Who cares?

Φαντάζεται ότι την περιμένει

Υπομονετικά σιωπηλά

Ξεχειλίζει η ασίγαστη αγάπη

Εντροπαλή δειλή φοβισμένη

Στέκει στην γωνιά

Το βλέμμα ακολουθεί ακούραστο

Θα έρθει γρήγορα η στιγμή

Που χείμαρρος η αγάπη

Θα κατακλύσει τα πάντα

Βαρκούλα θα αρμενίζει

Ασφαλής

Χωρίς πανιά

Χωρίς κουπιά

Στον βαθύ αβυσσαλέο ωκεανό

Αφημένη στο έλεος του έρωτα

Το γαλανό του ουρανού

Σμίγει τρυφερά ανεπαίσθητα

με την θάλασσα

γίνονται ένα και κανένα

Απέραντα όλα τα καλά

Παντού απλωμένα

Σπαρμένα για να φυτρώσουν

Να θεριέψουν  

Στο αλμυρό νερό

Οι ανείπωτες λέξεις

Θα ξεχυθούν χορεύοντας

Ψίθυροι θα χαϊδέψουν 

Τα υπομονετικά αυτιά

Ήγγικεν η ώρα

Προσμένετε ακούραστα

Μωρές παρθένες 

Ματαίως βεβαίως

Who cares? 

γκορτσιά

Παραμονεύει υπομονετικά

Του αρκεί να την δει από μακριά

Αργόσυρτα κυλά ο καιρός

Always   εν αναμονή

Κάτι θα γίνει τελικά

Θα την δει από κοντά

Ελπίζει απελπιστικά

Αυτή την φορά

Θα έρθει αληθινά

Ένας έρωτας ανθίζει

Σιωπηλά στα σκοτεινά

Όλο κοιτά

Sadly τίποτα δεν γίνεται

At last

χέρια πλησιάζουν ντροπαλά

χείλη ψελλίζουν

Λέξεις αγάπης απαλά

Γλυκιά γεύση

Διαχέεται στα λυπημένα κορμιά

Ελπίζουν ανόητα

Ακόμα μια φορά

Το όνειρο πάει  ηρωικά

Πέφτει χάνεται ξεψυχά

Ο ήλιος γνέθει πονηρά

Ξύπνα λέει τρυφερά

Η μέρα ξέγνοιαστη κυλά

Όλα τα ίδια

Mia xara

Όλα καλά

Aυτοί συνεχίζουν απελπισμένα

εμμονικά

Ξένοι αμίλητοι σκυφτοί

Στόμα στυφό μελαγχολικό

Χυμοί ξεχασμένης αγριοαπιδιάς

Δεν αξιώθηκαν εκείνο το φιλί

Που δίνει πίσω παίρνει την ζωή

 

Αχειροποίητη εικόνα

Πέρασε ο αμείλικτος χρόνος

Στυγερός αμίλητος

Αδιαπραγμάτευτος

Δεν γύρισες

Ούτε μήνυμα ήρθε

Το σώμα σου αυτοκαταλύεται

Ύπουλα υπομονετικά

Ακούραστα 

περίμεναν οι αποικοδομητές

θριαμβεύουν

Επιβιώνουν με την παραδομένη ασήκωτη σάρκα

Χάθηκε το ασαφές αχνό χαμόγελο 

Ξεπρόβαλλαν τα κάτασπρα φροντισμένα δόντια

Βουβά

Σκοτείνιασαν τα μαύρα θαλερά μαλλιά σου

Πασχίζουν να ομορφύνουν

Το γυμνό κρανίο

Καλπάζοντας δραπέτευσες

Στην αιώνια μοναξιά

Δεν ακούς δεν μιλάς

Κιτρινίζουν τα τσιγάρα σου

Στο συρτάρι  παραπονεμένα

Άφησες την απτή ματαιότητα

Για μια άλλη μακρινή θολή

Σκληρότερη

Η μορφή σου έρχεται

Αθόρυβα απαλά

Μες στην επίμονη λήθη

Απλώνει αυταρχικά

Την κυριαρχίας της

Τρυπά το παρόν

Γεμίζει τα πάντα με θλίψη

Πίκρα

Απομακρύνεται

Στέκεται πάντα κάπου εδώ  κοντά

Παρούσα αθέατη διακριτική

Απρόσιτη 

Ξερό κλαρί

Τα καταχωνιασμένα αθώα

Βαθιά στα σκοτεινά τάρταρα  

Ξεγλίστρησαν αθόρυβα

Κατάκλυσαν

Την πεθαμένη μνήμη

Πήρε ζωή αυτή

Ξερό κλαρί

Αφημένο στο λιοπύρι

Ανάφλεξη 

Σάλεψε άνθισε

Ένα πονεμένο μειδίαμα

Ξεπρόβαλλε δειλό δειλό

Φοβισμένο ντροπαλό μωρό

Άπλωσε με λαχτάρα

Τα πονεμένα άδεια χέρια

Να αγκαλιάσει

Με τρυφερότητα

Να νανουρίζει

Ψιθύρισε λόγια σιγανά

Απαλά αγάπης

Τράνωσε η αγκαλιά

Έκλεισε μέσα της

Καταφύγιο όαση

Το πληγωμένο  σώμα

Κάστρο απόρθητο  άφησε έξω

Όλα τα κακά της αφελούς Πανδώρας

Ησύχασε

Κοιμήσου αφέσου

Νανούρισμα γλυκό

Ι am here!

Ξαγρυπνώ!