30/11/18

Απωλεσμένοι στίχοι


Τα λόγια εκείνα γεμάτα
Μουσική άφατη
Υπέροχη
Αναδύονται γεμίζουν  το μυαλό
Ταράζουν τα μηνίγγια
Βάλσαμο στην ψυχή
μελωδίες ανήκουσες
όμορφες
αγέννητες πεθαίνουν
σβήνουν άγνωστες
χάνονται πριν τα όνειρα
έρθουν
για πάντα
μάταια τις αναζητάς
αθόρυβα η λησμοσύνη
τα παίρνει μακριά
μια θολή ακαθόριστη
ανάμνηση πλανάται
άπιαστη
πικρομειδιάματα
ανόητα


25/11/18

Κάποια άλλη νύχτα


Κάποια άλλη νύχτα
Διαδήλωνε ο κόσμος για
Το Όνομα
Στο ίδιο νοσοκομείο
Απλώνονταν η μπετονένια
Πόλις
Αναζητούσα πέτρινο κλουβί
Να στεγάσω τα μοναχικά όνειρα
Δάνειο
Προκαταβολές κάτω από το τραπέζι
Τόκοι διπλάσιοι από το κεφάλαιο
Ανθούσε και πάλι ο πόνος
Έβραζε φούσκωνε
Απλώνονταν
Ατελείωτος ανεξέλεγκτος
Πολλαπλασιασμός
Κυττάρων
Ήσυχη η νύχτα
Στα χέρια της μορφίνης και των άλλων
Παυσοδύνων
λύτρον
Ευγνώμων
Φυσάει απαλό αεράκι
Απέναντι ο
Λυκαβηττός σκοτεινός
Τα προσφυγικά γερασμένα
Αφημένα
Διακοσμημένα με ίχνη από σφαίρες
Ερείπια στολισμένα
Με δορυφορικά πιάτα
Μπαλώματα
Το γήπεδο, σκοτεινές κερκίδες
Δεν ησυχάζει η Αλεξάνδρας
Το πεπονόφλουδο  φεγγάρι
Παίζει κρυφτό με τα συννεφάκια
Το φωτισμένο Ελπίς
τυλίγεται στην σιωπή
Αθέατη η ΓΑΔΑ
οι φύλακες της έννομης πολιτείας
Εργάζεται και αυτή σκληρά
Να συλλάβει
Παρανόμους, κάθε είδους εγκληματίες
Γυρίζει την πλάτη
Αδυνατεί
Να συμμορφώσει
Τον πόνο τον άπιαστο θάνατο
ο Άρειος Πάγος
Powerless
ανεξήγητες σκληρές τιμωρίες
άδικες
πάντα ματαιότης τα ανθρώπινα
ακλόνητος ο θάνατος
σκληρή άπονη η ζωή
κυλά αδυσώπητη
καμία σημασία στους
αποχωρούντες
αδιάφορες οι μονάδες
που σβήνουν
συνεχίζει επουλώνει κενά
πληγές
το είδος επιβιώνει
πόσο πόνο οδύνη
θάνατο απορροφούν
οι τοίχοι βαστούν ακόμα
συνήθισαν
πέτρα οι καρδιές
ολονυχτία
παρέα με τον
επιθανάτιο ρόγχο
μέτρημα μέχρι το τέσσερα
ακούγεται η βαριά εκπνοή
Ααα
Επανάληψη
Συνήθισε το αφτί
Αναμένοντας ...
 
25-5-15


24/11/18

Examination


Έπρεπε να διαβάσει
Για τις εξετάσεις
Είν’ ανοιχτά δυο, τρία βιβλία·
Λυσάρι, κείμενα, γραμματική
Άφθονες φωτοτυπίες
Ασκήσεις
Επιπροσθέτως και τα English
πέφτουν
Στην καρδιά των εξετάσεων
Είναι μόλις δεκαπέντε
Πνίγεται στα πρέπει 
ς τν μεγάλων δικημάτων μεγάλαι εσ
κα α τιμωρίαι παρ τν θεν,
στο πλήθος των συνδέσμων
παθητικοί αόριστοι μέλλοντες
μάλα, λώων, ήττον κτλ
ποιητικόν αίτιον
οδυρούμενος
χιονοστιβάδες κατρακυλούν
στην εφηβική καρδιά
την πλακώνουν
πουθενά οι συνταγές
κανόνες  για
άκρατη ευθυμία
την κοινή ευτυχία
ή απλώς για την χαρά
την γαλήνη
τίποτα χρήσιμο για την ψυχή
θα τις περάσει με άριστα
αυτές τις αμφίβολες εξετάσεις
καρτερούν κάτι άλλες
χωρίς καθορισμένη ύλη
με αμφισβητούμενες πάντα λύσεις
με αδιάφορους σκληρούς εξεταστές
fake αποτελέσματα
θα πρέπει άραγε
να τετραγωνίσει τον κύκλο
ή θα ρθουν όλα όμορφα
θα ανακαλύψει το ποιητικόν αίτιον
της ζήσης
συνοδοιπόρους  να πορευτεί
θα γίνει
αληθινός αγαθός αγωνιστής
χωρίς τα δει και τα πρέποντα
το μέλλον άδηλον
κρύπτεσθαι φιλεί
17-5-15 / 24-11-18

