δενδρώδεις μηδικές

Οδεύουν αγάλι αγάλι

Οι δενδρώδεις μηδικές

Στην αφυδάτωση και στο τέλος

Καταπράσινες στον παρεξηγημένο χειμώνα,

Κίτρινοι σιτοβολώνες

Την παιχνιδιάρα άνοιξη,

Άνθισαν για να σιτίσουν

τις πεινασμένες αδηφάγες μέλισσες,

και τώρα λησμονήθηκαν από τον

πολυπράγμονα ουρανό

και ο δήμος ζεύγη εκλογών,

καὶ πορεύομαι κερδίσω αυτάς

ἐρωτῶ σε, ἔχε με παρῃτημένον,

διψούν οι στολισμένες με άφθονα σκουλαρίκια

πράσινα, καφετιά

και αποδημούντα στολίδια

προσπαθούν  να σκορπίσουν

το σπόρο στο φορτωμένο με

αφίσες, χρωματιστά άδεια περιτυλίγματα

και κάθε είδους απορρίμματα

άνυδρο χώμα,

διψάτε και λησμονηθήκατε

σκέφθηκα

εντός ολίγου, ένα μοναδικό

σποραδικό σύννεφο

ανέλπιδα

ρανίδα ρανίδα

το ποθητό ύδωρ,

λιγοστό

δρόσισε τα χείλη

الياسمين

الياسمين

 Κακότυχο γιασεμί

Δειλά δειλά ανθίσει η φυλή σου

Τα κάτασπρα ανθάκια

Ξεπηδούν μέσα από τα καταπράσινα

Φυλλαράκια

Στολίζουν τοίχους κάγκελα

Σκορπίζουν την μαγευτική τους

Ευωδία

Απέμεινες μόνο εσύ

ένα κομμάτι κούτσουρο

αειθαλές γιασεμί,

ποιος σε καρατόμησε και γιατί,

ξύλο και εσύ δίπλα στα ξύλινα

παγκάκια,

περίμενα να πετάξεις νεαρούς

πράσινους βλαστούς

αμίλητο στέκεις

στη σκιά του αγέρωχου κωνοφόρου

απλώνει τις ρίζες του,

τα όμορφα εύρωστα κλαδιά του

ελάχιστα δονούνται στους αέρηδες

σε αφιλόξενο ενδιαίτημα

θάλλει ασυγκίνητο

και εσύ το πιο ταιριαστό

στην αστική γειτονιά,

έσβησες

αναζητώ μια αχνή σου ανάσα

δείγμα ζωής

αναγέννησης

στο αφιλόξενο κόσμο

αδιάφοροι οι διαβάτες

και οι ερωτευμένοι

λησμόνησαν την αισθησιακή

άδολη εκπνοή  σου

Σε στάσεις

Καρδιά Εσμεράλδα

Μορφή καρπού

Που προχωρά στη σήψη

Εκατομμύρια στιγμές

Μακριά

Μια ζωή περιμένοντας

Σε ουρές

Σε στάσεις

Σε άδεια ενδιαιτήματα

1-14

το λεωφορείο

Έχασα

το λεωφορείο

But αισιοδοξώ

Και ας κάνει ώρες να περάσει

Προσδοκώ όλη η πλάση

Να συνωμοτήσει

Να περάσεις από ευτυχή συγκυρία,

