29/4/16

Εφήμερη παντοτινή χαρά







Εφόρμησε δυνατά  σπουδαχτικό[1] το θέρος
Καίει την ανθοστόλιστη λεπτεπίλεπτη  Άνοιξη
Παντού απλώνει τα σημάδια της κυριαρχίας του
Άνυδρη απλώνεται η πανίδα
Το χώμα ξερό
Στάχυα τα χρωματιστά αγριολούλουδα
Ο ήλιος σκληρός θυμωμένος
Σώθηκαν οι λαδανιές τα αμάραντα
Και μερικά άλλα
Ακάθεκτα τα insects
Υμενόπτερα
Απολαμβάνουν τους επιζήσαντες ύπερους
Υπερκινητικά ιλαρά
Ευφρόσυνα
Χορεύουν
Παίζουν
Μεθυστικός ο χορός τους
Παρασύρεσαι άθελα
Ωχρές κίτρινες καφετιές
Φαρφατάρες[2]
Αεικίνητες πετούν από λουλούδι
Σε λουλούδι
Άηχες συνομιλίες
Φλερτάρουν ασύστολα
Ανοιγοκλείνουν με χάρη
τα εύθραυστα φτερά τους 
Όλο νάζι και χαρά
Αφήνονται για λίγο
Το σκάνε παιχνιδιάρικα
Πανδαιμόνιο ευωχίας
Ζουν πλέρια την εφήμερη ζωή τους
Αδιάφορο
Τα αδηφάγα πτηνά
Το εχθρικό ανασφαλές περιβάλλον
Το βραχύ του βίου
Speechless
Πονεμένος θαυμασμός
Αθέλητα φαρφαταράζομαι[3]
Μελωδικές οι μέλισσες
στεφανώνουν τους αγκαθωτούς θάμνους
αεικίνητες τρυφερές
περίεργες
ακίνητα τα κατάμαυρα ζωύφια
κατασκηνώνουν
στους υπέροχους  ύπερους
απολαμβάνουν ήσυχα
νέκταρ και έρωτα
αφήνονται αμέριμνα αδιάντροπα
στον ερασιτεχνικό φακό
Απόμεινα να θαυμάζω την
Ανόθευτη ζωή
Χαρμολύπη
Δεν σε παίζουμε
Μου είπαν
Τα αισιόδοξα insects
Συνέχισαν τον ξέγνοιαστο χορό
Ανίατος η περίπτωση
Θα ξανάρθω
Μόνο για σήμερα είμαστε εδώ
Have a nice day



[1] το  σπουδαχτικός = βιαστικός

[2] φαρφατάρα = πεταλούδα

[3] φαρφαταράζω =κινούμαι ανήσυχα, ταράσσομαι από συγκίνηση, αναστατώνομαι


Hopeless expectations




Αγαπημένε μου
Θα άσπρισαν τώρα τα μαλλιά σου
θα πλημμύρισαν στα τραχιά γένια σου
τα λευκά σημάδια
γερνάς και εσύ
μακρινός πάντα
τα χέρια μου θέλουν
να απλωθούν να αγγίξουν
να πληγωθούν στο αξύριστο
απρόσιτο πρόσωπό σου
να πάρουν κάθε στεναχώρια
η αγκαλιά μου θέλει
να σε νανουρίσει
σαν μικρό φοβισμένο παιδί
να κρυφτείς μέσα της
ασφάλεια και θαλπωρή να σε γεμίσει
θα έλθεις για να μείνεις
θα ξεχαστούν όλα
η πίκρα, η ματαίωση
θα σκορπίσουν
έλα δεν ακούς τις ικετευτικές 
πονεμένες φλογισμένες
εκκλήσεις μου
ουρλιάζουν  συνέχεια οι σειρήνες
της πυροσβεστικής
ψάχνουν αυτή την άσβεστη φλόγα
αθέατη παρούσα
παντού
μόνο εσύ δε βλέπεις δεν ακούς
έλα
αναμένω σε
ταπουρίουμαι[1] alone