Καλιακούτσες


Έφερα τους παιδικούς
Καλοκαιρινούς φράχτες
Στο κλεινό άστυ
Άνθισαν τα αναρριχώμενα
Υψώθηκαν στα κάγκελα της τέντας
Αγκάλιασαν τα αστικά φυτά
Ισχνά σαν έφηβες
Αθώα
Περιμένουν τον ήλιο
Γνωρίζουν την πορεία του
Τον ακολουθούν
Εφήμερη άνθηση
Πρόσφυγες
Σε στεγνές βεράντες
θα αποκοιμηθούν
and maybe
το ερχόμενο μεθωπόρ
θα ξανανθίσουν

 3-9-15

Hurry up



Θα σε έχω στην really life
Θα κουρνιάσω
Στην ανεξερεύνητη αγκάλη σου
Θα γίνουμε ποτέ δυο φίλοι
Θα με δροσίσει
Ο καυτός ιδρώτας σου
Θα κορεστούν οι πεινασμένες αισθήσεις
Θα γνωρίσω την μυρωδιά
Της ιδέας σου
Η αφή θα ζήσει
No time
Κατρακυλώ στα βράχια
Του χρόνου
Hurry up
 
17-11-15

παράκληση μιας γεροντοκόρης


Άγιε Νεκτάριε  οὗ καὶ τὴν μνήμην σου  ἐπιτελοῦμεν
Στείλε μου έναν άνδρα
Καλό, να με αγαπάει
Να τον αγαπώ
Να με φροντίζει
Σύντροφο την μέρα και τη νύχτα
Όχι πολύ όμορφο
Όχι πολύ άσχημο
Όχι πολύ ψηλό
Όχι πολύ κοντό
Έξυπνο
Όχι ιδιοφυΐα
Να πιάνουν τα χέρια του
Πολιτικοποιημένος
Όχι κομματοποιημένος
Δραστήριο
Ικανό
Σε όλα τα level
Να ασχολείται με το σπίτι
Να μαγειρεύει
Να πηγαίνουμε εκδρομές
Σε μουσεία,
Να μας αρέσουν οι ίδιες ταινίες
Τα ίδια βιβλία
Να διαβάζει τα ποιήματα μου
Και να μένει έκθαμβος
Να με κοιτά στα μάτια
να λιώνει
Να τον κοιτώ
να ζω
Να μην ροχαλίζει
Να μου φτιάξει τα υδραυλικά
Τα ηλεκτρικά
Την χαλασμένη πόρτα
να φροντίσει το σπίτι
να αγαπάει την οικογένεια μου
να ζήσουμε μαζί υγιείς
μέχρι τα γεράματα
με όλα τα καλά του Αβραάμ Ισαάκ klp
και ότι καλό έχω ξεχάσει
και θα μου αρέσει
μην τι πάθω σαν την Ηώ
και μου μείνει ο γέρο Τιθωνός
και εγώ αν μου τον στείλεις 
θα σου ανάψω μια
λαμπάδα σαν το μπόι μου
ή το μπόι του 
φυλλορρούξιμον[1]  14



[1] φυλλορρούξιμον[1] = η εποχή που πέφτουν τα μαραμένα φύλλα, φθινόπωρο


Νυξ




Απλώνεται ακίνητη η
Πέτρινη πόλη
Σιωπηλή μυρμηγκοφωλιά
Τα νεφόπα πηγαινοέρχονται
Αναποφάσιστα
Ο ήλιος μελαγχολικός
Τα χρωματίζει
Οι ακατάδεκτες λαμπρές
Παρεξηγημένες καρακάξες
Μονολογούν τον απολογισμό
Της ημέρας















Χαμηλοπερπατούν
οι όμορφοι τσαλαπετεινοί
εντροπαλοί πετούν
ολίμαυρη butterfly
δειλά κάνει την εμφάνιση της
χάνεται στο δείλι
σιώπησαν τα φλύαρα σπουργίτια
απομακρύνονται οι κάτοικοι
του δάσους
στη θέα των καταπατητών




















μόνο οι αργοσάλευτες tortoises
ανήμπορες συντροφεύουν
το σύθαμπο αγκαλιάζει
στοργικά
τα δέντρα που ριγούν
έρχεται ανάλαφρα
ο ζοφερός ο  Έρεβος
η Νύχτα απλώνει το κεντημένο πέπλο της 
δώρο της Περσεφόνης
σκορπίζουν άθελα
την παγωνιά
στα μάτια τους καθρεπτίζεται
φοβερή η άβυσσος του θανάτου


