28/9/16

complete control




Απλώνει η γη
Την αχόρταγη αγκάλη της
χους ην και εις χουν απελεύσει
Γυρνάνε ασταμάτητα
τα γρανάζια της ζωής
ζεμένοι με αόρατα χαλινάρια
λαχάνιασμα
για ακαθόριστους αγώνες
επαναλαμβανόμενες ήττες
ανδρείκελα
αδιαπέραστες παρωπίδες
η λήθη κι αυτή αχόρταγη
καθαρομανής
ισχυρά καθαριστικά
με επιμέλεια απομακρύνει
μνήμες ανθρώπους 
 ορμητική θάλασσα συμπληρώνει
τα κενά
αδιάφορα ενσωματώνει
στην άπιστη σάρκα της
σκιές στο απόλυτο σκοτάδι
σβήνουν αθέατες
δειλή εκπνοή
άπιαστη
διαλύθηκε 

χάθηκε
ανεπαίσθητα



24/9/16

Αλαλία



Ακόμα δεν φάνηκε
Ο αγαπημένος μου
Χάνεται ο ήλιος
Βαρύθυμα έρχεται
Το τεφρό δείλι
Κουρασμένοι οι ήχοι
Χαμηλώνουν
Γυμνή αλυκτά η συκιά
Η νύχτα μινυρίζει
Βουβές οθόνες

 

Μαράθηκαν τα λουλούδια
Στο βάζο
Ξίνισε το κρασί
Κρύωσε το φαΐ
Χλόμιασε το άσπρο τραπεζομάντηλο
Αγκάλιασε η σκόνη
Τα καλογυαλισμένα έπιπλα
Θάμπωσαν τα λαμπερά τζάμια
Εθελημένος εγκλεισμός   

 













Ήρθε αργοκίνητη
και η Μις Χάβισαμ
Σιωπηλή
Απροσδιόριστο το μειδίαμα
Κράμα σαρκασμού
Αυτολύπησης
Χαιρέκακο
Πικρό
Θλιμμένο
Άπλωσε τα οστέινα
Δάκτυλα της
Βρόγχος
Βολεύτηκε στη θέση του
Εύθρυπτα Θρύμματα
Ατενίζοντας μαζί
Τον έρημο κενό κόσμο
Άηχη αφούκραση
Τα βήματα  που δεν θα ακουστούν
αλαλία[1]
Ξεχάστηκε απέμεινε
Σε άλλην αγκάλα



[1] αλαλία = απόλυτη σιωπή

18/9/16

The Trial



Αόρατα και πανταχού παρόντα
Τα μαύρα κουστούμια
Παραφυλάνε
Κοφτερά μαχαίρια Α4
Εκδικούνται
Πολτός το ζωντανό δεντρί
Αριθμοί πρωτοκόλλου
Συνημμένα
Υπογραφές
Σκληρές σφραγίδες
Μουντζουρώνουν
Μητρώα χάρτινα Υπολογιστές
Αλληλοεπιβεβαιώνουν
Άριστη υπαλληλική εργασία
Άχρηστες αποδείξεις αθωότητας
ένοχοι εκ των προτέρων
Για εσχάτη προδοσία 

 
Συνωστίζονται χαρτιά
Και αθέλητοι γραφειοκράτες
Παλεύουν
Ατσάλινα χάρτινα γρανάζια
Σύνθλιψη
Πάντα ένα λάθος ξεφυτρώνει
Μια υπογραφή έχει δραπετεύσει
Άδειες καταστάσεις να πληρώσεις
Στατιστικές
Μαζεύοντας τεκμήρια
για μελλοντικές απροσδιόριστες
άγνωστες κατηγορίες
πανταχόθεν δικαστές
καταδικάζουν χωρίς
συγκεκριμένη κατηγορία
δεμένος χειροπόδαρα
στην πανίσχυρη διαρχία
συμπληγάδες πέτρες
χαρτιά και P/C

κρυμμένα μακρινά πέρα
του ήλιου του λαμπρού το χάδι
του ζέφυρου η γλυκιά  ανάσα
το μπλε του ουρανού με τα άστρα
ελπίδα
χαρά
οι φωνές
τα γέλια των παιδιών
που παίζουν μπάλα

17/9/16

χρουμουντζούδιν




Έλα, θα έρθεις
Θέλω να σου πω
Για το γλυκό που έκαψα
Μαύρη η χύτρα σαν την
Αροθυμία μου
Κόλλησε η πίκρα κατάμαυρη
Στο βυθό
Μάδησε το ατσάλινο συρματάκι
Το κάρβουνο αναλλοίωτο
Πάνε οι βιολογικές ρόγες τα
Τραγανά κουκουτσάκια
Μια μάζα συμπαγή γρανιτένια
Ότι γλίτωσε
Καραμελέ ζελές
Με μια ελαφρά οσμή
Ασαφή
 