Να μην με αφήσεις να περιμένω,

Μαζί να πάμε

Στην άνοιξη που μας περιμένει

Δεν είναι ψυχοπάθεια,

Είναι η κοχλάζουσα επιθυμία,

Ναι θα΄ ρθεις

Δε θα περιμένω το αργόσυρτο λεωφορείο,

Με γέλια και χαρές

Θα πάμε στο όνειρο

Το συχωρεμένο

 5-14

γιασεμί

Πέρασα πάλι από

Το παγκάκι μας

Έλα να στο γνωρίσω

Εκεί που ήθελα να καθόμαστε

Δίπλα στο όμορφο μυριγμένο γιασεμί

Τρυφερά τα χέρια μας θα μίλαγαν

Χίλιες λέξεις αγάπης

Άρρητες, μελωδικές

Πρωτάκουστες και χιλιοειπωμένες,

Άφωνη θα σε νανούριζα

Τα μάτια μου θα ψιθύριζαν

Τα λόγια που κελαρύζουν μέσα μου

Άγριοι χείμαρροι,

Κοπάζουν στην αόρατη θωριά σου

Το σώμα μου θα ζούσε με τη μυρωδιά σου,

Θα ριγούσε όπως το κλαρί στον άνεμο,

Μαζί θα είμαστε το σύμπαν,

Και όλος ο κόσμος σε ένα γιασεμί

1-14

τα του οίκου

Οφείλουμε να τακτοποιήσουμε

Κατά αρχάς

τα του οίκου μας

Έτσι διακηρύσσουν οι γραφές,

Χωρίο που το γκλούγκλαρα googlαρα

Αλλά δεν το ευρήκα,

Όμορφα ήρεμα,

τεκμηριωμένες

Αναπτύσσονται οι θέσεις,

Για τους τυχερούς αλλοδαπούς,

Αν κατάλαβα καλά

Είναι η αιτία των δεινών

Εμάζεψαν αρκετά ευρώ

Στη γη της επαγγελίας

Εδούλεψαν σε καλές συνθήκες

Ασφαλισμένοι

Έχουν και διεξόδους

Να επιστρέψουν στα πάτρια τους

εδάφη πλούσιοι

ή να παραμείνουν στον ευλογημένο τόπο

εργαζόμενοι με διευρυμένα

ωράρια για ένα πληθωρικό ευρώ

 ζώντας

πάνω από μια ντουζίνα

σε δωμάτιο χωρίς θέα

αλίμονο στους εγχώριους,

που μάθαμε στην πολυτέλεια

ας καθαρίσουμε τον τόπο

από τους εισαγόμενους απομυζητές,

και όλα θα πάνε καλά,

καθορίσαμε με επιστημονικό τρόπο

το αποδιοπομπαίο τράγο,

αθώοι πλέον

αναβιώνουμε και στηρίζουμε

ασυνείδητα

την επιθυμητή καινούργια  

Δημοκρατία της Βαϊμάρης,

Στερέψανε τα λόγια

Μας στριμώξαμε στο τοίχο

Άλαλοι, γυμνοί 

Χωρίς επιχειρήματα

Μόνο άοπλες ψυχές

Χτυπιούνται περιπλανώνται 

άσκοπα

   

Xωνεμένη κοπριά.

Xωνεμένη  κοπριά.

