The return of the homeless dog

Εμφανίστηκε πάλι

Ο άστεγος κύων

Άκυρες

Οι φοβερές θεωρίες συνωμοσίας

Θα απέφευγε

Τους ενοχλητικούς οδοιπόρους

Ο ερημίτης  

Σοβαρός σκοτεινός

Φρουρός της θέας

Του καταστραμμένου ναού

Συλλογισμένος

Λυπημένος

Οι άνθρωποι πλήθυναν

Έφεραν την βρώμα τους

Ο κάδος ζέχνει

Likely  

Άλλο πτώμα

Αποσυντίθεται

Στην σκληρή αγκαλιά του

Χαμόγελα

Welcome back home

παλιός γνώριμος

Μέρος του αγαπημένου τοπίου

Το σιωπηλό διαπεραστικό βλέμμα

Γεμάτο μελαγχολία

Για το παρελθόν το μέλλον

Για την ζωή γενικά

Θέλει να ξεχάσει

Αλλά ολοζώντανος

Αναποφάσιστος

Για την ανθρώπινη παρουσία

Άηχα εξέπεμπε

Άθλιοι καταπατητές

Με τα βρωμερά απορρίμματα σας

Go home

Ανοιχτοκαρδία

Ευθυμία

Δύσκολη η αναζήτηση

Ο έρωτας σε ραίνει

Με αθώα άκαρπη αισιοδοξία

Μέσα στην πίκρα ελπίζεις

Έρχεται η καλή κυρά

Για επίσκεψη

Πολλές φορές αρμένικη

Το σώμα ελαφρύνει

Η ψυχή χαμογελά

Η ευθυμία στρώνει

Τα χαλιά της

Χορεύει τρελά με την ελπίδα

Ο θείος οίνος

Παυσίλυπον

Ο θεός Διόνυσος

ανοιχτοκάρδης[1]

Σκορπά άφθονη

Μα δεν έχει μέτρο

Παιχνιδιάρης

Μετατρέπει συχνά

Το γέλιο σε θρήνο

Την χαρά σε θλίψη

Ξυπνάς σε θάλασσα

Βρωμερών ξερατών

Η δημιουργία

Η άμορφη ύλη

Αδιάφορα υλικά

Ενώνονται διαμορφώνονται

Μετατρέπονται σε δημιούργημα

Οι λέξεις που μπαίνουν στη σειρά

Ενίοτε η εργασία

Η ψευδαίσθηση

Της προσφοράς

Επιτελώ

συμβάλλω

Η παρέα οι φωνές

Ξέγνοιαστων παιδιών

Πώς να πορευτεί

η καθημερινότητα

η ανία

με την άπιστη

κυκλοθυμική ευθυμία

---

[1] ανοιχτοκάρδης =αυτός που έχει στήθος γυμνό, ειλικρινής, εύθυμος

The Homeless Dog

Ράθυμος βρώμικος

Χνουδωτός Ανώνυμος

Τρίχωμα μαυροκαφέ

Πιθανή αποικία

Αιμομυζητικών παρασίτων

Την πρώτη φορά που μας

Είδε γάβγισε λίγο

Φοβήθηκα

Μας κοίταξε

Μας απαξίωσε 

Κάθισε πάλι κάτω από την ελιά

Συνέχισε τον ύπνο του

Τις επόμενες μέρες

Απλώς άνοιγε τα μάτια

Σήκωνε λίγο το κεφάλι

Αφήνονταν στις ζεστές

Αγκαλιές του Μορφέα

Ένα ζευγάρι έφερνε φαγητό

Νερό

Εμπιστοσύνη στην καλοσύνη

Των αγνώστων 

Συνήθισε μάλλον

Στην ραστώνη

Ούτε τις αδέσποτες γάτες κυνηγούσε

Αδιάφορος και για την πόλη

Πιάτο στα πόδια του

Κοίταζε αδιάφορα τους περπατητές

Αν δεν του άρεσαν

Άλλαζε θέση

Γάβγισε στους περαστικούς σκύλους

Σαν από καθήκον 

Σιωπηλός ακίνητος αμίλητος σύντροφος

 Όσων θαύμαζαν την θέα

One day o ερημίτης

Δεν φάνηκε

Ο παρατημένος κάδος

βρώμαγε

άσχημοι συνειρμοί

τι απέγινε ο homeless

φόλα μετοίκηση

τροχαίο

γύρισε στο σπίτι

ποιος ξέρει

παρατημένος

αφημένος έρημος

ωραία η φύση δεν λέω

ποιος ξέρει την σκυλίσια ιστορία του

What Ever Happened To Homeless unknown Dog?

