Ονειρική σεροτονίνη

ήρθε πάλι σαν καλή νεράιδα

σε αγκάλιασε

παρηγορία[1]

έκλαιγες τα δάκρυα

αβίαστα

μπλέχτηκες σε άδικο καυγά

ήρθε

στο κρεβάτι σου

μητρικό ερωτικό αγκάλιασμα

μητέρα που προστατεύει τον πονεμένο

γιο της

 

αγαπημένη που  παρηγορεί

το λατρευτό κορμί

ασπίδα αγάπης  

άδραξε το δέρμα

τα ατίθασα στήθη

πολέμαγαν να διεισδύσουν

να διαπεράσουν

την πλάτη να φτάσουν

στην καρδιά

να την λαρώσουν [2]

 

εγκατέλειψε η ένταση των μυών

ο πόνος σύρθηκε  ταπεινωμένος στην εξορία

σεροτονίνη σε τρελό χορό

η ευτυχία

ήρεμη σίγουρη

απλώθηκε στα πεινασμένα κορμιά

στερεμονή [3]

σιωπηλή εορτή

γυρισμός στο σπίτι

και το όνειρο πάλι την αλήθεια θα σώσει

ένα κομμάτι της

because  η άκαρδη η αλήθεια

κάνει όσο μπορεί  κουμάντο

και στα sweet dreams

---

[1] παρηγορία = παραμυθία

[2] λαρώνω = θεραπεύω, ιατρεύω, αναρρώνω

[3] στερεμονή = στερέωση, ησυχία, παρηγοριά

Inaccessible εδέρος

Βρέχει

Τα πουλάκια σώπασαν

Που καταφεύγουν άραγε

Θα κρυολογήσουν

Ακούμε μαζί το μουρμουρητό

Της ανοιξιάτικης βροχής

 

Ήθελα να ήσουν εδώ

Άθελα πάλι έρχεσαι

Γαλήνιος διακριτικός

Και επίμονος

Νοστάλγησα το untouched κορμί

Inaccessible[1] εδέρος[2]

Το  σιγανό τρυφερό

υποδόριο λίπος

αφήνεται

Στρώμα στοργής

Το σώμα που ωριμάζει

Τον καημό για όσα ονειρεύτηκε

Το άσχετο κουβεντολόι  

 

Επιμένει η βροχή

Σκορπά φθινοπωρινή θλίψη

Άραγε where re you?

Are you thinking desperately for me?

φύλλο σε βρόχινο ποτάμι

σε παρέσυρε σε απομάκρυνε

η ζωή μακριά σε άλλες

άγνωστες γειτονιές

καθαρίζει η βροχή

την αιθάλη που άσπλαχνα

επικάθεται στα τρυφερά φύλλα

σταθερή αμετακίνητη

στους τοίχους των γερασμένων σπιτιών

 

---

[1] Inaccessible =unable to be reached.

[2] εδέρος = μέρος όπου καταφεύγουμε για προφυλαχτούμε από τη βροχή

Poor spring

Απαρηγόρητη η Άνοιξη

μεσοζώετη[1]

Πρέπει να φύγει

Τέλος εποχής

Το θέρος φθάνει καυτό

Ο παλιός αντίπαλος της

Συνηγορεί

Ελπίζει να την κάνει δική του

Ρίχνει βροχές

Να βλαστήσουν οι κοιμισμένοι σπόροι

 

Παλεύουν χειμωγκόν, ανοιξέα

Καλοκαίρης

Τα ρούχα αναποφάσιστα

Αλλάζουν στρατόπεδο

Η άνοιξη θυμάται

Τα καταπράσινα χορτάρια

Τα γεμισμένα αγριολούλουδα λιβάδια

Τις μαργαρίτες, καλέντουλες

Τα ευωδιαστά χαμόμηλα

Όλα τα χαμένα κάλη

Θλίβεται

Βλέποντας τα ξεραμένα άψυχα

Κορμάκια

 

