το μονοπάτι

Τα πάλαια τα χρόνια

Με τα κονδύλια της ΕΟΚ

Είχε φτιαχτεί το μονοπάτι

Παγκάκια

Πέτρινοι κάδοι απορριμμάτων

Φανοστάτες

Ξύλινες κατασκευές

Μονόζυγα

Εδεύε ο καιρός

Σιγά σιγά ρήμαξε το μονοπάτι

Ερείπια

Σπασμένες λάμπες

Το φως του φεγγαριού και των άστρων αρκεί

Για τη δέουσα ατμόσφαιρα

Ο χειμώνας οι βροχές καθαρίζουν

Τα απασάρευτα δρομάκια  

Κάνει κρύο λιγοστά τα τολμηρά ζευγαράκια

Κατά το έαρ η γη κοκέτα ανθίζει

Στολίζει το μονοπάτι

Εστιάζεσαι στην ανθισμένη βλάστηση,

Καθώς το θέρος προχωρά

Δυναμικά

Τα ξερά χόρτα

Οι δενδρώδεις μυδικές

Μετατρέπονται σε ξυλώδεις

Καφετιάζουν

Φθίνουν καταρρέουν από αφυδάτωση

Άφθονα φυτρώνουν τα σκουπίδια

Χαρτιά, μπουκάλια, κουτιά από έτοιμο φαγητό

πλήθος προφυλακτικών, αποτσίγαρων,

ο Δήμος, οι Δήμοι η βροχή έχουν λησμονήσει

τα πολυπαθή μονοπάτια

ακηδία

τα ζευγάρια βρίσκουν εύκολη λύση

ωραία θα είναι το βράδυ

η πόλη θα στέλνει όσο φως χρειάζεται

το βουνό θα εκπνέει το θυμάρι

φαστ food αλκοόλ  άφθονη αγάπη

ο μεταβολισμός της ύλης ανθρώπων και κυνών

συναντούν  οικιακά κλπ απορρίμματα,

στοργική η νύχτα τα κουκουλώνει

με τα πέπλα της

πολύτιμα τα κονδύλια ΕΣΠΑ

για λίγη φροντίδα στα ξεχασμένα μονοπάτια

αθέλητη καλή πράξη

Έκανα σήμερα την αθέλητη

καλή μου πράξη

Έθρεψα αγενή αρθρόποδα

Στο μηρό στους ταρσούς

Αόρατα κάνουν

αισθητή την παρουσία τους

Με κνησμό , ερυθρότητα

Στο Πάρκο ας δεχθώ ότι διατάραξα

Το κατάλυμα τους

Εδώ μεσημεριάτικα τι αναζητούν

Ας είναι, ας είμαι  μέλος της

Τροφικής αλυσίδας

Καταναλώνουν my old blood

Τι να μου δωρίζουν άραγε,

What kind of microorganisms,

Διαχέουν στο φθίνον σώμα

Θα είναι το πουγαλεμένο[1] κορμί

Εκτροφέας αρθροπόδων and protistων

Φροντίζει η θεία πρόνοια

Τα κυνηγημένα αιμομυζητικά

Δεν χρηματίζονται

Δεν εργάζονται με αμοιβή 

Αφήνονται στην ασταθή τύχη

Με τα καπρίτσια της

Να φροντίσει την διαιώνιση

Του  ανεπιθύμητου γένους

Ψάχνω ανεπιτυχώς τους

Μικροσκοπικούς ικανούς  κυνηγούς

Να τους αφανίσω

Από το ενδιαίτημα μου

---

[1] Πουγαλεμένος= αξιολύπητος, ταλαίπωρος =miserable

The Peasant

Ήρθες και εσύ

Σαν όλους εμάς από την επαρχία

Αναζητώντας το όνειρο

Του  prosperous βίου

Μπορεί και οι γεννήτορες να είχαν

Λίγα ζωντανά

Και ένα κομμάτι γης

Τα εγκατέλειψες όλα;