Where are you?

I m looking for you!

Χάθηκες και εσύ όπως τόσοι άλλοι  

Αδιάφορο πως έζησες

Τι έγινες

 

Απρίλτ’ ς στην βεράντα

Απρίλτ’ ς στην βεράντα

καλή και τη γλυκιά

 της ώρα 

Κι η φύσις ηύρε την καλή και τη γλυκιά της ώρα,

 

Από πολύ πρωί λίγα πουλάκια

Τιτιβίζουν βαριεστημένα

Υποτονικά συνεχώς

Σταματάει το ένα παράπονο 

Αρχίζει η απάντηση

Πιο χαμηλή

Όλη η γειτονιά

Κρατάει την ανάσα της

Ησυχία απλώνεται

Ο ουρανός φορεί τα γκρίζα του

Ο ήλιος σκεπάζεται

Με σκουντούφλικα  νέφη

Οι ακρίδες στις γλάστρες κρύβονται

Μόνο οι αθόρυβοι κρίνοι

Μπουμπουκιάζουν

Ανθίζουν

Ανοίγουν τα όμορφα πέταλα τους

Σιγά σιγά

Με χάρη

Η βιολέτα καμαρωτή αγέραστη σκορπά

Το μεθυστικό άρωμα της

Τα γαρυφαλάκια στην σειρά

Χαριτωμένα αισιόδοξα

Ο ώριμος ιβίσκος ράθυμα

Ανοίγει τα πορφυρά άνθη του

Οι απασάρευτες δεκαοχτούρες

Στήνονται αμέριμνες στα κάγκελα

Τα φλύαρα σπουργίτια

Χοροπηδούν από κλαδί σε κλαδί

Απλώνεται η ραθυμία

Ατενίζεις το άδειο κενό

 

Απριλί’ φυτρών’ τ’ ορμάν',
σαν εκείνον π’ έχ’ σεβτάν

 

Κι η φύσις ηύρε την καλή και τη γλυκιά της

Κι η φύσις ηύρε την καλή και τη γλυκιά της ώρα

Κι η φύσις ηύρε την καλή και τη γλυκιά της ώρα

Κι η φύσις ηύρε την

Γλυκεία ερημία

Γλυκό το δειλινό

Για απομόνωση

Αναπόληση

Φαντασιώσεις 

Συνομιλίες με την φύση

Δημιουργία ιστοριών  

Ξαφνικά ξεχύθηκαν τα πλήθη

Στις πλαγιές της Ζαχαρίτσας

Ταράχθηκε η ησυχία

Κρύφτηκαν τα πουλιά

Τα κλαδιά των δέντρων

Σώπασαν

Οι πεταλούδες φοβήθηκαν

Όλα τα ζουζούνια

Αποσύρθηκαν νωρίς νωρίς 

Νήπια νεαροί μεσήλικες

Οικογένειες

Ανακάλυψαν το βουνό

Η άνοδος των αστών

Ενόχληση αναδύθηκε

Ανακατεμένη με χαρά

Καταπάτηση της ιδιωτικότητας

Ήρθαν ξένοι

Ομόνοια κατάντησε

Is your property?