13-06-17@24-11-18

ασάλευτη ζωή


ασάλευτη ζωή
Χάθηκες ήλιε μου
Σκοτείνιασε η πλάση
Η πόλις αποκάλυψε
το θλιβερό προσωπείο  της
η παρουσία σου ελάφρυνε
το ασήκωτο φορτίο
ωχρίασε η αισιοδοξία
παντοδύναμη η ματαιότης
πατάει αδυσώπητα
στους γερασμένους τραχήλους
τα θρυμμούλια που περίμενε
ο πληγωμένος Λάζαρος
να επιβιώσει
τα πήρε ο άνεμος
ανέστιος, πένης, μόνος
στο συνωστισμένο πλήθος
αιμορραγούν τα κουρασμένα σπλάγχνα
σαραβαλιασμένο νευρόσπαστο
αφέθηκε ανήμπορο
ασάλευτο[1]
I'm only living for the moment
when I hear your voice

 


Σταυρενός [2] ξεχασμένος



[1] ασάλευτος =ασήκωτος

[2] Σταυρενός =Σεπτέμβριος


εις μάτην


Στραφήκαμε
Στον νέο ήλιο που ανέτειλε
Απλώσαμε τα χέρια
Να τα ζεστάνει
Όλοι μαζί τον αγκαλιάσαμε
Θερμές αγκάλες
Γυμνά χέρια ξερίζωναν
Αγκάθια και τριβόλια
Ακάματα ξεφύτρωναν
Ο ήλιος έφεγγε
Φώτιζε με την λάμψη του
Της πόλης τα παλιά σοκάκια
Αγάπη αναδύονταν
Από τα σώματα
Κακός δαίμονας
Έπαιξε με την Βαβέλ
Δρόμοι κοντινοί
Απόμακροι
Αγάπη  σε άγνωστη γλώσσα
Το γέλιο αναζητώ
Χαρούμενα τιτιβίσματα
Στην πλάση να αντηχήσουν
Η ελπίδα μου
Πάλι εδώ να έρθει
13-10


Morning glory



Every early morning
Ιπόμαια η πορφυρά
Είναι εκεί
Σιγοκουβεντιάζοντας με τον
Αγουροξυπνημένο ήλιο
Σκορπίζουν εύθραυστες ελπίδες
Ολάνοιχτα τα τρυφερά αντικάρδα[1]
Φρεσκοπλυμένα με την γάργαρη τρυφερή
 Δροσιά
Δάκρυα αθώα αργοκυλούν
Αγκαλιάζουν απαλά
Το αθέλητο στήριγμα
Εκλύονται
Ρόδινα χαμόγελα
Ανεπαίσθητα τρυφερά
Ευφροσύνη
Εισδύει 
Στην κλειστή πικραμένη ψυχή
Καρδιές αφήνονται
άφοβα στην άγνωστη μέρα
Μαγικό κλειδί
Psychedelic
Ανοίγει διαχέεται
Η αγάπη  
Η τρυφερότητα αποκαλύπτεται
Το νόημα της ζωής
Αθώο κοιτάζει το φως
Πολύτιμη εφήμερη ζωή
Λυκαυγές
Συντροφιά ο αβούτετος[2] 
Τα φιλήδονα μαμούνια
Λυκόφως
Διπλώνουν σφικτά
Τις αραχνοΰφαντες καρδιές
Ενδίδουν στο σκοτάδι
Αφήνονται στον Μορφέα
Σβήνουν σιωπηλά
Εγκαταλείπουν αδιάφορα
Την μάταιη δόξα
Αδιαμαρτύρητα
Γενναία
Φεύγουν
 



[1] αντικάρδα =τα μύχια της καρδιά, τα μυστικά

[2] αβούτετος =ήλιος που δεν έχει δύσει, εκείνος που δεν έχει βουτηχτεί



Ιασμός


  1. ΄Ιασμος















Αθόρυβα, αστραπιαία
Περνούν οι αργοκίνητες μέρες
Τα άδεια έτη
Σιωπηλά ανθίζουν εμμένουν
Στη ζήση τα λιτοδίαιτα
Φυτά
Ανθίζουν σε αλίπαστα
Πενιχρά χώματα
Χαμογελούν στο φωτεινό ήλιο















Ακούραστα απλώνουν
Τα κλαδάκια τους
Να φτάσουν τον γαλανό ουρανό
Αρκούνται στην γρήγορη
πρωινή επίσκεψη
Στις άφωνες ευχαριστίες
Και χαιρετίες
Στα δειλά αρχαϊκά μειδιάματα
Στα  βιαστικά βλέμματα
Πίσω από δακτυλοβαμμένα τζάμια
Λευκά ευωδιαστά
Γιασεμάκια συμβιώνουν με λιγοστά















Αδυνατισμένα σιγοσβήνοντα φυλλαράκια
σε στεγνό
αφυδατωμένο κορμό
διακριτικά επιμένουν
στολίζουν
τα άναρχα γερασμένα κλαδιά
χορεύουν στην ανεπαίσθητη
ανάσα του αέρα
κείτονται ποδοπατούνται
στις αδιάφορες πλάκες