[1] ταπουρίουμαι = αναστενάζω, χτυπώ τα γόνατα με τα χέρια από απελπισία


28/4/16

βαθιά youth



Κατασκήνωσε το ανεπιθύμητο γήρας
Αμετακίνητο στρογγυλοκάθισε
Βαρύ ασήκωτο απρεπές
Δεν αναρωτιέται αν είναι ευπρόσδεκτο
Αμήχανη η ψυχή
Το κοιτά και δεν το πιστεύει
Πώς να διώξει τον απρόσκλητο επισκέπτη
Δεν της ταιριάζει καθόλου
Αυτή η συγκατοίκηση
Νεότατη ελπιδοφόρα
There’s plenty of time
Θαρρεί
Κτυπιέται αγωνίζεται να ξεφύγει
Αδιάφορο αβίαστα
Πλέκει βρόγχους
Δόκανα
Άθλιος εγκλεισμός
Δεν υπάρχει διαφυγή
Φρικτή ατραπός
Ανόητα ελπίζει
Δεν πιστεύει στον κρότο
Της κατεδάφισης
Την έλευση του φθονερού εκπορθητή
Λεπτό με λεπτό
Καταστρέφονται τα θεμέλια
Τοίχοι
Διαλύεται το σαθρό οικοδόμημα
Διαχέεται η ερήμωση
Άοσμο δηλητήριο
Οψαρίτζα[1] σπαρταρά
Σε  αποτρόπαια  γριντζέα[2]  
But, at last  αναχπάραχτα[3] o superman
Εφορμά matrix γλιτώνει
Την ελαφροΐσκιωτη
Και έζησε καλά ως στα βαθιά youth
Και εμείς βέβαια πολύ καλύτερα



[1] οψαρίτζα =ψαράκι

[2] γριντζέα = χέρσο έδαφος

[3] αναχπάραχτα = απροόπως, ξαφνικά

27/4/16

Physics για amateurs






Άραγε με αγαπά
Θα κινηθούμε
Προς αλλήλους
Με διαρκώς
αυξανόμενη επιτάχυνση
ως ανεμοστρόβιλοι
ακυβέρνητες σφαίρες
τυφώνας

Αντίθετη φορά
Σφοδρή Πρόσκρουση
Στιγμιαία επαφή
Παροδική παραμόρφωση
Απομάκρυνση
Αντίθετες ανεξάρτητες
Διαδρομές

Κρούση
Εκτόξευση του ήσσονος
Στο πουθενά
Αδιάφορο
Αμελητέα ποσότης
Αμέριμνα συνεχίζει

Ορμή κρούση
Συσσωματώματα
Θερμότητα διαχέεται 
Μόνιμη παραμόρφωση
Ένα αδιαχώριστο
Η σάρκα μεταβάλλεται
Αναμορφώνεται
Αναμιγνύεται
Αναπλάθεται
Μέταλλο τηγμένο
Μαζί
Κράμα
Καινούργιο
Τα δύο έσονται ένα
Η ύλη μες στην ύλη
Κοινό παρόν
Αδιαχώριστο μέλλον

Ομόκεντρες κυκλικές διαδρομές
Σταθερές  αδιάβατες αποστάσεις

Εξώπαρμαν



Εξώπαρμαν[1]

Αχ το αφελές γεροντοκόριτζο
Ελπίζει ανόητα ακόμα
Κρεμιέται  από σαθρή
Ερωτική ίνα
Χάσκει το απύθμενο βάραθρο
Γεμάτες πληγές οι παλάμες
Οδεύει
νυπόδητος
Στην αιχμηρή ατροπό
Ολίγα ψιχία που πέφτουνε
Άθελα από το τραπέζι
Του αδιάφορου τοτέμ
Είναι αρκετά να αλλάξουν
Το άστατο θυμικό
Να χορτάσει
Να γεμίσει ο κόσμος αγάπη
Ελαφρύ το φορτίο
Λιώνει εκμηδενίζεται
Η κακία
Ελπίζει
Αυτή η ασήκωτη νεανική ψυχή
Εγκλωβισμένη
Σε πλασμολυσμένο σαρκίο
Σεσημασμένο από τον χρόνο
αθέατες πληγές
Άστοργου έρωτα
Επιμένει
Επιθυμεί την αγάπη
Να έρθει δροσερό νερό
Στα αφυδατωμένα χείλη
Ίαμα να ιάνει
Τις αθεράπευτες πληγές
Να χορτάσει η άσιτη αφή
Το μακρινό χάδι
Να αποκοιμηθεί
Η ζοφερή αγωνία
Γαλήνια
Αδύναμη
Να φύγει
Να πεθάνει



