I'm growing older

But I feel I'm growing older
And the songs that I have sung
Echo in the distance

Και εσύ δε λες να φανείς

Απόμεινε το βλέμμα

Στην άφρακτη διάπλατη πόρτα

Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης

Στα ξεπερασμένα περιστέρια

Μάταια

Κιτρινισμένα άδειο

Αχρησιμοποίητο χαρτί

Μούδιασε ξεθώριασε

το κελαριστό ρόπτρο

στην αδυσώπητη φθορά

άχρηστο

περιφρονημένο

θόλωσε η ματιά

Stare στην απρόσιτη μορφή σου

πλάθοντας και ξαναπλάθοντας

τη ανύπαρκτη εικόνα σου

ακούγοντας επιθυμητούς

άηχους ήχους

δεν θα έρθεις

περιμένοντας

you would say
"Come lay with me and love me"
And I would surely stay

ικεσίες τις παίρνει μακριά

ο τρυφερός

Ζέφυρος

Ανήμπορες ξεψυχάνε

αφρόντιστες

Στο δύσβατο απρόσιτο

μονοπάτι της αγάπης σου

"Come lay with me and love me"

Hurry up

I'm growing older-older

 

Ραθυμία

Τόσα πολλά πρέπει να γίνουν

Σημαντικές επουσιώδεις

Εκκρεμότητες περιμένουν

Σοβαρές κυρίες

Κτενισμένες σιδερωμένες

Αξιοπρεπείς

Άτλαντες

Κρατούν σταθερά

Την ζαλισμένη γη

Σιγανή πονηρή η ραθυμία

Κυριαρχεί

Σε σέρνει

Απαλά με σιδερένια πυγμή

Αφέθηκες πάλι

Όλο ετοιμαζόσουνα να κινήσεις

Έμεινες εδώ

Να περιμένεις

Στέξιμον [1]

Ατενίζοντας την εύκαιρη[2]

Γεμάτη μέρα

Τίποτα στα χεράκια μου, δε φτουράει

---

[1] στέξιμον =το να στέκεται κανείς αργός, χωρίς να κάνει τίποτα, παραμονή

[2] εύκαιρος =άδειος, κενός, ασυλλόγιστος, απερίσκεπτος

θέρος

Paint your desperate face

With ανέλπιδη hope

And Go out

Σκληρό  πύρινο το αδιάφορο

Καλοκαίρι

Οι τοίχοι οι δρόμοι

Αστικές Πυροστιές

Επιτρεπτή η αέναος καύση

Των ζωντανών νεκρών

Αποτεφρώνουν τα αφυδατωμένα

Πικραμένα κορμιά

Όνειρα, επιθυμίες, προσδοκίες

Ξερά κουκουναροκάρπια

Λαμπαδιάζουν

Σκορπίζει η τέφρα

Στον ασφυκτικό αέρα

Εισδύει οδυνηρά

Στα σκαιά σαθρά πνευμόνια

Ξεχειλίσει η ψυχή

Παντός είδους αποκαΐδια

Τζατζόπον [1]

Στην ανελέητη λάβρα

Κουρδισμένα Ανδρείκελα

Εκτελούν τα σοφά

Προγραμματισμένα σχέδια

Καμιά παρέκκλιση

Στις σχεδιασμένες παρεκκλίσεις 

---

[1] τζατζόπον =φρύγανο, κλαδί, θάμνος

……κι είπα πως καθάρισα…..

Αφιερώσεις έπεα πτερόεντα

Roza 

άλλη μία απορία

.......for whom it may concern

 

……κι είπα πως καθάρισα…..

Δε χρωστάω σε κανέναν,
ούτε θέλω πιο πολλά. 
Ήσουν όλα εσύ για μένα
και στεριά και θάλασσα…

Ουρανός ανάσα

Ήσουν όλη η ζωή

Όλη η ευφροσύνη

Το σημείο  που το σώμα

Εξαφανίζεται

γίνεται πνεύμα

Διαχέεται στο άπειρο

Η ένωση με το σύμπαν

Το απόλυτο το παν

Εκείνο που δεν πάει παραπέρα

Η τελείωση

Το ραβδί που έκανε τα αποκαΐδια

Λαμπρή σάλα της χαράς

Όλα τα καθημερινά

Ύψιστης σημασίας

Δροσερό νερό

Στην έρημο της ερημιάς

Άδολο χαμόγελο

Βρέφους στην στοργική μάνα

Αθώο γατί

Κυνηγά την χαρωπή ουρά του

η χαρά για την χαρά

το early smile Βάκχου

ηδύς οίνος

σκορπά απλόχερα

ανέμελη  φευγάτη ευθυμία.