Ανακάλυψαν οι πολλοί

Τον κοντινό παράδεισο

Γρήγορες ανάσες

Βαρυγκώμιες

Χαρούμενα τιτιβίσματα

Αστεία 

Ξένοιαστες φωνές

Αντήχησαν

Η πόλη κάτω ήσυχη

Ο ήλιος θαυμαζότανε 

Μέσα  στους ηλιακούς

Απρόσμενες καλησπερίες

Τροχάδην την κατηφόρα

Να χαθούμε στην έρημη

Πολιτεία 

Στον έρημο εαυτό

 

Πασχαλινές καμπάνες

Κάθε ανάσταση

Σαν τις αμαρτωλές

Άλλων καιρών

Έμενε στο σπίτι

Η μεγάλη της αμαρτία

η αθέλητη μοναξιά της

Άκουγε τις καμπάνες

Που διαλαλούσαν

Σε κάθε έναν

την αφόρητη μοναχία

σα να είχε κάνει

το μεγαλύτερο έγκλημα

ανύμφευτη

την ξεκούφαναν

έκλεινε τα αυτιά της

να σπάσει το κεφάλι

στο τοίχο

δεν άντεχε να πάει

στην Λαμπρή

μόνη μέσα στον

χαρούμενο κόσμο

στα βεγγαλικά

τα αστεράκια

να χαμογελούν από ψηλά

να άκουγε το Χριστό Ανέστη

από δεκάδες χαρούμενα στόματα

τα πρόσωπα να λάμπουν

στο φως των κεριών

οι ασπασμοί

και το τσούγκρισμα των αυγών

το βιαστικό φευγιό

για την μαγειρίτσα

τις ημέρες των παθών

παθούσα και αυτή

χάνονταν στο κόσμο

στις λυπημένες ψαλμωδίες

ταίριαζαν οι ακολουθίες

με την ζωή της

απόρριψη  χλευασμός

ταπείνωση

καθημερινή σταύρωση

αυτή την πασχαλιά

κλεισμένοι όλοι

στα σπίτια τους

οι καμπάνες θα χτυπούν

τον φόβο και τον εγκλεισμό όλων

 

  

 Θα χαθεί μέσα στην μοναξιά των άλλων

Κάτασπροι τοίχοι

Από όσο θυμάται

Την ζωή της

Κάθε Πάσχα νήστευε

Κοινωνούσε

Παρακολουθούσε

Ανελλιπώς τις ακολουθίες

Όλα τα έθιμα

Άσπρισμα, αυγά, κουλούρια

Βαφτιστήρια λαμπάδες

Γενική καθαριότητα

Από το πρωί μέχρι το βράδυ

Ακάθιστη

Τα πόδια της πονούσαν

από την ορθοστασία  

και τις γονυκλισίες

τα κόκαλα διαμαρτύρονταν

τώρα στα γεράματα

ετοιμάζει επιμελώς την ψυχή της

έφαγε πόρτα

μόνη στους τέσσερις

πλυμένους τοίχους

ευλαβικά παρακολουθεί

την ψυχρή οθόνη

την μακρινή ξένη εκκλησία

χωρίς τους καπνούς των κεριών

την σιγομουρμούρα

θα της λείψουν

οι βιαστικές επισκέψεις

των παιδιών

ένας ιός αόρατος

εχθρικός

κραδαίνει το δρεπάνι του

πάνω από το άσπρο

κεφάλι της

η πίστη σώζει

έβρισκε καταφύγιο

στην εκκλησία

τείχος προστασίας

να δραπετεύσει

να παρανομήσει

για πρώτη φορά

άτολμη

παραστάτης

ο Υιός  ο αίρων

τις αμαρτίες του κόσμου

θα τσουγκρίσει τα

κατακόκκινα αναστάσιμα αυγά

με τους κάτασπρους τοίχους 

 

Σημεία των καιρών…

μου είχες γράψει

Σημεία των καιρών…

Κάποτε, τα παιδιά έγραφαν στους τοίχους,

Scorpions, Iron Maiden, MADONNA

ή ΘΡΥΛΟΣ, ΠΑΟ, ΑΕΚ

GATE 7,13,21

ή ΓΙΩΡΓΟ, ΣΟΥΛΑ I LOVE YOU

ή ΓΙΩΡΓΟΣ + ΣΟΥΛΑ (με βελάκι και καρδούλα) = LOVE FOR EVER

ή και έβριζαν κάποιον, κάποια, κάτι..

