες αμυγδαλιές

Οι φλύαροι ψιττακοί

Κοινωνικότατοι

Δεν σταματούν

Από δέντρο σε δέντρο

Να προλάβουν να τα πουν όλα

Πριν η πονόψυχη νύχτα

Τα αγκαλιάσει

ΕθελοντισμόςΘα επιζήσουν οι εργατικές μέλισσες

Μπορεί και να δέσουν οι καρποί

Ανέλπιστοι όψιμοι έρωτες

Θα ανθίσουν θα καρπίσουν

Θα αντέξουν στην βαρυθυμία

Του παγερού δυσκίνητου Φλεβάρη 

---

[1] Κούντουρος = Φεβρουάριος

[2] πασσαλοκαύτες = παρωνύμιο του μήνα Φεβρουαρίου

Στυγαρή ίριδα

 

Πολύμορφη η θλίψη

Θεότητα

Πανταχού παρούσα

Φτιασίδια αδιαπέραστα προσωπεία

Μικρές πινελιές

Οργισμένες μπογιές

Σε αγχώδεις καμβάδες

Απλώνει ύπουλα

Ανεπαίσθητα την φοβερή

Κυριαρχία της

Σιαμαία μοναξιά

Αδιαχώριστες

Η θλίψη γέννησε την μοναξιά

Η μοναξιά την θλίψη

Μαζί πορεύονται

Στον βουερό τον κόσμο

Απτές αόρατες

Αδιάσειστα ίχνη

Άσβεστες πατημασιές

Σε λευκά απάτητα χαλιά

Τρομαγμένα αυτοείδωλα

Στην Στυγαρή  ίριδα του ετέρου