Στέκει ευθυτενής
Τα όμορφα μάτια στεγνά
Εχέμυθα
Κρύβουν τον ασήκωτο πόνο
Το πρόσωπο μια πέτρινη
Άψυχη μάσκα
Το αισιόδοξο χαρωπό χαμόγελο χάθηκε
Τα χείλη σφικτά
Στωικά σιωπηλά βαδίζει
Τον δρόμο που δεν διάλεξε
Που πρέπει να διασχίζει
Κακεντρεχείς θεοί
Τον γεμίζουν με εμπόδια
Μαχαιριές τριβόλια
Και παγίδες
Από την Σκύλα στην Χάρυβδη
Συνθλίβεται
Τα κύματα την πετούν
Στις κοφτερές απρόσιτες ακτές
Ματώνει
Επουλώνει μόνη της τις βαθιές πληγές
Τα κόκαλα αναστενάζουν βουβά
Από το βαρύ φορτίο
Δεν υπάρχει κομμάτι γη
Για να ξαποστάσει
Όαση να ξεδιψάσει
Θεός για να παραπονεθεί
Χέρι να βοηθήσει
Βάρος που και όταν μοιράζεται
Γίνεται βαρύτερο
Βοή και αντάρα
Τραντάζει σκορπά την ζωή της
Τραβά μπροστά
Αρχαία θαρραλέα πολεμίστρια
Αγωνίζεται αγόγγυστα
Νεομάρτυρας χωρίς θεό
Φοίνικας
Αναγεννάται από τις πικρές στάχτες της