Βασιλικά, Τριανταφυλλιές, γαρύφαλλα,

Νυχτολούλουδα κλπ

Διαλαλεί ο πλανόδιος Ρωμά

Γύφτος στην κοινή,

Όρος που αποφεύγεται,

Καθώς κουβαλάει

Αβάσταχτο αρνητικό φορτίο,

Προτίμηση σε αυτά τα φυτά

Καθώς περισσότερο ανθεκτικά

Λόγω των συνθηκών διαβίωσης

Και τάχα αλληλεγγύη

Σε αυτούς που δεν έχουν

Που τη κεφαλή κλίνει

Σ΄ αυτή την μπετονένια πόλη

Θα ήθελα να σταματήσω

Το  datsun  να πάρω

Τα ανθεκτικά φυτά

Να στολίσουν και να βοηθήσω

Αλλά αναβάλλεται για τις καλένδες

όνειρα

Διαρρήκτης στα όνειρα μου

Ίδιο το μοτίβο

Πέρασες από τα ημερήσια όνειρα

Στα νυχτερινά

Κύμα χαράς με πλημμυρίζει

Λίγα θρουμούρια

Αθέλητα ριγμένα

Το σώμα που προσμένει

Καρτερά

Δεν θέλει να πιστέψει

Πως είναι τώρα πια αργά

Και σαν κορίτσι αθώο

Που στο παράθυρο

Απομένει

Μην τύχει και περάσει μια σκιά

Την παλιά κουρτίνα

Λίγο παραμερίζει

Να μπει ο ήλιος

Ο τρελός

Και τη ζωή της να ζεστάνει

Να φύγει λίγο

Μακριά

Εκεί που ο έρωτας δροσάτος

Ροδάκινο λαχταριστό

Τα δόντια βυθίζονται

Στη ζουμερή τη σάρκα

Και τρέχει ο θείος ο

Χυμός

Η γεύση του έρωτα

Το νέκταρ

Που πίνουν μόνο οι θεοί

Η αγάπη και μια

Καλύβη

Στο λόφο εκεί τον μακρινό

4-14

πετεινά

Ζεστός ο ήλιος

Μαράθηκαν οι κρίνοι στη γλάστρα

Το αναρριχώμενο πενιχρό φυτό άνθισε

Δειλά άνοιξαν τα κόκκινα πέταλα

Οι ορτανσίες δυστοκούν

Τις χώρισα και η μία μαραζώνει

Ήσυχο πρωινό στη γειτονιά

Κάποτε στριφογύριζαν τα μηχανάκια

γκάζωναν τα ανήσυχα ΙΧ

Απόμειναν τα  πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ

οὐ σπείρουσιν οὐδὲ θερίζουσιν

οὐδὲ συνάγουσιν εἰς ἀποθήκας,

άλλά ασταμάτητα τιτιβίζουν

ασύστολα λερώνουν

το μπαλκόνι

ουδέ αιδώς ουδέ υγιεινή

λύνουν όλη μέρα το κυπριακό

δεν άνοιξα το ράδιο

και ακούω

στην παρέα τους ξένος και κυνηγός

ένα τρυφερό  σπυρί στο στόμα

για δυο

άνοιξη καινούργιες φωλιές

καινούργιες αγάπες

χωρίς ντροπές

4-14

Penicillium sp.

Εκτροφείο Penicillium sp.