[1] εξωπαίρω = παρεκτρέπομαι ηθικώς, ονειροπόλος


25/4/16

Άθυρμα




Ένα κβαντικό  θρυμμούλι αρκεί
Να διώξει την θλιβερή θλίψη
Γεμίζει η ψυχή με άλογη χαρά
Το βρέφος βρίσκει
Θαλπωρή αγκαλιά
Όλα καλά
Τι θλίψη!
To ανόητο mood
Μετατρέπεται αγόγγυστα
Εύκολα
Σε άφατη ευφροσύνη
Αρκούν τα ελάχιστα
Για τους ανόητους ήσσονες
Έρχεται η επιθυμητή γαλήνη
Απροσδόκητα
Έρμαιο
Αρρωστημένη αλλοπρόσαλλη
Ψυχή
Αχόρταγος οίστρος ο έρωτας σου
Δεν υπάρχει καταφύγιο
Ι must look for  ζαντό[1] - γιατρο
Ικέτιδα στην Λήθη
Τάματα ικεσίες
Φυλακτά
Ανίατη case




[1] ζαντός = τρελός

24/4/16

Κασσιανή




 

Τροπάριο της Κασσιανής

Κριε, ν πολλας μαρταις περιπεσοσα γυν,
τν σν ασθομνη θετητα, μυροφρου ναλαβοσα τξιν,
δυρομνη, μρα σοι, πρ το νταφιασμο κομζει.
Ομοι! λγουσα, τι νξ μοι πρχει, οστρος κολασας,
ζοφ
δης τε κα σληνος ρως τς μαρτας.
Δξαι μου τς πηγς τν δακρων,
νεφλαις διεξγων τς θαλσσης τ δωρ·
κμφθητ μοι πρς τος στεναγμος τς καρδας,
κλνας τος ορανος τ φτ σου κενσει.
Καταφιλσω τος χρντους σου πδας,
ποσμξω τοτους δ πλιν τος τς κεφαλς μου βοστρχοις·
ν ν τ παραδεσ Εα τ δειλινν,
κρτον τος σν χηθεσα, τ φβ κρβη.
μαρτιν μου τ πλθη κα κριμτων σου βσσους
τς ξιχνισει, ψυχοσστα Σωτρ μου;
Μ με τν σν δολην παρδς, μτρητον χων τ λεος.


 