Γιατί;

Ελπίζοντας

Εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο

Έπρεπε να είσαι επί ποδός

Πολέμου,

Τα ζώα δεν έχουν day off

Η γη στριμμένη

Με καπρίτσια

εκδιδόμενη  στο καιρό

Τα ρούχα πάντα βρώμικα

Και η μυρωδιά των ζώων

Κολλημένη

Δεν ήταν σαν και τώρα

Που γυρνούν στη γη

Αναζητώντας δύναμη

οργώνοντας μέσω internet

τις βιολογικές καλλιέργειες

Γυρνούν οικειοθελώς, επιλέγουν

Τότε δεν υπήρχαν οι επιδοτήσεις

Και τα φθηνά μεροκάματα

Των αλλοδαπών

Αλλοδαποί ήμασταν εμείς  

Δεν ήθελες να μείνεις χωριάτης

Ήθελες κάτι καλύτερο για τα παιδιά σου

Την πατήσαμε αγαπητέ

Αργήσαμε να διαβάσουμε Παπαδιαμάντη

Αλλά και πάλι δεν θα καταλαβαίναμε

Θα φεύγαμε

Εσωτερικοί μετανάστες

Αργήσαμε να συνειδητοποιήσουμε

Πάντα θα ήμαστε τα στηρίγματα

Για να πατούν οι άλλοι

Μας θέλουν ήρωες

Με τρεις και εξήντα

Φτύσαμε αίμα

Για τις δουλειές που δεν μας ανήκουν

And nowadays φευγάτες και αυτές

Αλληλοκατηγορούμενοι

Κενοί ανέλπιδοι

Βεβαίως εμείς είμαστε

Το ασφαλές αίτιο

Της μεγαλειώδους κρίσεως

Εμείς σαν σύγχρονοι

Δαυίδ-ες έπρεπε

Με γυμνά χέρια

Με αγάπη και καλοσύνη

Να αναμορφώσουμε

Να αλλάξουμε την ψυχασθενική  

Εμμονική κοινωνία

Χάσαμε αγαπητέ

Unfortunately και εκεί

θα παραμέναμε είλωτες

Αγροτικοί, χωριάτες

Αλλά προτιμήσαμε

Την αστική δουλεία

Άθλιοι μικροαστοί

Have a nice day, my dear!

Υπάρχουν και οι μετα

Θάνατο θεωρίες

Ι dont know

Μπορεί εμείς οι φτωχοί

Πνεύματος

Οι αμαρτωλοί

Να βρούμε at last

Τη γη της επαγγελίας  

Οι θεοί όλων των θρησκειών

Να δεχθούν στις στοργικές αγκάλες τους

Τα απολωλότα πρόβατα

The game is over

The game is over

Γκρεμίστηκαν οι υποτυπώδεις γέφυρες

Το χάσμα μεγαλώνει

Ακούνητος σεισμός

Μεγαλώνει το ρήγμα

Adieu mon  ami

I will see you

Σε έναν άλλο κόσμο

Θρήνος

Άδειασμα

Ίσως κάποιο προϊόν της γης

Βοηθούσε

Όχι λήθη

ανακούφιση

Η ενθύμηση εικόνα

Θολή μακρινή

Aδιάφορη

Όλα καλά

I will survive

Think positive

My loneliness!  

