Πορεία

 

Τον σκέφτεται με πόνο

θα ήθελε να του μιλήσει

αλλά δεν βρίσκει λόγια

πετρώνουν στις φωνητικές χορδές

τι να πεις στην αρρώστια

τι να πεις

στην άδικη ζωή

τα λόγια παρηγοριάς θάρρους

συμπαράστασης

αιχμηρά καρφιά

σε μαλακή σάρκα

οξύ σε βαθιές πληγές

όσο να προσπαθούν οι γύρω

η μοναξιά μεγαλώνει

πώς να απαλύνεις

την ζοφερή διαδρομή

προσπάθησε σκληρά

αγωνίζεται

 

τα έργα σου που απέτυχαν,

τα σχέδια της ζωής σου

που βγήκαν όλα πλάνες,

 

σκέφτεται

ποιον να κατηγορήσει

ποιος φταίει

αναβλύζει αθέλητα το πικρό παράπονο

γιγαντώνεται

το γιατί

η άνοιξη κακούργα

ντύνεται στολίζεται

σκορπά τη λάγνα ευωδιά της

αδιαφορεί

συνεχίζει η ζωή την πορεία της

 

 

Τιτιβίσματα

 

Anταγωνίζονται

Τα φλύαρα στρουθία

Ασταμάτητα μιλούν

Διαγωνίζονται μέχρι εσχάτων

Χαρούμενοι νέοι και στρουθία

Τιτιβίζουν

Θαρρούν ότι κρατούν την πλάση

Από τα εύρωστα κάκαλά της

Κυρίαρχοι

Στύβουν το λιθάρι

Τίποτα δεν φαίνεται να τους απασχολεί

Γέλια αστεία

Ξυπνούν την γειτονιά

Άνετα απλώνονται στην βεράντα

Καπνίζουν τρώνε πίνουν

Τιτιβίζουν

Μπροστά η ζωή

Όμορφη φαίνεται

Η φωνή της μαγικός αυλός

Τους τραβά σαν μαγνήτης

Όλα καλά

Ο έρωτας ο πονηρούλης

Τριγυρνά

Υπόσχεται πολλά

Ιλαρός ελπιδοφόρος

Αγαπημένος δυνάστης

Τίποτα δεν τον σταματά

Τιτιβίζουν ευτυχισμένα

τα βασανάκια

Προσώρας

Ευοίωνα πορτρέτα

 

Λάμπει στις φωτο

Του face book

Λεπτή αριστοκρατική

Πορτραίτο μεσοαστής

Ευπορία άνεση

Προσεγμένο ντύσιμο

Εικόνα ευτυχισμένης οικογένειας

Παιδιά εγγόνια

Μικροσυσκευές

Χαρούμενες παρέες και εξόδους

Τίποτα από το παρελθόν της

Δεν προμήνυε αυτά

Οι ρήσεις των κοινωνιολόγων

Απέτυχαν οικτρά

Η πατρίδα το χωριό

Το παρελθόν

άλλο μέλλον της προόριζαν

Στα τάρταρα  της κοινωνίας

σκηνές που καρφώθηκαν

βαθιά

η λήθη δεν τις σβήνει

όμως

Το αμερικάνικο όνειρο

Ζωντανό

Απροσδόκητη ευχάριστη κατάληξη

Ας είναι και εικόνα απατηλή

Το παρελθόν ας κοχλάζει

Στα άδυτα του νου

Μπορεί η ζωή

Να θέλησε ευ ζην

Ανιδιοτελώς at last να δώσει

Μπορεί να θέλησε ελπίδες

Να σκορπίσει

Και πάνω στον σκοτεινό καμβά

Ευοίωνα πορτρέτα

Να στολίσει

Όλα είναι δυνατά

Όλα μπορεί να γίνουν 

Σε χείλη αμίλητα

πικραμένα πονεμένα

Χαμόγελο να ανθίσει

 

Μοναχικός θρόνος

 

Περήφανα κρατά

Την αθώα μαγκούρα του

Έκπτωτος ασπρομάλλης  βασιλιάς

Αγναντεύει από ψηλά

Το πέτρινο ξένο βασίλειο του

Αρχαίος μαρμαρωμένος ποιμήν

Κοιτά  τους τσιμεντένιους

Σιωπηλούς γκρίζους αμνούς

Ακίνητοι άηχοι βελάζουν

Η πόλη απλώνεται ανέντροπη θολή

Κοπάδι ανέλπιδο λυπηρό

Οι λόφοι την αγκαλιάζουν στοργικά

Η θάλασσα πέρα μακριά

Ακούραστη αρμενίζει

Μοναχικός  Ξέρξης

Άγνωστες οι σκέψεις

Άγνωστο παρελθόν

Άγνωστο future

Χάνεται στην σιωπή

Μνήμες από άλλη άνοιξη

Σε άλλα βουνά

Ψηλά

Ραχούλες που πρασίνιζαν

Με χάρη

Κουδούνια που κελαηδούσαν χαρωπά

Το νόημα της ζήσης

Κατσίκια χόρευαν

Ευτυχισμένα σε βράχους

Καθαρούς

Το τέλος της ανηφορικής διαδρομής

Πλησιάζει

Τι είδε τι άκουσε

Τι χάρηκε

Ποιους πόνους συνάντησε

Πως ήταν η διαδρομή

Ήτο ευτυχής

Ποτέ δεν  θα το μάθω

Φοβήτωρ

 