Το γεμάτο χωρίς τρόφιμα ψυγείο

Άφθονοι οι fungi

Ορατοί και δια γυμνού οφθαλμού

Συγκατοικούν με πορτοκαλόφυλλα άνυδρα

Ζαρωμένα χτυπημένα και αυτά

Από τον ανάλγητο χρόνο

Το μαραζωμένο λάχανο

Κλαίει για το χαμένο του χρώμα

Ξεθώριασε το μαβί

Και τα λεμόνια εξαντλήθηκαν,

Πανάδες μαύρες και στίγματα

Γέμισαν το λαμπερό κίτρινο χρώμα

Ο εύσαρκος ζουμερός καρπός

Μάχεται για να αποφύγει

Τους ατρόμητους μύκητες μαζί

Με τον απομυζήτη καιρό

Λαμπρές στέκονται οι μαρμελάδες

Σε όλα τα μεγέθη βάζων

Φράουλες συνθλιμμένες

Έχασαν το ζωηρό χρώμα

Το στρουμπουλό σχήμα

Τα νεραντζάκια στριφογυρίζουν

Ερωτευμένα γλύκαναν

Σιρόπια καλύπτουν τα θαμπά ράφια

Ψύξη βοηθός της νεότητας

Της ευρωστίας

Ανώφελος αγώνας

Η σήψη με τους υπηκόους της

Fungi kai bacteria

Νικητές σε μάχη

Piece of cake

Θα υποκύψουμε

Τους αναπόδραστους κατακτητές

4-14

σαβούρα

Πόση

σαβούρα πέταξα

Και πάλι λερναία Ύδρα

Καμαρωτά τα κεφάλια της

Περιπαιχτικά κουνά,

Έρμα η σαβούρα και σε κρατά

Σε ισορροπία

Περιμένοντας να φορτώσεις

κερδοφόρα εμπορεύματα

γεμίζεις ανόητα άχρηστα αχρείαστα,

 αντιμετώπιση των ανέμων κυμάτων

βοριάδων και των συναφών

απαλλαγή από το ανόητο έρμα

χωρίς συγκράτηση ας αφεθώ

στα στοιχειά της φύσης

και της κοινωνίας

4-14

ληγμένα

Ekkαθάρηση των ληχθέντων παυσιπόνων,

Των ιαμάτων που ξόφλησαν,

Συσσωρεμμένα εφυλλάσσοντο,

Ελπίζοντας να γιάνουν τις πληγές, τους πόνους

Του ενδοτικού στους εισβάλλοντες μικροοργανισμούς σώματος

Προσωρινά εθεραπεύτηκαν,

Ασφάλεια φυλαγμένη στο ντουλάπι

Άμυνα στους μελλοντικούς πόνους

Έληξαν αχρησιμοποίητα

Θα βρεθούν

Στα δύσοσμα απορρίμματα

Ανακύκλωση ληγμένων αναβάλλεται

Σιρόπι για την υγροποίηση της βλέννας

Και επιτυχώς απομάκρυνση από τους

Πληγέντες πνεύμονες

Σιρόπι της λήθης

αραεύω [1]

Σιρόπι για την ίαση του ανέφικτου ληχθέντος

Πριν ευωδώσει έρωτα,

Να αποβληθεί επιτυχώς

Από τα 10¹² ως 10¹⁶ mature  τρωτά cells

4-14

---

[1] Ψάχνω, look for

τάξη

Σισύφειος ο αγώνας για την

τάξη,

Τα ρούχα τα πιάτα βιβλία χαρτιά

με κυνηγούν

Και με πλακώνουν

Αρέσκονται να με περιπαίζουν

Κουρνιάζουν και στριφογυρίζουν

Σε ακατάλληλους τόπους,

Η ανυπακοή πλήρης,

Τσόφλια, ψίχουλα φλούδες

Επιμένουν να με ατενίζουν

Σκόνη εγχώρια και εισαγωγής

Ειρηνικά συνυπάρχουν,

Γράφω την ιστορία μου

Στο ανεπιθύμητο ανίκητο στρώμα

Ήσυχες εκπνοές

Μακριά την στέλνουν

Αντικατοπτρισμοί της άνυδρης Σαχάρας

Στα διακριτικά βιβλία

Περιμένουν ήσυχα στη γωνιά

Κυλά ο χρόνος τύραννος και θεραπευτής,

Τρέχει στάσιμος με ιλιγγιώδη ταχύτητα

Από αύριο θα βάλω τάξη

Σ΄ όλα, σπίτι,  διαθεσιμότητα, έρωτα

Όλα θα τα φτιάξω,

Όλα θα τακτοποιηθούν

Stare περιμένοντας να λαρούμαι[1]

4-14

---

[1] γίνομαι καλά,θεραπεύομαι

Ψήγματα

Ψήγματα

Το θουμούλ[1] της αγάπης

Λαίμαργα άρπαξα

Αχνές η αξιοπρέπεια, η υπερηφάνεια

Σαν Γηρευός [2] πάλι ενέδωσα

Και τα παλιά

Σκουπίδια γρήγορα σε μια γωνιά

Απώθησα

Το σώμα που αργοσβήνει,

Ανώφελη ελπίδα

4-14

---

[1] ψίχουλο

[2] ζητιάνος

---

μοναχική πανσέληνος

Μέσα από τις γρίλιες κρυφοκοίταξα

Το φεγγαράκι

Λάμπει μονάχο

μες στον ξάστερο ουρανό

Μου κλείνει το ματάκι

Και γνωρίζει ότι σε αγαπώ

Και όταν το ρωτάω

Να μου πει αν θα σε δω

Δε μιλά και με κοιτάει

Λυπημένα Σιωπηλά 

Τάχα κάνει ότι κοιτάζει

Ένα αστέρι εκεί ψηλά,

Δεν του λέω ότι το ξέρω

Ότι έχεις άλλη αγκαλιά

Και τα λόγια που προσμένω

Της τα ψιθυρίζει τρυφερά

Και για αυτόν εγώ

Δεν υπάρχω

Άλλο χέρι με αγάπη

Σταθερά κρατά

Το όμορφο στρογγυλό

Φεγγαράκι

ψάχνει ένα συννεφάκι

Να κρυφτεί

Για να μη δει

Το πικρό χαμόγελο μου

Και το δάκρυ που κυλά,

Μου στέλνει ένα φιλάκι

Και νανούρισμα γλυκό

Έλα λέει θα σου στείλω

Άλλο όνειρο εγώ.