Τα εχέγγυα

Τα εχέγγυα για την επικράτηση

Των ατόμων

Στο ανθρωπογενές περιβάλλον

   Οι καλοί τρόποι

   Οι σωστές κινήσεις και χειρονομίες

   Ο ελεγχόμενος τόνος της φωνής

   Άριστη γνώση του χειρισμού των μαχαιροπήρουνων

   γνώση της κλασσικής μουσικής

   Ιστορία της Τέχνης

Επίμονη, ανιαρή  η εκμάθηση

Επαναλαμβανόμενες ασκήσεις πιάνου

Πονούν οι διαρθρώσεις των δακτύλων

Καρποφόρα επένδυση

Βεβαίως η ομορφιά

Το σωματικό ανάστημα

Η ευπορία καθοριστική

Αλλά ασυνείδητα αμφισβητούμενη

Η τελευταία

Οι πτωχοί, οι μη γόνοι

Καλών οικογενειών

Φωνασκούν

Δειπνούν γρήγορα

Καταπίνουν αμάσητη την τροφή

Στερούνται καλών συνηθειών

Αγωνίζονται να επικαλύψουν

Την ανθρώπινη χροιά

Ακούμε κλασσική μουσική

Οφείλουμε να μας αρέσει

Αντιγράφουμε τρόπους

Κούφιους και πεζούς

Ωραίο βερνίκι

Τ κτήνια απές στους μεν και δε

Αρκούντως καταπιεσμένα

Sometimes  στις στριμοκωλιές,

Or κάποτε εξασθενεί

Το υψηλής ασφάλειας σύστημα

Επιτήρησης

Δια ποικίλους λόγους

Εύχαρη τα θεριά

Ελευθερώνονται  

Λουφάζει στη γωνιά

The rest  ζωικό

Βασίλειο

πολιτισμένοι υπόνομοι

An δεν κάνω λάθος ανακαινίζει ο Δήμος

Το εγκαταλελειμμένο κτίριο

Απόσταση αναπνοής

Παλιά  φαρμακοβιομηχανία

Πιθανή χρήση 

κάποτε 

Κατάλυμα μεταναστών

Υπήρξαν φυσικά αντιδράσεις

Γρήγορα, διακριτικά και αθόρυβα

Αναπαλαιώνεται το  wreck

Στην ενημερωτική πινακίδα

Δεν αναφέρεται η προσεχής χρήση

Καθώς εγκουγκλαρα

Δεν ευρέθηκαν πρόσφατες πληροφορίες

Αναδύθηκαν τα Παλιά

μεγαλοεπίβολα σχέδια,

αταίριαστο Κέντρο πολιτισμού

Στα προάστια μας

Μουσική, χορός, θέατρο, άθληση,

Εποικοδομητικές συζητήσεις

σεμινάρια

Αντάλλαγμα αρκετών

Δυσεύρετων ευρώ,

Προγραμματίστηκε

Τον καιρό των παχυλών cows,

Ισχνότατες νυν οι αγελάδες,

Οξύμωρο φαντάζει

Αν και υποτίθεται η τέχνη

Στήριγμα ζωής

Θερμός fun το πάλαι ποτέ

Αγαπώ τα ερείπια

Την ήσυχη παραίτηση

Τους δρόμους της πόλης

που μετακόμισαν από

παλιά χωριά

Περπατώ στους γύρω

Αδιέξοδους Δρόμους

Χωρίς πεζοδρόμια

Οι υπόνομοι Βίαια

Κάνουν αισθητή την παρουσία τους

Σκορπίζοντας αμηχανία

Στο prosperous future

Ευωδιές λυμάτων συνύπαρξη

Με το άνθος του  σύγχρονου πολιτισμού

Πολύβουοι απασχολημένοι δρόμοι

Οι μηχανές θα καλύψουν

Τις κουβέντες των πουλιών

Θα φύγουν μετανάστες

Σε άλλες γειτονιές

Ζωντανή πεθαμένη γειτονιά

Αναπολώ τα ελπιδοφόρα

Ήρεμα διακριτικά ερείπια

  