 Τόσο πολύ τα εφαντάστηκε

Που ήρθαν και τον βρήκαν

Έγιναν οι οπτασίες ύλη απτή

Σαρκώθηκαν

Αλύπητα τον κυνηγούν

Μόνος στο σπίτι το φαιό

the technology έφερε

αυτά που επιθυμεί

και μάταια

προσπαθεί να καταπνίξει

άσκοπες προσπάθειες

φουσκώνουν μέσα του

ποτάμια πόθοι αισχροί

κόλαση φωτιά

σπάζουν τα φράγματα της ηθικής

τα πρέπει και τα οφείλω

για αυτά που ο  κόσμος

και αυτός μαζί

φρίττει και αγανακτεί

τα ζητεί σαν οξυγόνο

όλες τις ντροπές

θέλει να τις ζήσει

σκληρά μετά ας τιμωρηθεί

και αυτό άλλη υπέρτατη ηδονή

να δέχεται τον χλευασμό

του κόσμου

μέσα του δύο εαυτοί

δυο δρόμοι

τον τραβούν απελπισμένα

παλεύουν λυσσασμένα

της αρετής της καθαρής

και της κακίας της λερής

γλυκιάς σαν αμαρτία

θέλει να είναι καθαρός αξιοπρεπής

με οικογένεια και παιδιά

να προχωρά περήφανος στην γειτονιά

όμως ιστορίες βρώμικες

βιώνει

βούρκος ανεπιθύμητος

σφόδρα επιθυμητός

μέσα του να βουλιάξει

το στόμα του με λάσπη

θέλει να φράξει

ο κόσμος γύρω του εχθρικός

εχθροί φύλακες τιμωροί 

δικαστές

η τρομερή του αγγέλου ρομφαία

πουθενά γη για να πατήσει

το σώμα του λίγο να γείρει

να ξεκουραστεί

να κοιμηθεί

τα μάτια του να κλείσει

ο κόσμος του να φύγει

να εξαφανιστεί

θέλει

ένα χάδι απαλό

μια μάνα μια αγκαλιά

να ψιθυρίσει τρυφερά

γλυκά να τον νανουρίσει 

αγόρι μου όλα καλά 

κοιμήσου 

εδώ είμαι εγώ

μη φοβού

Daydreams

 

Ασυναίσθητα παρακολουθεί

Σκέφτεται ότι την σκέφτεται

Αόριστα επίμονα όπως αυτή

Είναι παρόν

Και ας είναι μακριά

Πίσω από τις βαριεστημένες κουρασμένες  

γερασμένες κουρτίνες

Μια ασθενική ηλιαχτίδα

Τρεμοπαίζει

Προσπαθεί να εισχωρήσει μάταια 

Να φέρει το τρυφερό φως

Στο μούχρωμα

                                                                                Ελπίζει σε κάτι

Που θα αλλάξει

Την μίζερη ανιαρή ζωή τους

Θα φέρει τα κάτω πάνω

Όλα θα γίνουν

Όμορφα φυσικά

Ένα σύγχρονο παραμύθι

Θα γίνει αληθινό

Ο μικρός σκανταλιάρης έρωτας

Θα φροντίσει

Θα σκορπίσει

Ευδαιμονία

Excited γαλήνη

Όλα  απαλά

Όλα καλά

Βελούδινα

Όλα θα γίνουν όπως πρέπει

Μια άνοιξη παντοτινή

Γεμάτη χρώματα και ελπίδα

Περιμένει υπομονετικά

Ακούραστα

Στα θλιβερά ανόητα daydreams

 

 

Crisis

 

Θα ήθελε να ήταν χαρούμενη

Αισιόδοξη

Να σκόρπαγε γύρω της

Μια θετική αύρα

Όλες οι προσπάθειες

Στο κενό

Ένα μαύρο σύννεφο την καλύπτει

Το μαύρο πεινασμένο σκυλί

Της θλίψης

Την ακολουθεί

Σιωπηλό

Ύπουλες δαγκωματιές

Τα λυσσασμένα κύματα

Την ξυλοκοπούν

Στα αιχμηρά βράχια της ματαίωσης

Αθέλητα οι συγκρίσεις

Μεγάλοι κόμποι στο λαιμό

Την πνίγουν

Η λογική καταρρέει

Αδύναμη ανίσχυρη

Γεμίζει πίκρα

Αφέθηκε