Αφιερωμένο στο ροζ μουχτεράκι μου
Απόδοση 

Κύριε, παρόμοια με την Μαρία την Μαγδαληνή
Την φορτωμένη με βαριές αμαρτίες
Όταν σε συνάντησε
Η  απέραντη καλοσύνη σου την μεταμόρφωσε
Μετανόησε για την έκλυτη ανώφελη ζωή της
Αντί για τα ζεστά κρεβάτια
Έγινε μυροφόρα
Κήδεψε περιποιήθηκε το νεκρό κορμί σου
με πολύτιμα μύρα
έθαψε τον παλιό της εαυτό
Αντί για τα ξένοιαστα τραγούδια
Μοιρολόγια  οδυρμούς
Αλίμονο μου θρηνούσε και έλεγε έζησα
Γιατί δεν σε γνώρισα
σε ερεβένινη νύχτα
και θα ζήσω στο απόλυτο σκότος
γιατί έφυγες
όλη μου η ζωή χωρίς αγάπη
επιβιώνοντας
σε ακόλαστα άκαρδα κρεβάτια
οι καλύπτρες των ματιών μου έπεσαν
βλέπω τώρα καθαρά
τον ζοφώδη ασέληνο αμαρτωλό έρωτα μου.
Δέξου την μετάνοια μου
Αστέρευτη πηγή δακρύων
να με καθαρίσουν να γίνω
καθαρή σαν το απαλό φρέσκο χιόνι
άκουσε με
εσύ που μεταμορφώνεις σε σωτήρια σύννεφα
το αλμυρό νερό της απέραντης θάλασσας
άφησε την ψυχή σου να λυγίσει
να ακούσει τους αναστεναγμούς
της πονεμένης μου καρδιάς
εσύ μεγαλοδύναμε
έκανες τον ουρανό σκάλα
για να κατέβεις στην αμαρτωλή γη
Πάλι θα γονατίσω να φιλήσω
Τα άχραντα λατρευτά πόδια σου
Με πολύτιμα μύρα θα τα ραντίσω
Εκείνα τα στολισμένα μαλλιά
Ταπεινό καθαρό ιμάτιο τώρα
Θα σκουπίσουν τα άγια πόδια σου
Τον ήχο τους άκουσε η Εύα
Κάποιο μακρινό δειλινό
Στον χαμένο παράδεισο
Κατάλαβε το βάθος της αμαρτίας της
Φοβήθηκε ντράπηκε έκρυψε
Τα αδύναμα μάτια της
Με τα ποταπά χέρια της
Σωτήρα της ψυχής μου
Ποιος μπορεί,  να εξιχνιάσει
Τα αμέτρητα ανομήματα μου
Την άβυσσο των κριμάτων σου;
Σε ικετεύω μην εγκαταλείψεις
Την ταπεινή παραδομένη δούλη σου
Εσύ που καλύπτεις τα πάντα
Με το αστείρευτο έλεος σου


23/4/16

φορκάλιν



Στην Όλγα Λαζαρίδου
 











Τον καιρό που ο άκαρδος
Χάροντας κατέτρωγε
Άπληστα οδυνηρά
Αγάλι αγάλι
Ψυχή  σώμα
Πνιγμένοι
Καταπίνοντας βίαια το βδελυρό νερό
Κλείνοντας τρύπες με χαρτί
Ολοένα καινούργια μέτωπα
Αναζητώντας
Το ανώδυνο τέλος
Αλλάζοντας κρεβάτια 
Δωμάτια
Νοσοκομεία σπίτια
Πάντα Λάθος επιλογές
Να απαλύνουμε
τον αχόρταγο αβάσταχτο πόνο
ανώφελες μάσκες οξυγόνου
μηδαμινά patches
ικετεύοντας να τελειώνει
ο αισχρός καβαλάρης
το σαδιστικό παιχνίδι
Powerless
Αμήχανοι ντροπιασμένοι
Από τις ακατονόμαστες σκέψεις
Σκληρό καύμα
Ιδρώτας
Οι κατσαρίδες ανέμελες
Υπερκινητικές άφοβες
Έσπασε το πορτατίφ
Κακός οιωνός ψιθύρισε
Δειλά εμπιστεύτηκε τα οράματα
Τις παραισθήσεις
Κοιτάζοντας νοσταλγικά
Ανήμπορη
Την βασανισμένη προσφυγική ζωή
Κυνηγημένη που έρεε
νερό σε λιωμένο τούλι
να μπορούσα να πάρω


το φορκάλιν[1] να σκουπίσω


[1] φορκάλιν = σκούπα, σάρωθρο, φυτό από το οποίο φτιάχνουν σάρωθρα

 


Advices






και πάντα για να φύγω ετοιμαζόμουνα

στέριωσα ρίζωσα
σε δύσοσμο δύσθυμο
τέλμα

αναζητώντας απεγνωσμένα
λαρωμονή[1]

τρόπους να ξεχυθεί
να εξαφανιστεί
η άλογη θλίψη
από τα πονεμένα σωθικά
καθαρμένος νους
από τη πονεμένη σκέψη
γοές θρήνοι ουρλιαχτά
απαλλαγή  
τα νύχια να ξεσκίσουν
τα ανόητα στήθη
να διαχυθεί η άφρονη ελπίδα
μέθοδοι διαχωρισμού
σφικτά συνυφασμένος μέσα μου
να σε βγάλω
από κάθε cell
ο ασυγκράτητος θρήνος
να ξεπλύνει την εμμονική
θύμηση
λυτρωτικές κραυγές
χείμαρροι τα δάκρυα
να παρασύρουν μακριά
την μαζοχική ελπίδα
ποθητή κάθαρση
μοναχικός ικέτης
σε καταργημένα Ελευσίνια μυστήρια

