Γεν.
3,19 ἐν ἱδρῶτι τοῦ
προσώπου σου φαγῇ τὸν ἄρτον σου, ἕως τοῦ ἀποστρέψαι σε εἰς τὴν γῆν, ἐξ ἧς
ἐλήφθης, ὅτι γῆ εἶ καὶ εἰς γῆν ἀπελεύσῃ·[1]
Γεν.
3,18 ἀκάνθας καὶ τριβόλους
ἀνατελεῖ σοι, καὶ φαγῇ τὸν χόρτον τοῦ ἀγροῦ [2]
ξένοι στις αφιλόξενες στέπες
ξένοι στην μακρινή αδιάφορη πατρίδα
πικρή η γη της Επαγγελίας
δώρον άδωρο
λίθος του Σίσυφου
αγκάθια και τριβόλια
φυτρώνουν παντού
χώνονται βαθιά
στο σώμα
φουντώνουν τα βάτα
η αγριάδα κραταιά αχόρταγη
ακόρεστη
Λερναία Ύδρα
απλώνονται αδιάκοπα
τα ανθεκτικά της πλοκάμια
αποξηραμένοι βάλτοι
νερά της Στυγός αναδύονται
αδιάκοπα
πανηγυρίζουν
οι αιμοδιψείς κώνωπες
κουρνιάζουν κοροϊδευτικά
στους νεροπότες ευκαλύπτους
νικημένοι μουρμουρίζουν
ακατάβλητος πολιορκητής ο βάλτος
κοάζουν τα βατράχια
χοροπηδούν ολούθε
μοναδικές βραδινές συναυλίες
δωρεάν
αλμυρό το χώμα
ποτίζεται εμπλουτίζεται
με τα αλμυρά δάκρυα
τον ίδρωτα που ρέει άφθονος
ασταμάτητα
Αούτοι
μουγκρίζουν οι ιερές
αγελάδες
οικογένεια
σιωπηλές συνομιλίες
στα μάτια τους καθρεπτίζεται
η παραπονεμένη θλίψη
γυρίσουν τα πρόβατα
το δειλινό
κοπάδι υπάκουο
αμίλητο
σκυφτά τα κεφάλια
ακολουθούν τον ποιμένα
διασχίζουν
τον μονότονο κακοτράχηλο δρόμο
ο σκύλος χαρούμενος χοροπηδά
ξένοιαστος
[1] Καθ' όλον το
διάστημα της ζωής σου με τον ιδρώτα του προσώπου σου θα τρώγης τον άρτον σου,
μέχρις ότου αποθάνης και επιστρέψη το σώμα σου εις την γην, από την οποίαν και
έχει πλασθή· διότι χώμα είναι το σώμα σου, στο χώμα θα καταλήξη και χώμα πάλιν
θα γίνη”.
[2] Αγκάθια και τριβόλια
θα σου φυτρώνη η γη και θα τρέφεσαι με τα χόρτα του αγρού.