Ο αμέριμνος υγρός θερμός Θέρος

Της δείχνει

Τα άνυδρα θυμάρια

που ευωδιάζουν στις

Βουνοκορφές

Τους καρπούς που έδεσαν

Τα πράσινα αμύγδαλα

Τα μυρωμένα ρόδα

Τους σπόρους καλά κρυμμένους

Στη σκληρή γη

Ανθισμένους στο μέλλον

Τίποτα δεν την παρηγορεί

Κλαίει την νιότη της  που εχάθη

Τάχιστα 

 

Είχε πολλά να κάνει

Δεν πρόλαβε να ζήσει

Ανήμπορη να ανεχθεί

Τα αφυδατωμένα μέλη

Το κολασμένο καλοκαίρι

Που χορεύει μεθυσμένο

Πρέπει να αποχωρήσει

Αντιστέκεται

Όψιμες λιγοστές

ασθενικές παπαρούνες

Την στολίζουν

Στους κήπους στις βεράντες

Της στέλνουν χαιρετίσματα

 

Τα θέλει όλα

Να διώξει όλη  την ξεραΐλα

Από κάθε σπιθαμή

Να γίνει πάλι άνασσα κυρίαρχη

Το κέντρο της ζήσης

Το μέλλον αδυσώπητο αδιαφορεί

Και προχωρεί

Poor spring

It s time for departure

Don’t be sad

---

[1] μεσοζώετος = μισοπεθαμένος, πολύ εξασθενημένος, κάτισχνος

Vertical corpses

Ας καθίσουμε όλοι

Στην ενοχική μοναξιά μας

Ας μηρυκάζουμε το βαρύ

Άνευρο φορτίο του βίου

τις huge  ματαιώσεις

την σκληρή ζωή

που μας μαστιγώνει αλύπητα

την απονιά των άλλων 

 

ας θρηνήσουμε για όλα

για αυτό γαλαπαλούχ [1]

που δώσαμε

και δεν εξαργυρώθηκε

πνιγμένοι στην ηδονή της θλίψης

ἐξέχεεν ἐπὶ τὴν γῆν τοῦ μὴ δοῦναι 

 

ακαταπαύστως δημιουργώντας

σκαιές υπέροχες ημεροφαντασίες

ζώντας παράπλευρες ανόητες ζωές

μυραγιαζόμενοι[2]

σερνόμενοι από τα κάθετα πτώματα

πάντα

καθώς

ο γαρ αποθανών δεδικαίωται από της αμαρτίας

και της ευθύνης

---

[1] γαλαπαλούχ(ιν) = πλήθος πραγμάτων περιττά

[2] μυραγιάζω = εκπέμπω ευωδιά μύρου (πεθαμένος)

Ἀγνώστῳ θεῷ

Ἀγνώστῳ θεῷ

διερχόμενος γὰρ καὶ ἀναθεωρῶν τὰ σεβάσματα ὑμῶν εὗρον καὶ βωμὸν ἐν ᾧ ἐπεγέγραπτο, Ἀγνώστῳ θεῷ. ὃν οὖν ἀγνοοῦντες εὐσεβεῖτε, τοῦτον ἐγὼ καταγγέλλω ὑμῖν.

 

απλώνονται μπροστά

η νότια κλιτύ  

τα θέατρα δέχονται την σιγανή

διστακτική βροχή

ο ήλιος την κυνηγά

παίζουν κρυφτό

ξαπόσταμα στα αιωνόβια μάρμαρα

η θάλασσα αναδύει από μακριά

τον ιδρώτα της

σχεδόν απτός

 

η εμφανίσιμη ελκυστική

ιμερτή νέα

απροσδιορίστου ηλικίας γυναίκα

εκτείνει to selfie stick

δεν χρειάζεται πλέον συντροφιά

To take a snap

χαριεντίζεται

αποθανατίζεται  με φόντο

το ένδοξο παρελθόν

δευτερεύον θέμα

ωραίες selfies  

σίγουρη, μόνη,

 

To βλέμμα πλανάται

συναντά τον λόφο του Φιλοπάππου

την ψυχρή θάλασσα

την πόλη

επιστρέφει

ζευγάρι πλέον η μοναχική

το ταίρι χάρμα οφθαλμών

το βλέμμα ακυβέρνητο ακινητοποιήθηκε

χωρίς αιδώ αδιάντροπα

επίμονα

στον ελκυστικό άνδρα

ὃν ἀγνοούσα  εὐσεβούμαι

αρχαίος Θεός επισκέπτης

Ουκ επιθυμήσεις πάντα όσα τω πλησίον σου εστί.