φόρεσα ανεπαίσθητα
τον ζεχιρισμένο[2]
έρωτα  σου
μανδύας ποτισμένος
με αίμα, σπέρμα και δάκρυα
χιτώνας της Δηιάνειρας
κολλά στο πεινασμένο
σεσημασμένο δέρας
ύπουλα διαχέεται αναζωπυρώνεται
αβάσταχτοι πόνοι
σπαράζει η ηττημένη σάρκα
τα χέρια τραβούν το άθλιο
ένδυμα
σκίζεται ματώνει
ο αρρωστημένος νους
ανώφελες advices
πώς να σκοτώσεις  το αποθαμένο όνειρο
 




[1] λαρωμονή = θεραπεία

[2] ζεχίριν = δηλητήριο

22/4/16

My Ιβίσκος






Πολυετές
Επιμένει να ανθίζει
Στο πτωχό χώμα
Only tα χρειώδη
Άλικα τα άνθη
Όμορφα
Λιγοστά φύλλα
Ακάλυπτος ο ξυλώδης κορμός
Βαθύς ο ύπερος
Αγέρωχοι οι στήμονες
Σπουργίτια βρίσκουν καταφύγιο
Τα κοτσύφια απασάρευτα
Σκαλίζουν το σκληρό χώμα
Πάντα εκεί











Όμορφο απλό διακριτικό
Σταγόνα αισιοδοξίας
Μαθήματα ζωής
Στο τσακ διεσώθησαν
οι γλυκοπατάτες
παρέμειναν boil
γλίτωσαν
δεν μαυροφορέθηκαν
ερασιτέχνης φωτογράφος
ποιητής
ερασιτέχνης του βίου


19/4/16

Εγκλεισμός



Εγκλεισμός σε invisible κελί
Χτυπιέται η ψυχή
Στα αδιαπέραστα τείχη
Λόγος που χάνεται
Διαλύεται
Μοναδικές πολλαπλές αλήθειες
Στεγνό το δέρμα από το χάδι
Αναζήτηση το άλλο σώμα
Να ησυχάσουν οι πεινασμένες
νευρικές απολήξεις
να υπάρξουν
να βρουν οι λέξεις κατανόηση
ο λόγος ευήκοο αφτί
κραυγές απόγνωσης
χείμαρροι μοναξιάς
ακυβέρνητοι
ορμούν
κατακλύζουν τα πάντα
ατέρμονοι πανομοιότυποι κύκλοι
κλωνοποιήμενες άνυδρες
θολερές μέρες
ολοκληρωτική ήττα


18/4/16

Foolish dears



Λούφαξε η αφελής
Αδέσποτη σκύλα
Στην γωνιά της
Να γλύψει, να λαρώσει
Τις ανόητες πληγές
Αντιστέκονται τα δακρόπα
Δεν καταδέχονται
Κοχλάζει ο κόσμος
Από αδυσώπητους πόνους
Αθεράπευτους
Focus στις προσωπικές
Εγωκεντρικές διαφορές
know   u r not good
Δεν δίνεις ένα παρά
Ανώφελα ερωτήματα
Στοχάσκεται [1]
Who is he?
αλόξενος [2]
ανοίγουν διάπλατα
τα χαζοχαρούμενα ομμάτια
Πυκνοκούρτεμαν[3]
αναζητώντας την
αλλοπρόσαλλη ανεπιθύμητη
αλήθεια
Empty hands
no mercy for  παλαλoύς[4]
Finally, hopefully, tears will dry on their own


[1] στοχάσκομαι =βλέπω, διακρίνω, προσέχω, σκέφτομαι

[2] αλόξενος = παντελώς ξένος

[3] Πυκνοκούρτεμαν = καταπίνω συχνά, συγκρατώ τον εαυτό μου ώστε να μην ξεσπάσω σε δάκρυα

[4] παλαλός = τρελός, χαζός, ανόητος