4-14

θλίψη

Πάλι ήρθε απροσκάλεστη

Η ανεπιθύμητη

θλίψη

Άπλωσε άνετα το πνιγηρό

Βαρύ μανδύα της

Δυσκίνητη

Βγήκε τόπο να ριζώσει,

Αμίλητη ακούνητη

Βλοσυρή κατσούφα

Ύπουλα διεισδύει

Στα πρόχειρα καλυμμένα

σαθρά χώματα.

Ακολούθησες πιστά

Το σχήμα της θεραπείας

Μα πάντα βρίσκει τρόπο

Να σε κυριεύσει

Η αδηφάγα

Χωρίς ντροπή

Πάντα πίσω γυρνά

Μεταμορφώνεται

Γίνεται ένα με το περιβάλλον

Μόλις αντιληφθεί

Την ελαχίστη δίοδο

Σαν ευλύγιστο ποντίκι

Χωρά και μέσα περνά  

 4-14

νόστιμον ημαρ

Περίληψη

Έλα να φύγουμε από δω

Να πάμε κοντά στη φύση

Την άνοιξη μες στους ανθούς

Το θέρος μες στα στάχυα

Το φθινόπωρο το καλό

Μες το βρεγμένο χώμα

Και τον χειμώνα το βαρύ

Μες τη ζεστή μου αγκάλη.