Έλα θέλω να μου μιλάς
Καθώς θα καθαρίζω
Με σπουδή τα φρέσκα τα ραδίκια
Έχω γλυκό του κουταλιού
Να σε φιλέψω
Κρύο νερό
Σε κρυσταλλένιο νεροπότηρο
Θα κάτσουμε στον καναπέ
Θα κουβεντιάσουμε για πράγματα
Απλά ταπεινά
Για τον ακάματο ιβίσκο
Τα άνθη του τα πρόσκαιρα
Τα τόσο πορφυρά
Τον στήμονα που πάλλεται
Απαλά
Στην τρυφερή την αύρα
Λιτός
γενναιόδωρος
Τον μυρωδάτο βασιλικό
Τον πάντα διψασμένο
Αφήνεται
Λιποθυμούν
Τα αδύναμα κλαράκια
Λίγο νερό
Και χαρωπός υψώνει το κορμάκι
Τις  μυρωδιές του έρωτα
Απλόχερα σκορπάει
Τις εύρωστες αλόες
Εξαδέλφες αγαπημένες
Σιωπηλές
Και η ταπεινή ελιά
Βορά των άστεγων στρουθίων
Το ταπεινό το γιασεμί
Ξερό
Ανθίζει για σένα πάντα
Έλα ο άτακτος ο κότσυφας
Το χώμα θα σκαλίζει
Απασάρευτος
Όλα θα τα βρωμίσει
Τα φύλλα τα φθινοπωρινά
Για σένα θα χορεύουν
Χορούς τρελούς
Χορούς αργούς
Θα αφήνονται γλυκά
Παθητικά
Στην εκπνοή του ανέμου
Ορχήστρα η βεράντα
Όλα σε περιμένουν
Αργείς πολύ
Δεν λες να φανείς
Έρχεται το θλιβερό το δείλι
 χρουμουντζούδιν[1]
Ο ήλιος λυπημένος
Κρύβεται στα μακρινά
Βουνά
Χωρίς να αφήσεις
Ίχνος θαλπωρής
Χωρίς να πει μια λέξη
Έρχεται η νύχτα η τεφρά
Αζέστατη  
Κρύο νερό στην πλάτη
Λάμπουν τα δάκρυα
Τα φαρμακερά
Αστράκια πονεμένα
Και εσύ ποτέ δεν θα φανείς
Στην έρημη κάμαρά μου




[1] χρουμουντζούδιν = μαύρο και καμένο πράγμα

11/9/16

Stop information




Κάπου μακριά άνοιξαν οι κρουνοί
Του ουρανού,
Έσπασε το φράγμα,
Ωρύεται η φύση
Μαίνεται
Κατακλυσμός του Νώε
Σε κλίμακα
Ici  ο ήλος παλεύει
Για την επικράτηση
λόχα[1]
Πνοές δροσιάς
Από αδύναμο παραστρατημένο
αέρα
χασίρα [2]

 
Clouds μελανιασμένα βαρύθυμα
Μαζεύονται ακατάστατα 
Απειλητικά
Σύγχυση
Τα σώματα νωπά κολλώδη
Αναποφάσιστος ο ίδρως
Διστάζει να κυλήσει
ΟΑΣΑ  telematics
Αναβοσβήνουν οι πινακίδες
Αγωνία για τις αφίξεις
Ηλεκτρονικά επιβεβαιωμένες
Οι αναμονές οι καθυστερήσεις
Καταργούνται οι hopes
Μπορεί και να έρθει
Εύθυμη παρέα γύφτων
Έρχονται 
Παραδοσιακή ενδυμασία
Συνυπάρχει με σύγχρονη
Ημίγυμνα τα νήπια
Σκανταλιάρικα
Βολεύονται άνετα
Στο παγκάκι στο πεζοδρόμιο
Χωρίς προβληματισμούς
παστεριωμένο γάλα ρέει
Το χαρούμενο μουτράκι
Η όμορφη κοιλίτσα
Ζωγραφίζονται  
Με φροντίδα στοργή
Σκουπίζει η μάνα
Ευτρεπίζει το
Το αθώο ανυποψίαστο
τζιγγιανοπούλλιν[3]
Γνωρίζει
Η ανεξίτηλη ετικέτα
Ακολουθεί
Κομμάτια ελευθερίας
Ευθυμίας
Απόγονοι του μακρινού Διογένη
Σε υποκριτική society
Συμβιβασμένοι άραγε
Στην μειονότητα
Άνετη αίτηση για τσιγάρο
Αναπόφευκτος αταβισμός
The bus is coming 
Free at the moment
 





[1] λόχα = υπερβολική ζέστη
[2] χασίρα = πνιγηρός καύσωνας με υγρασία, σύγκαμα δέρματος
[3] τζιγγιανοπούλλιν = γυφτόπουλο