Αθέλητος Παραβάτης

ἐπιθυμῆσαι αὐτόν ἐμοίχευσεν αὐτόν ἐν τῇ καρδίᾳ

μαγνητισμένα τα μάτια

αβοήθητα παρακολουθούν

το επιθυμητό είδωλο

He must be mine

πετά η επιθυμία

αγγίζει το όνειρο

φευγαλέα ανταπόκριση

το βήμα κοντοστέκεται

ακολουθεί αλλότρια βήματα

χάνεται μέσα στην τύρβη

τον αχό

στον πύργο της Βαβέλ

το my sweet κλεινό άστυ

λάμπει μοναχικό

 

Ανάβαση

Ανερχόμενος στη νότια κλιτύ

Διπολικός ο καιρός

Διστακτικός

Βρέχει  δεν βρέχει

Ήλιος και βροχή

Παντρεύονται οι φτωχοί

Η ζέστη χορεύει με την ψύχρα

Ξαπόσταμα με θέα τα θέατρα

Βιωματικά τα πάθη

Και οι καημοί οι έρωτες

το πάλαι ποτέ

αγνάντεμα το sweet  κλεινό άστυ

η θάλασσα μακριά

ακούνητη στέλνει

την θύμηση της

η εμφανίσιμη ελκυστική γυναίκα

εκτείνει to selfie stick

να αποθανατιστεί με φόντο

το ένδοξο παρελθόν

 

Winners

Λάμπουν τα μούρα

Πλυμένα από την βροχή

Τα φύλλα σιγοτραγουδούν

Αστραφτερά νεροσταλάγματα

Μύρια μικροσκοπικά ουράνια τόξα

Διστακτικά  κατρακυλούν

Αργοπορούν στις άκρες

Θαρραλέα τινά

Ρούχτες[1] τρελές

Πτώση με επιταχυνόμενη

Κίνηση στο κενό

Σκάνε στο νωπό χώμα

Αθόρυβα

 

Ένα καραπιστάνιν[2] κοτσύφι

Περιεργάζεται αμέριμνο

Την πηγή τροφής

Πετάει για άλλες γειτονιές

Εκεί στη στοργική λιβόρα[3]

Λυγίζεις τα τρυφερά κλαδιά

Αδράχνουν λαίμαργα

ασυγκράτητα τα χέρια

Τους ώριμους καρπούς

Τα χείλη βάφονται

Στο χρώμα της δυνατής

Αγάπης

Οι γλώσσες ακούραστες

Γιορτάζουν το καινούργιο

Φόρεμα

 

Η  αποδεκτή αξιοπρέπεια χάνεται από τα δόντια

Μουντζούρες νήπιου

σε καθαρά χέρια ζωγραφίζονται

Το άσπρο ατσαλάκωτο πουκάμισο

Στιγματίζεται

Ανεξίτηλο σημάδι

Λυγίζουν τα απορρυπαντικά  

Χυμοί σταλάγματα δροσερής βροχής

Λούζουν εκχύνονται

Δροσίζουν ονειροπόλα το φλέγον κάμα

Προβάλουν οι ήσυχοι μικροαστοί

Άθικτοι, παστρικοί, καθαροί

αμετακίνητοι

Always winners

  

---

[1] ρούχτα = η σταλαγματιά που πέφτει, το αυλάκι που σχηματίζεται στο έδαφος από τη σταγόνα που πέφτει