Έλα να φύγουμε από τη άχαρη

Τσιμεντένια πόλη,

Σαν πρωτόπλαστοι Στην πλάση

ας χαθούμε

αμέριμνο το έαρ

Ανθισμένα στεφάνια

Γύρω θα σκορπά

Η γη ευτυχισμένη

σε πολύχρωμο στρώμα

Θα μας φιλοξενεί

Μουσικές εξαίσιες

Για μας όλα τα στρουθία

Του γαλανού ουρανού

Χαρούμενα και ακούραστα

Θα λένε και την αγάπη

Όμορφα θα διαλαλούν

Και Το καυτό το θέρος

τα κίτρινα τα  Στάχυα

τα όμορφα κεφάλια

με χορό,

θα μας χαιρετούν

δειλά

Στεφανωμένοι

από τους καρπούς της Δήμητρας,

ακούραστη θα μας ξεναγεί

στα απέραντα χωράφια

καταφύγιο στις  θημωνιές,

η μυρωδιά του τριφυλλιού

όμορφα θα μας ζαλίζει,

 Το μοθοπώρ[1] το γλυκό

Σταφύλια να πατάμε

Και από το μούστο τον τρελό

Μαζί να κοινωνάμε,

Θα κυνηγάμε τα φύλλα τα ξερά

Πολύχρωμα βαμμένα

Καθώς  μελαγχολική βροχή το χώμα

Θα δροσίζει

Μες τις νοτισμένες ευωδιές

Χαρούμενα ξυπόλυτοι

Το χώμα το υγρό

Ελευθέρα τα χέρια γυμνά

Άροτρα

Βαθιά θα το οργώνουν,

Οι σπόροι της αγάπης

Να ριζώσουν να θεριέψουν,

Και τον χειμώνα το βαρύ

Με τα πολλά τα χιόνια

Και τους ανέμους τους σκληρούς

Η αγκαλιά μου

Απάνεμο λιμάνι

Μέσα της θα ζήσεις

Ζεστή τρυφερή φωτιά

Εκεί για πάντα να φωλιάσεις

4-14

---

[1] φθινόπωρο

γειτονιά

Λειτουργική

γειτονιά

Τα σχολεία, η εκκλησία, αστυνομία,

Ορφανοτροφείο, θέατρο, βιβλιοθήκη

Όλα τα κοινωφελή κτήρια

Μπετόν για τη στήριξη του

Κοινωνικού ιστού

Κάτι λείπει

Μπορεί και να υπάρχει κρυφά

Χαμένα μέσα στα τακτοποιημένα νοικοκυριά

Στις παρυφές

Η οδός Θερσίτη κείται σιωπηλή

Ανδρώνονται οι νεοσσοί

Ανάμεσα σε σχολεία και εκκλησία

Δουλεύει το σχολείο

Γεμάτη η εκκλησία

Υπερωρίες η αστυνομία

 Είμαστε ανοικτά 24h/24h

Προστάτες της τάξης και του δικαίου

Απορίας άξιον η  παραγωγικότητα

υπεροχή της

έναντι της κραταιάς εκκλησίας

και του φιλόπονου σχολείου

2-14

Αθόρυβη σιωπηλή

Αθόρυβη σιωπηλή

Η εσωτερική αιμορραγία,

Στάγδην

Το αίμα εγκαταλείπει

Τα ανυπεράσπιστα αγγεία

Θα περπατάμε μέχρι

Της τελικής πτώσης

Δεν αξιωθήκαμε το χάδι

Που λαχταρούσαμε,

Ας είναι

3-14

Συνεχίζεις τη ζωή σου

Συνεχίζεις τη ζωή σου

Σαν να μην έγινε τίποτα

Όλα καλά και όλα άγια

Κάποιο μυρμήγκι

Συνθλίφτηκε,

Και το σύμπαν συνεχίζει αμέτοχο

Την κίνηση του

Ισορροπία δεν διαταράχθει,

Ένα λιγότερος

Μηδαμινή ποσότητα

 3-14

Χαρμόσυνα τιτιβίσματα

Χαρμόσυνα  τιτιβίσματα

στο γλυκό ουρανό

που αφήνεται στα τελευταία χάδια του ήλιου,

στο λόφο που άφησαν τα άχρηστα

εκεί χορωδία

χαρούμενη

σήκωσα το κεφάλι

στον απογευματινό γαλανό ουρανό

καταδρομικές ακατάπαυστες πτήσεις

αεικίνητα, χαρούμενα,

διαρκή επιταχυνόμενη κίνηση

ακροβατικά σε παρέλαση

χωρίς επισήμους

κατακόρυφη πτώση

αναστροφή το τελευταίο sec

σε ζαλίζει η ταχύτητα η χάρη

αποδεκατισμός

των ασύστολα πολλαπλασιασμένων εντόμων

τα σμήνη των δίπτερων

που συμμάχησαν με το δειλό χειμώνα

και χόρευαν ξένοιαστα

τσιμπώντας, ενοχλώντας

τους ατυχείς διαβάτες

βορά των υποσιτισμένων χελιδονιών

κούραση, πείνα,

λουκούλλειο γεύμα,

αδηφάγα κατασπαράζουν

δεν ξεκουράζονται

Piece of cake

Για τους ψαλιδωτούς θαλασσοπόρους,

Λαίλαπα τα αθώα χαρούμενα

Αγαπημένα

Εμψυχωτές

Η θέα τους με γέμισε χαρά

Προσδοκία ελπίδα

Προάγγελοι συνοδοί 

-Και ίδε το έαρ το καλόν
Πάλι επανατέλλει
Φέρον υγείαν και χαράν
Και την ευημερίαν