Έγραφαν γενικά εκφράζοντας, εκδηλώνοντας

αυτά που τους δημιουργούσαν πάθη,

έντονα συναισθήματα..

Σήμερα είδα στον τοίχο του σχολείου,

με περίτεχνα γράμματα  (κάπως σαν Old English Text!)

 γραμμένο…

NETFLIX…

(NETFLIX)

τώρα πλήθος

κολλημένο στις οθόνες

παρακολουθεί NETFLIX

σειρές ταινίες

καταναλώνεται ο χρόνος εγκλεισμού

μασώντας αφηρημένα

κωδικοί

και όλα εξ αποστάσεως

έρωτας ζωή δια μέσου οθόνης

καταγράφεται επιμελώς

η καθημερινότητα

διογκώνεται η αποθηκευμένη συλλογική μνήμη

κομμένες οι συναυλίες

οι κερκίδες των γηπέδων

οι φωνές εκτόνωση

το βρίσιμο των αντιπάλων

ο ιδρώτας των διπλανών

ο έρωτας

οι κρυφές και φανερές συναντήσεις

οι ραχατλίδικοι  καφέδες

ο μονόδρομος οδηγεί στο super market

στην bank

στο βρώμικο δρόμο της αρετής

πολιορκημένοι από αόρατους και απτούς εχθρούς

παθητικοί θεατές

καρυδότσουφλα

Βαρύ το Μεγάλο Σάββατο

Θυμίζει

Μεγάλη Παρασκευή

Μόνο τα πτηνά του ουρανού

Ανεπηρέαστα

Φλυαρούν αδιάκοπα

Λερώνουν ασύστολα την βεράντα

Ο μήνας έχει εννιά

Για αυτά

Γραπτές άδειες

Δεν έφταναν οι δορυφόροι

Η Google και η apple

Δίνουμε αναφορά

Κυλούν οι ώρες

Βιαστικές

Όπως το νερό μέσα

από τρύπια Χέρια 

τρέχουν οι πιστοί στις

κλεισμένες εκκλησίες

το κρυφό σχολειό

σε νέα έκδοση

σύνδρομο στέρησης

ξένος ήμην και συνηγάγετέ με

Πίστη ακλόνητη

Ιδεολογίες βράχοι

Παρηγοριά το άυλο

Άλλα καρυδότσουφλα

Χωρίς έρμα αρμενίζουν

εἰς μνημόσυνον αὐτῆς

Δεν μνημονεύεται

Η εργατική Μάρθα που τον δέχθηκε

Στο σπίτι της

Αφοσιωμένη στην διακονία

Η Μάρθα που μεριμνά και τυρβάζη

Για τα μη χρειώδη

Ούτε η Μαρία που διάλεξε

Την αγαθή μερίδα

Γενναιόδωρα πρόσφερε το μύρο

Άλειψε τα πόδια του αγαπημένου Ιησού

Αλλά ούτε η άγνωστη γυναίκα

Γενναία εισέβαλε στο σπίτι του λεπρού

Να τιμήσει τον κύριο

Αδειάζει το πολύτιμο μύρο

Στο αγαπημένο κεφάλι

Ανώνυμη απροσδιόριστη

Χάθηκε

Μνημονεύεται η αμαρτωλή

Απρόσκλητη εισέρχεται

Η πόρνη

στο σπίτι του Φαρισαίου

ποτάμια τα δάκρυα της

στέκεται πίσω από τον Ιησού

ντρέπεται να εμφανιστεί μπροστά του

πλένει  με τα άφθονα δάκρυα της

τα κουρασμένα πόδια

τα σκουπίζει με φροντίδα

με τα μαλλιά της

ταπεινά τα  φιλάει

τα μυρώνει με πολύτιμο μύρο

ανώνυμη αμίλητη

αμαρτωλή ποταπή

γυναίκα

μετανοούσα πόρνη

η αλείψασα με μύρο τον Κύριο

μνημονεύεται

η πίστης σου σέσωκέ σε  

πορεύσου εν ειρήνη