ονείρατα

Ένα σπιτάκι να ισορροπεί

Στην λοφοπλαγιά

Στα πόδια της

Η θάλασσα να σιγομουρμουράει

Μυρωμένος ο φράκτης με

Το αγιόκλημα

Σιμά του να ασπρίζει το γιασεμί

Κι ρολογιά σεμνά την ώρα να δείχνει

Μπροστά ο κήπος

Να ασφυκτιά κατιφέδες πετούνιες

Σκυλάκια σκουλαρίκια ζίννιες και λειριά

Θυμάρι, βασιλικοί μέντα  δυόσμος

Όλα μαζί θα χορεύουνε καθώς το αερόπον

Θα ανασάνει

Γλυκές μεθυστικές ευωδιές

Αποχαύνωση

Παράδοση στο όνειρο

Σιμά ο λαχανόκηπος

Κάθε εποχή θα αναβλύζει

Χαρούμενα εύρωστα φυτά

Πολυχαϊδευμένα

Μια κατσικούλα με τα άτακτα παιδιά

Γύρω γύρω θα βελάζει,

Κάτω από της αγάπης το δεντρί

Τον ήλιο αγαπημένοι θα κοιτάμε

Όλα τα πουλιά του ουρανού

Θα έρχονται να μας μιλάνε

Τον παγωμένο τον χειμώνα

Μπροστά στη φωτιά

Τις σπίθες αγκαλιά

Θα μετράμε

Όλος ο κόσμος

Σε ένα σπιτικό

Τα δέντρα θα μοιράζουν τους καρπούς τους

ζωή μέσα μου θα αναστήσεις

Εσύ πνιγμένος ξένος στην αστική σου τη ζωή

Και εγώ ονείρατα να φτιάχνω 

Σ ένα διαμέρισμα στεγνό σιωπηλό

παρέα με τη βοή του δρόμου.

