Unconverted[1]
Αμετανόητη η ψυχή
ανεπίδεκτος μαθήσεως
Λησμονά την φθαρτή της φύση
Ακουμπά
Στην άναρχη άχρονη αιώνια
Σισύφεια υπόστασή της
Ελπίζει ανόητα
Απερίσκεπτα
Αγνοεί παντελώς
Το λυπηρόν σαρκίον
Που την εγκλωβίζει
Ασφυκτικά
Φθίνει κουρασμένο
απελπισμένο
γεμάτο πληγές
σημάδια συρραφές
μπαλώματα
όμως αυτή τραβά
τον Πύρρειο δρόμο της
επιμένει
επιβάλλει τα άκαρπα θέλω της
κούτσα στραβά
σουλουπώνεται
να γίνει εμφανίσιμο
να απαλύνει τα αιχμηρά σημάδια
του ανελέητου χρόνου
όλο ελπίδα
βγαίνει
στο απέραντο σκληρό σύμπαν
την περιμένει αδιάφορο
να ράψει ακόμα
μία ένδοξη ήττα
μία οικτρή πανωλεθρία
στα άρματα του αγαπημένου
Δον Κιχώτη
