Βούιζε το βαριεστημένο μετρό
Διέσχιζε ατρόμητο
Τις σκοτεινές τις ράγιες
Βυθίστηκε
Στο ξέγνοιαστο δεκαήμερο
Αντανακλάσεις από το παρελθόν
Αναχάπαρτα αναπήδησε
Αναδύθηκε ο νεαρός Απόλλων
Στο αντικρινό κάθισμα
Άνετος
Νέος ωραίος
Ξυρισμένο το κεφάλι
Παιδικό
που ζητά ένα χάδι
Τίποτα δεν θύμιζε
Αντιμετώπιση φθειρών
Μουσάκι μικρό περιποιημένο
Γαϊτονοφρύδης
Αγαλμάτινο δέρμα
Μελένιο
Ο ήλιος με περισσή αγάπη φροντίδα και τέχνη
Το στόλισε
Ξεπρόβαλλαν ήσυχα τα δυνατά
Καλλίγραμμα πόδια
Από την μαύρη βερμούδα
Στο άσπρο μακό
Σταμπαρισμένη η φίρμα
Στο χέρι το απαραίτητο κινητό
Το φως έπεφτε πάνω του γλυκά
Λαμπρό καντήλι
Σε ξεχασμένο αγιοκκλήσι
Το πρόσωπο ήρεμο αγνό
Μια δροσερή όαση
Στην ανιαρή ρουτίνα
Θαρρετά αγνάντευε
Το έμψυχο άγαλμα
Τι ήταν που το έκανε
Ξεχωριστό
Μα βέβαια
Τόλμησε ακάλυπτος
Να μπει σε σύγχρονο άβατο
Πρόσωπο ελεύθερο
Καθαρό
Αφηρημένος τάχατες
Αρνητής
Επαναστάτης
Who knows?
Χάθηκε αμέριμνος στην άνυδρη την πόλη