τέλος του κόσμου

Πάλι δεν ενδώσαμε

Το βιολογικό κρασί δεν βοήθησε

Το τέλος του κόσμου δεν μας πτόησε

Με κάποια αξιοπρέπεια

Ίσως με λίγες βωμολοχίες

Λίγο η φαντασία μας

Δεν περάσαμε στις πράξεις

Το κορμί ενέδωσε στο χορό

Όλες οι μουσικές

Εκείνα τα κλαψομούνικα

Αδιάφοροι στο περιβάλλον

Όλοι τριγύρω και μια άβυσσος μας

Χωρίζει

Περίμενα τις λέξεις

Που δεν ειπώθηκαν

Θα έπρεπε να ακούσω

Τη βιαστική  πρόσκαιρη επιθυμία

Δειλία ή σωφροσύνη

Πανοπλία το αλκοόλ

Καθόλου δεν βοήθησε

Χαλάρωσε και ενέδωσε

Γύρω φωνές

Και το αλκοόλ βαθιά χτυπά,

Το τέλος που θα ήταν μια κάποια λύση

Θα πρέπει να πάω, να κάνω

Θέλω μόνο να ενδώσω,

Να διαλυθώ,

Να μην υπάρχω

Στο youtube και στο facebook

Θα αρμενίζω

Ώριμη –αναζητεί

Πως χορεύουν τα καπή

Ωμνυμι να κτυπήσει το τηλέφωνο

Και να είσαι εσύ

Να πεις τα λόγια που περιμένω,

Ή της σιωπής τον αντίλαλο

Να ακούσω αυτά που

Καιρό περιμένω,

Αυτά που ποτέ δεν θα ειπωθούν, πρέπει

Να πάω, αξιοπρεπής

Το καθήκον-εργασία-

Και το τέλος του κόσμου αργεί,

21-12-12

Ιουλιέτα

Ωχριά η λαχτάρα της  Ιουλιέτας,

Μα το φεγγάρι πρόσμενε

Αγαπώ τα ηλιοβασιλέματα

Και ακόμα πιο πολύ το  φως όταν ο ήλιος έχει από ώρα κοιμηθεί

Σκιές των αντικειμένων

Αδρά περιγράμματα

Ελεήμων η νύχτα

Λίγες σκληρές αλήθειες

Θα αχνοφέγγονται,

Φώτο shopping

Πάντα νέοι πάντα ωραίοι

Ότι η καρδιά κρύβει

Την νιότη που δεν λέει

Να γεράσει

Την νιότη που ανέμελα

Ταράζει τα ωριμασμένα κορμιά

Μυρωδιά κυδωνιών

Όμορφα κυδώνια

Στέκονται και περιμένουν

Τη ανάσα της ελπίδας

Ελπίδας που αλόγιστα

Καμαρωτά προβάλλει,

Δεν βλέπει τίποτα

Τίποτα δεν συλλογάται

Μόνο τρέχει αφηνιασμένα

Μπροστά η άβυσσος

Και πίσω το χάος,

Άλμα ζωής

Άλμα θανάτου,

Σκοτάδι, άφησε την αφή

Να ζήσει,

Απτές οι επιθυμίες

Μπλανς στα μισοσκόταδα

Σκοτεινές παστάδες,

Σπέρματα ζωής

Φυτρώνουν σε σκληρά,

Άγονα παγωμένα χώματα,

Επιμονή για να βλαστήσει

Θα φτιάξω το δικό μου σκοτάδι

Εκεί που μόνο εγώ βλέπω

συναλλαγή

γρήγορη, ελπιδοφόρα, στιγμιαία,

άψιμον στην καρδία΄μ εντώκε

εσέγκα βαρύ κολοθώπο συ ψυμ,

αραεύω  Γουρτάρεμαν

λυσον

19-12-12

Ζηλόφθονοι οι θεοί

Ζηλόφθονοι οι θεοί

Καθώς κτιζόταν και διέσχιζε το ουρανό

Ο πύργος της Βαβέλ

Φθόνησαν την αλληλεγγύη

Τη χαρά των θνητών

Το μέγα έργο

Της ομόνοιας των ταπεινών

Δόλιο κόλπο

Με καθαρά χέρια

Να μιλούν, να λένε το ίδιο

Για το ίδιο να μοχθούν

Καθείς λέγει τα ίδια σε άλλη γλώσσα,

Ατελείωτη η συναίνεση

Εγκατάλειψη

Χριστιανοί, μουσουλμάνοι, βουδιστές

Φιλελεύθεροι, κομουνιστές

Σοσιαλιστές, ιδεαλιστές,

Παράδεισος, κόλαση,

Η κόλαση εδώ

Η κόλαση παρεκεί

Όλοι το λάβαρό το σωστό

Ψηλά κρατούν,

Τυμπανοκρουσίες,

Για ειρήνη των λαών

Το δίκαιο,

Κραυγάζουν , χειρονομούν,

Πόσο πίσω είναι οι άλλοι,

Ανόητα δόγματα,

Εμείς πρεσβεύουμε

Το χαρμόσυνο άγγελμα

Όταν οι ιδέες, το πρόγραμμα μας

Υλοποιηθεί

Ο παράδεισος επί της γης

Αν όχι κάτι θα αφήσουμε για τις

Επόμενες γενεεές,

Ευγνώμονες οι μέλλουσες γενεές

Τους μόχθους των προγονών

Θα υμνούν,

Ομιλούντες πολλές γλώσσες ή μια

Λείπει πάντα η λέξη κλειδί

Ακατανόητο το κείμενο

Το εκλαμβάνω διαφορετικά

Τι ήθελε να πει ο ποιητής;