  3-14

Εαρινή ισημερία

Εαρινή ισημερία

Όμορφη μέρα

Εαρινή ισημερία

Η μέρα και η νύχτα

Equal,

Θα αρχίσει η μέρα να εργάζεται

περισσότερο

Η άνοιξη κερδίζει χρόνο

Κάνει υπερωρίες

Να γεμίζει η γη άνθη

αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε καὶ πληρώσατε τὴν γῆν

3-14

χελιδόνια

Πλημμύρισαν τον ουρανό,

Αντήχησε η πλάση

Από τα τιτιβίσματα των παλιννοστούντων  χελιδονιών,

Γύρισαν πάλι

Μακρύ το ταξίδι,

Αποχαιρέτησαν την υπέρθερμη  Σαχάρα,

Γυμνός ο ήλιος στόλισε Μαύρο το τρυφερό κορμί,

Τεράστιο σμήνος ξεκίνησε με αλληλεγγύη

Να διασχίσει το Αιγαίο

Απέραντος ωκεανός,

Μίλια ο ουρανός, η θάλασσα

Γυμνό τοπίο

Αναζητώντας βραχονησίδα,

Να ξαποστάσουν,

Νόστιμον ήμαρ,

Ταξιδευτές θαλασσοπόροι

Αρχιτέκτονες,

Αδίστακτοι ακούραστοι κυνηγοί

Τρυφεροί γονείς

Τρυφερά ταίρια

δεν παραπέμπονται

για υπερκινητικότητα,

ελεύθερο τραγουδώντας διασχίζει τους ουρανούς

εγύρισαν τα χελιδόνια

σε άλλους ουρανούς

έχεις φωλιάσει

3-14

http://www.katakali.net/drupal/poylia/xelidoni

 http://www.matia.gr/7/71/7104/7104_1_1.html

 

πασιέντζα

η

πασιέντζα

Den μου βγαίνει η πασιέντζα

Αλλά όλο προσδοκώ

Και όλο ρίχνω και ελπίζω

Το χρόνο ροκανίζω

Το μυαλό μου προς σε σένα τρέχει

Και σε σκηνοθετεί

Μια χαρά

Τίποτα άλλο δεν ελπίζω

Μόνο τούτη τη φορά

Η πασιέντζα μου

Να τελειώσει και να σε έχω αγκαλιά.

3-14

άκαρδος χρόνος

Αδυνάτισες μου είπε

Απόδοση γέρασες,

Πλασμόλυση ενεργή

και δραστήρια

φεύγουν οι μέρες γρήγορα

τα κολλαγόνα

εγκαταλείπουν

σωρηδόν

και ο άκαρδος χρόνος

άγρια χαρακτική

το γερασμένο αποτύπωμα του

βίαια

στο αφρόντιστο σώμα

σοφή η φύση

την όραση eliminate

το σώμα που τρέχει

με ορμή προς στην φθορά

με δυσκολία διακρίνει,

η υποτυπώδη παρουσία σου

στο χρόνο θα έβαζε κάποιο φρένο,

σαν βρέφος μέσα στην μητρική αγκαλιά

όνειρα γλυκά και μυστικά

θα ζούσα

 3-14

γερο χειμώνας

Φλερτάρει ο

γερο χειμώνας

Ασύστολα

Τη νεαρή άμυαλη άνοιξη

Δίνει πνοή

Στην ασθμαίνουσα ζωή του,

Αυτή με τα τσαλίμια της

Τρελαίνει το δυστυχή

Και δεν λέει όχι

Ούτε ναι

Μόνο κουνιέται και λυγιέται

Το άρωμα της ζωής

Αφοπλίσει

Τον έμπειρο ταξιδευτή,

Αρκείται  στην τρυφερή παρουσία

Στο διαφορετικό μέλλον

Προς το παρόν του φτάνει

Να είναι κοντά της

Να αναπνέει την ευωδιαστή εκπνοή της

τα CO₂  που ταξίδευσαν

στα ποθητά κύτταρα

που άγγισαν

το λατρευτό κορμί

θέλει τα ρυτιδιασμένα χέρια

να ερευνήσουν τις τρυφερές πεδιάδες

να ανέβουν στους

καλοσχηματισμένους λόφους,

να αντηχήσουν στην νεκρική σιωπή

οι ήχοι της ξενοιασιάς,

το γάργαρο γέλιο

να δονήσει

τον κουρασμένο ακουστικό πόρο

τα νιάτα η ζωή

να εμβολιαστούν στο παραπαίον

κορμί

αντίσταση στη υποχθόνια Περσεφόνη

3-14