10/9/16

Ανεβασίδι



 
Έρχεται η τεφρά μοναξιά
Σφικταγκαλιάζει το helpless  ακέραιον[1]
Λύπη η απουσία
Πόνος η χαρά
Ήλιος θαμπώνει τους ανόητους
Οφθαλμούς
Τυφλώνει
Χάνεσαι σε απατηλά νέφη
γογγυστά[2]
Αφήνεσαι σε μικροαστικούς βασάνους
Life οροσπή[3], τζαζούγαρη[4],
Ηλοκόρασον,[5] Έμορφος
Χαρούμενα τα πρωινά αισιόδοξα
Σπρώχνει τον λίθο 

 
Ανηφοριά
Μαζεύει ως μαγνήτης την πίκρα
Κολλά η γλοιώδης ματαίωση
Το ανεκπλήρωτο αρμενίζει ανίκητο
διογκώνεται το φορτίο
βαρίδια, αχάντια[6]
ματώνουν τα χέρια, το κορμί
ασήκωτη η ψυχή
μακριά η άχρηστη κορυφή
γυρνά ο απεχθής αδηφάγος βράχος
να συντρίψει ότι έχει μείνει
έρχεται ο Ύπνος ο μικρός
αδελφός του θανάτου
να λαρώσει τις πληγές
να ξαναματώσει τις παλιές
να φτιάξει άλλες
ο ήλιος της αυγής σου χαμογελά
φτερουγίζει το μειδίαμα
αλαφροΐσκιωτη
ελπίζεις πάλι
διαχειρίσημη φαίνεται η κοτρόνα
κορώνα στη κατζουμαλλού[7] κάρα


[1] ακέραιον = σώμα άψυχο
[2] γογγυστά = γυναίκα που συνεχώς παραπονείται
[3] οροσπή = εταίρα γυναίκα
[4] τζαζούγαρη = γυναίκα ραδιούργα
[5] ηλοκόρασον = κόρη ωραία λάμπει σαν τον ήλιο
[6] αχάντιν = αγκάθι
[7] κατζουμαλλού = ξεμαλλιασμένη



4/9/16

«Νενίκηκάς με»




Κλειστά τα εκπεμπωτικά μέσα
Ακούγεται μόνο ο αναποφάσιστος
Αέρας
Κυκλοθυμικός
Παλεύει με την λαύρα
Φουντώνει την μιζερότητα
Επιθυμία για εθελούσιο στρέψιμον[1]
Τα δάκτυλα βαθιά στον φάρυγγα
Να εκτοξευτεί
Ο χρήζων βοήθειας εαυτός
Όλη η δυσθυμία
Ο ασυγκράτητος απεχθής θυμός
ύπουλος λουφάζει
επανέρχεται
αναχπάραχτα[2], απρόσμενα
φθινοπωρινό
άνυδρο φύλλο όλα
θρυμματίζονται
υποκύπτουν
ιερά μανία




πότε θα καλύνει[3]
εδεύε[4] ο χρόνος
εναποθέτοντας διαρκώς
στα αθηρωματικά αγγεία
την στρυφνότητα την κακομοιριά
την μεμψιμοιρία την ματαίωση
παρατηρητής του άναρχου εαυτού
«Νενίκηκάς με»


[1] στρέψιμον = ξέρασμα, εμετός

[2] αναχπάραχτα = απροόπως, ξαφνικά

[3] καλύνω = αναρρώνω

[4] δεβαίνω = διέρχομαι, περνώ

1/9/16

Ψαρίτζα



Ψαρίτζα [1]
 
Άμυαλο ψαράκι
Αεροβάμων
Πιάστηκες στο Δίκτυ
Αδιάφορου κυνηγού
Σπαρταράς
Παλεύεις άσκοπα να διαφύγεις
Αγαπημένο δόκανο
Αδιέξοδα
Πρέπει να ταπεινώσεις[2]
Να διαπεράσεις την φυλακή σου
Να δυνατεύεις[3]
Να σπάσεις τα σαπισμένα δεσμά σου 
Ζεις στα βαλτωμένα νερά
Ατέρμονους κύκλους
 
Σπάζεις το αραχνένιο δίχτυ
Αυτόματα αναπαράγεται
Οικειοθελώς αθέλητα
Επιστρέφεις
Αναζητάς την σκλαβιά σου
Μακριά από τον καθαρό ουρανό
Τον ζέφυρο που σιγοτραγουδά
Κόσμοι απόμακροι ξένοι
Ήχοι αλλιώτικοι ακατανόητοι 
Ποιος θα κολυμπήσει δίπλα σου
Στα σταχτάρια
Βουλιάζεις
Απύθμενη σπηλιά
Αχνό το φως του ήλιου
Που λαχταράς
Μακρινό
Απρόσιτο
Απόμεινες θεμελίον[4]

 


[1] ψαρίτζα = ψαράκι
[2] ταπεινώνω =αδυνατίζω, ισχναίνω, δείχνω μετριοφροσύνη
[3] δυνατεύω = δυναμώνω
[4] θεμελίον = θεμέλιο, ράφι, αδιέξοδος