Πάντως όχι αυτό που λένε τα αναγνωστικά

Ούτε αυτό που λέει ο κριτικός,

Κάτι άλλο ήθελε να πεί

Το χει ξεχάσει

Και απορεί,

Μες στη λήθη αναζητεί

Το νόημα που έχει χαθεί

Σου μίλησα σ όλες τις

Γλώσσες τις γνωστές

Του σώματος, της νοηματικής

Τις ξεχασμένες από καιρό,

Αυτές που έσβησαν σαν νερό,

Αυτές που θάρθουν

Ο διάλογος ήταν νεκρός

Μπορεί να μη σ άκουγα και εγώ,

Γράφω στον υπολογιστή

Μπορεί κάποιος να με παρακολουθεί

Να απαντήσει

Στο λεπτό

Να σταματήσω να μιλώ

 18-12-12

άγνωστες μουσικές

Βάλαμε έναν cool σταθμό

Αν και ήθελα να ακούσω τα κλαψιάρικά

Εκείνα που για πονεμένες καρδιές τραγουδάνε

Εκείνα για τις κουρελιασμένες καρδιές

Που ζουν για δυο μάτια μόνο

Εκείνα που ο πόνος δίνει ζωή

Που δεν ντρέπονται για πόσο χαμηλά

Που γίνανε οι καρδιές χαλκομανίες σε

Αδιάφορους κατακτητές

Εκείνα τα σκυλάδικά

Που κάνουν τους κουλτουριάρηδες να

Ριγούν,

Τους αμανέδες με τα χαζά στιχάκια

Μέσα στο τίποτα να χαθώ,

Να πιάσω τον πάτο της αβύσσου

Κατρακυλώντας με ιλιγγιώδη ταχύτητα,

Χωρίς καλολογικά στοιχεία,

Αδιάφορα οι κλασσικές ιστορίες αγάπης

Μέσα σε ανθρώπινη λάσπη περιστρέφομαι,

Δίνη

Μέσα σε άχρηστα  προϊόντα ανθρώπινων απεκκρίσεων

Αποδείξεις ύπαρξης ζωής.

Ιδρώτας, ούρα,  κόπρανα,

Εκκρίσεις διάφορες,

Καλυμμένες με τα προϊόντα του πολιτισμού,

Αποσιωπούνται

Δείγματα κακής ανατροφής

Αφιέρωμα στον Νουρέγιεφ

Και μια μουσική που με κάνει να χαμογελώ

Δεν τι γνωρίζω

Περιμένω την εκφωνήτρια να πει

Τι ακούω

Δεν ξέρω να ονομάσω αυτά που μου αρέσουν

Πως να περιγράψω τη μουσική

Για κάποιο πόνο, νοσταλγία,

Για ξενιτιά

Για θαλπωρή χαμένη,

Ανίατη θλίψη,

Παραμένει

Στο βάθος των γελαστών ματιών

15-12-12

Λαθρομετανάστης 3

 












Λαθρομετανάστης 3⁰

Βρήκαμε το θέμα

Τώρα στις παρέες

Μπροστά  κρασί, καφέ

 πλούσιο φαγητό

Διαμάχες για τους μετανάστες,

Ευχαριστημένος ουρανίσκος,

Ζαλισμένοι από το αλκοόλ

Στρατόπεδα υπέρ και κατά,

Λύνουμε επί χάρτου το πρόβλημα,

Οι Ιταλοί τους πέταξαν στην θάλασσα,

Οι Γερμανοί τους έκαψαν,

Άλλοι τους κρατούν σε στρατόπεδα,

Φράκτες ψηλοί ορθώνονται,

Τιμωρούνται αυτοί που νοικιάζουν σε μετανάστες,

Αφήστε τους στην θάλασσα να πνιγούν

Πού βρίσκουν τόσα χρήματα για να φθάσουν εδώ,

Παγκόσμια συνομωσία για να καταστραφεί ο περιούσιος λαός

Και όλη η περιβόητη Ευρώπη,

Αλλά εμείς δεν θα το επιτρέψουμε,

Γιατί δεν δίνετε τα σπίτια σας στους μετανάστες;

Εσείς οι καλοί;

Περπατάς άνετα στο κέντρο;

Όλες οι εξαθλιωμένες  φυλές σε περικυκλώνουν,

Ξεχάστηκαν οι λέξεις αλληλεγγύη,

O έχων ένα χιτώνα.....

.. πείνασα γαρ, και εδώκατέ μοι φαγείν, εδίψησα, και εποτίσατέ με, ξένος ήμην, και συνηγάγετέ με, γυμνός, και περιεβάλετέ με, ησθένησα, και επεσκέψασθέ με, εν φυλακή ήμην, και ήλθετε προς με.