θημωνιά

θημωνιά

αφιερωμένο

στην Δήμητρα και στον Σταύρο

ζωή

ζεστό ψωμί

λιωμένο βούτυρο και μέλι

από την θημωνιά

του έρωτα και της αγάπης 

καλή αρχή

Αγέρωχα κυλούσε το αλέτρι

Έσχιζε το εργατικό υνί

αφράτη νοτισμένη γη

Για να δεχτεί φιλόξενα

Τον γόνιμο το σπόρο

Σκόρπαγε  η σοφή  γη

άρωμα πρωτοβρόχι

όμορφος ζευγάς

έρανε ακούραστος

την αδηφάγα φύση

ο σπόρος έπεσε βαθιά

στην ανοιχτή αγκάλη

σπουργίτια

συντρόφευαν ψέλνοντας

τους νυφικούς υμεναίους

στην ασφαλή την μήτρα

άκουγαν τον βαρύ χειμώνα

να βρυχάται

άνοιξε η  άνοιξη τρυφερά

παράθυρα στον ουρανό

το πράσινο χαιρέταγε

χαρούμενο τα άσπρα συννεφάκια

τα τρυφερά τα στάχυα

λύγιζαν χορεύανε

στου άνέμου την ανάσα

καθάρια δροσερή βροχή

τα μυρόλουζε

έδεσε ο πολύτιμος καρπός

ζήλεψαν το χρώμα

ζεστού πλάνου ήλιου

θύμωσαν κιτρίνισαν

έσκυψαν το βαρύ κεφάλι

κορυδαλλοί κελάηδησαν

και άρχισε το γλέντι

δρεπάνια γέμισαν τις αγκαλιές

χρυσάφι

όμορφη θημωνιά

άριστη καμπύλη

υψώθηκε  στο ουρανό

ένα γλυκό κρυφό φιλί

πέταξε φοβισμένο

δύο χέρια πλησίασαν

μειδίασε η φύση

ψωμί κρασί μοιράστηκε

στον ευλογημένο ίσκιο

κουβέντες αθώες

γέλια ξένοιαστα

ελαφροΰπνι

στη κάψα του καλοκαιριού

άταχτα πουλαράκια

στήσανε τρελό χορό

γύρω από το αλώνι

παραδόθηκε ο χρυσός καρπός

ευλογημένα θρύμματα

τρέχει το σοφό ποτάμι

αλέθει ο μύλος

πολύτιμο αλεύρι

με το γλυκοχάραμα

νάμα κρυστάλλινο νερό

ζυμάρι της αγάπης

στοργή  φροντίδα

πλάθονται

ενώνονται σε ένα

ο φούρνος γεμάτος θαλπωρή

όλα ζεστά και στοργικά

ψωμί γεμάτο αγάπη.  

Χασίλωμα

Χασίλωμα [1]

Γαντζώθηκε ο ανελέητος χρόνος

Στο vulnerable σώμα

Σκαλίζει παραμορφώνει

Αφήνει παντού τα αισχρά

Ανεπιθύμητα σημάδια του

Διαβρώνει με σιωπηλή μανία

Την απροστάτευτη ψυχή

αποτρόπαιο  γήρας

κατακτά τα πάντα

εγκαθιστά ανεπαίσθητα

την μεμψιμοιρία, την μουρμούρα

παλεύει η άμοιρη ψυχή

να δραπετεύσει

σοκάρεται με αυτό

που αθέλητα γίνεται

like virus

κατασκήνωσε η παπαδιαμαντική γραία

στο πυρήνα της ύπαρξης

αναπαράγει 

τα μίζερα θλιβερά αντίγραφα της

κυριαρχεί σιγά σιγά

αχ Νικολάι καλά

τα έλεγες

θα ξεφεύγαμε

but…..

θλίψη  γι΄αυτό που έρχεται

---

[1] χασιλώνω =γίνομαι σαν λαπάς (φαγητό), μεταφ. γηράσκω

Ηλόβρεχη

Ηλόβρεχη[1]

Νεωτερισμοί μιας άλλης εποχής

Στέκουν ασάλευτοι

Όπως τα παρακείμενα χλοερά βουνά

Κρύβουν τον ζωοδότη ήλιο

Κυρίαρχος ο γυμνός σταυρός

Προστασία, Γολγοθάς

Αμετακίνητος ο χρόνος

Συνειρμοί μια άλλη παιδική πόλη

Προσαρμοσμένη τώρα στα τρέχοντα

Ανακαλείται η ανάμνηση της μάνας

Τα πλαστικά σαπόκια[2]

Λασπωμένες άγκυρες 

Βαλτοτόπια

Σκοτεινές δειλές φούστες

Ευπρεπείς

Αφόρετα απέριττα κουρκουντέλια[3]

Υπομονετικά ατενίζουν την φλύαρη αγορά

Καθώς πρέπει σιωπηλές

Μπλούζες αγέρωχες αξιοπρεπείς

Κόσμιες σείονται διακριτικά

Σιγομιλούν με το δροσερό αγέρι    

Καινούργιες παλεφότες[4]

Σεμνές

Κόρες που περιμένουν υπομονετικά

Τον σωτήριον νυμφίο

Να αποκτήσει ζωή

Η βροχερή μουντή μέρα

Κάθε λογής καπέλα

Ποζάρουν εύθυμα θλιμμένα  

για τον ακριβοθώρητο ήλες

Λαμποβρέχει[5] στην μακρινή πόλη

Καμαρωτό ορθώνεται

Άεργο το μπουρί

Αδύναμη ζεστή φλογίτσα

Στην ανίκητη παγωσία

Εργόχειρα φορτωμένα

Με μύριες σκέψεις

Χαρές λύπες

Αγάπη φθόνο ζήλια

Καλοσύνη

Δόξες μιας άλλης εποχής  

Αθέλητα όλα εκτίθενται

Στην πολύβουη αγορά

Στον κυκλοθυμικό αγέρα

Στην αλλοπρόσαλλη βροχή  

Στον διπολικό ήλιο

Στα αδιάφορα μάτια

αγχωμένων  οδοιπόρων

Αγώνας για κενό καμίσιν[6]

Γυναίκες ταπεινές αθόρυβες

Ακούραστες ζυμώνουν

Τον άρτον τον επιούσιο

Στο μελαγχολικό ημίφως

Στην άκρη αφανείς  

Γλυκειά ηλόβρεχη πόλη

---

[1] ηλόβρεχη =εν ώρα βροχής λάμπει ήλιος

[2] σαπόκιν =υπόδημα που φτάνει μέχρι το γόνατο

[3] κουρκουντέλιν =φόρεμα καταρρακωμένο

[4] παλεφότ(ιν) =παλιά ποδιά

[5] λαμποβρέχει =βρέχει ενώ ο ήλιος λάμπει

[6] Κενό καμίσιν =πουκάμισο