Το ερώτημα πως θα γίνει η μοιρασιά;

Ποιοι δικαιούνται,

Ξεχάστηκε  προϊστορία  ιστορία

,,,,,,,,,,,

18-9-12

Λαθρομετανάστης 2

Λαθρομετανάστης 2⁰

Άφησες τις θύρες και της ομάδας σου τα κασκόλ

Καινούργιο τρόπαιο η μηχανής σου,

Αγέλη λύκων μες στο χιόνι

Βγαίνεις το βράδυ παγανιά

Την λεία σου να κομματιάσεις,

Με τα σουβλάκια αγκαλιά,

πια δεν είσαι μόνος,

άσπονδοι φίλοι σε κυκλώνουν

μες στο μπουλούκι γίνεσαι ο Ένας 

λιοντάρι  λουνα παρκ στη στιγμή,

Ακολουθείς τις εντολές

Εθελοντισμός σου δίνει αέρα

Με ρόπαλο θα θρυμματίσεις

θηράματα άοπλα εξαντλημένα,

στους πέτρινους τάφους στοιβαγμένα.

Άραγε ποιος είσαι;

Ο κόμης που με τους φίλους τους

Βγήκε να κυνηγήσει

Την άμοιρη την αλεπού,

Την πλήξη του να διασκεδάσει,

Καβάλα σε άτι περιωπής;

Ο σκύλος του, που καλά έχει εκγυμνάσει,

Να ξετρυπώσει χωρίς να φάει την αλεπού;

Ο υπηρέτης που  πιστός ακολουθεί,

Να πιάσει το μαστίγιο αν πέσει,

Ο αφέντης μην κουραστεί;

΄Η μήπως είσαι η αλεπού;

Ο σταυροφόρος με την μηχανή

Τους Άγιους τόπους θα λυτρώσεις,

Απόκτησες ιερό σκοπό,

κάθε λογής σοφιστεία

Αδιάτρητη πανοπλία,

Σύληση, λεηλασία, ληστεία,

Δολοφονία,

Τα λάφυρα σου μια μερίδα

Από τα ίδια,

Θα ψάχνεις γύφτους, πόντιους, αλβανούς και  τα λοιπά.

Άλλοθι της μιζέριας  σου,

 Πολύ Μακριά  Δουβλίνο Ι, ΙΙ, ΙΙΙ

Ψιλά γράμματα και μη μεταφρασμένα

απρόσωποι εγχώριοι  και μη κύριοι που μας ορίζουν ,

Μετάνοιες κάνουν εκεί που πρέπει

Καψόνια  εκεί που τους περνά.

Και συ παιδί μου, αίμα δικό μου,

Φονιάς έγινες του αδελφού σου.

To Be Continued (ελπίζω)

7-9-12

Λαθρομετανάστης 1

Λαθρομετανάστης 1⁰

Λαθρομετανάστης στη ζωή σου,

Ένα κομμάτι ψωμί και καθαρό νερό,

Περπάτησα μίλια μέσα στην ανθρώπινη τη ζούγκλα,

Τη Γη της επαγγελίας να βρω,

Οι θάλασσες δεν μέριασαν,

Με γέλασε το αλμυρό νερό  

Το μάνα λησμονημένα απομεινάρια,

σε στόματα σε νεκρικό χορό

Απελπισμένα πάλεψα

τσακάλι πεινασμένο

Από το σώμα άλλου να πιω,

Ήχοι παράξενοι και ξένοι,

Ξεθώριασε της μάνας μου η φωνή

Τα πεινασμένα μάτια μου

Κραύγασαν  σε χίλιες γλώσσες

Λίγο ψωμί, νερό,

 Με βρώμικη λάσπη κάλυψα τα χείλη,

Φίλοι μου τα αγρίμια,

Κοντά τους πλάγιασα ασφαλής,

Μόνος σε μοναχικό αφιλόξενο πλανήτη,

Εκατομμύρια  έτη φωτός,

Ξένος για όλους,

Εγκλωβισμένος στη δική σου χώρα,

τα σύνορα εξόδου φυλακές

υψίστης ασφαλείας

θάνατος της ελπίδας ο γυρισμός

 μοναδική μου  επιλογή

να λιώσω στο πάνω κόσμο

παρέα με μια  ψυχή

που λυσσαλέα επιμένει,

να διατηρήσει τον παλμό,

και βρίσκει τρόπους να κρατιέται

σε ανύπαρκτη κλωστή,

καθώς το σώμα δίχως δέρμα

ποτίζει θρέφοντας  με πυώδες αίμα

τον βούρκο εκεί, που ατελεύτητα ψυχορραγεί.

To Be Continued (ελπίζω)

6-9-12

Γραφείο τελετών

Γραφείο τελετών πότε θα σε χρειαστώ;

Στο άψυχο σώμα

Ποιος θα κόψει τον ομφάλιο λώρο

Ανώφελα αίματα

Σε πλακούντα στεγνό

≤2011

Ήρθε ο Μάης μέσα στο χειμώνα

Ήρθε ο Μάης μέσα στο χειμώνα

Ένα νεύμα

Έτοιμη να ανθίσω

Αψηφώντας τα δελτία καιρού

Χιόνια και ακραία  καιρικά φαινόμενα

 Χωρίς καμιά προστασία

Έτοιμη να παραδοθώ

Χωρίς πανοπλίες

Στο διστακτικό  χάδι του ήλιου

Θωρώντας τον με εμπιστοσύνη

Ερμηνεύοντας τον σαν απάνεμο λιμάνι

Όμοια με Άλκηστη στο πνεύμα

Σκύλα σε εποχής ευωχίας

Μειδίαμα ακυβέρνητο στο στόμα

Like virgin

Θοδώρα εν τούτω νίκα

Στις Θερμοπύλες μάζεψε μου το πτώμα

Ο ήλιος ψεύτης με παγώνει

Ο ήλιος ψεύτης με πυρώνει

Απλώνω το ρυτιδιασμένο χέρι 

Σαν έφηβη μες στο χειμώνα

Χωρίς τα γυαλιά πρεσβυωπίας

Βλέπω τον άγγελο με την ρομφαία

Στο κήπο της Εδέμ να με προσμένει

Χαλί χειροποίητο στρωμένη

Λίκνος ανάστασης

Θαμμένος στο χώμα

Ψίχουλα παραδόξως ερμηνευμένα

Πορδής χαρά στα τετριμένα

 Ο ήλιος φίλος με ζεσταίνει

Ο ήλιος φίλος με τρελαίνει

≤2011

τζιν

 1

Οι τρύπες στο τζιν

Μόλις συγκράτησα τον εαυτό μου

Το χέρι ασυναίσθητα έτεινε προς τα κει

Αφής περίγραμμα στην σάρκα

Που πρόβαλλε  απλά μέσα από  ανέμελες  κλωστές

Ο ήχος του μετρό που μας έφερνε κοντά

Μόνο μια τρύπα στο τζιν

 το χέρι

Που δεν τόλμησε τελικά

Έμεινε στο κάθισμα δειλό

                                                      Σε λίγο σε μια στάση του μετρό

                                   Χάθηκε η σάρκα

            Το χέρι απόμεινε συνετό

          Μόνο

Στο πολύβουο μετρό

 

 2

 

Οι τρύπες στο τζιν

Μόλις συγκράτησα τον εαυτό μου

Να βάλω το δάκτυλό μου απαλά

Να διαγράψω έναν κύκλο στο κενό

Να αγγίξω

Να πλέξω τα δάκτυλα στις τρίχες

Σκόρπιες στριφογύριζαν

Αναπαυμένες

Ανυποψίαστες αθώες

Λάγνες μέσα στην σιωπή τους

Ανεκπλήρωτες επιθυμίες

Μέσα στου μετρού την ευωχία

Μαθήματα πιάνου στο κενό

≤2011