[2] καραπιστάνιν = κατάμαυρο

[3] λιβόρα = τόπος υπόσκιος και δροσερός

Εξωπαρμένη

Ta σκληρά σου χέρια

Περιβάλλουν με δύναμη

Τα εύσαρκα

Μήλα των εσπερίδων

Ξέχασαν να μεγαλώσουν

Ορθά νεανικά λαίμαργα

Το σώμα στο δροσερό

Αεράτο πρωινό

Φως λάμπει

Γεμάτο προσδοκία

Πεινασμένο τεντώνεται

Αποζητά

Το μακρινό ανέφικτο χάδι

 

Η ζωή σπαρταρά ελπίζει

Δεν παραδίδεται

Παλεύει με νύχια και με δόντια

Για το όνειρο

Νεότατη εμπρός στην αιωνιότητα

Φαντάζεται ελπίζει λαχταρά

το Εύγεστο καθαρό νερό

στις  άδειες χούφτες

Να ξεδιψάσει

Να αισθανθεί

Να ζήσει

Βύθισμα στη ανύπαρχτη χαρά

Αθέλητα γλυκόπικρα

Μειδιάματα

Απλώνεται η ευωδία της ελπίδας

Ευφροσύνη ανταμώνει

 

Την αδύναμη ευθυμία

Το ανύπαρχτο μετουσιώνεται

σε υπαρκτό

Δημιουργία από την ανυπαρξία

Χαμόγελα στο τίποτα

Εξωπαίρουμαι [1]

---

[1] εξωπαίρω = παρεκτρέπομαι ηθικώς, ονειροπόλος

Nostalgia

Ήσυχη βραδιά

Η πόλη αποσύρεται

Λίγα στρουθία ξενυχτούν

Το φεγγάρι ράθυμο

Η νύχτα κάτι ψάχνει

Το καλοκαίρι βιαστικό έρχεται

Τα φυτά στις γλάστρες σιγοκουβεντιάζουν

To σώμα παραδίνεται

Η ψυχή ανήσυχη

 

Η εικόνα αθόρυβα

Εμφανίστηκε

Απωθημένη

Θεωρητικά ξεπερασμένη

Nostalgia

Δραπέτευσε 

Οριστικά αψυχωμένο[1]

Χαμένο

Ένα γιατί αργοσάλεψε

Πνίγηκε ύστερα

εν τη γενέσει

ταχιά

τα remains σαρώθηκαν

ποχώθηκαν[2] στα έγκατα

Again

τις πταιει

τι φταίει

ανόητα ανώφελα λημόσυνα[3]

---

[1] αψυχωμένος = νεκρός

[2] ποχώνω = χώνω από κάτω, θάβω

[3] λημόσυνον = μνημόσυνο

Αναζητήσεις μέσω Internet

Ακούγοντας τον Μανδραγόρα 

 χαχαλεύωντας[1] το λήμμα

Τώρα στη οθόνη

Εμφανίζονται διαφημίσεις

Σκέφτομαι

Αν τολμήσω να γράψω το όνομα σου

Αν γράμμα γράμμα

Με περισσή αγάπη

Σκαλίσω στο old  PC

Tη ακριβή ανείπωτη

Λέξη

Θα σε βρει το ΄Ιντερνετ

Θα σε φέρει

 

Η αχειροποίητη εικόνα

Θα γίνει εικονική

Θα ξέρω που θα σε βρω

Πόσο κοστίσεις

Ένα βήμα

Και ίσως προλάβω

στο μακρινό μέλλον

Γίνεις σάρκα

Μπορεί να ακούσω την φωνή σου

Αγαπημένους ψίθυρους

Αφούγκραση αμίλητοι

Τις σκουριασμένες  κουρτίνες

θα σιγομουρμουρίζουν

Το χέρι μου μέσα στο χέρι σου

φλεγόμενο

Αναστατωμένα υπερδιεγερμένα 

 

Τα σωμάτια Pacini και Meissner,

οι δίσκοι του Merkel

και οι απολήξεις Ruffini

επιταχυνόμενες δονήσεις

τρομώδεις κινήσεις

under pressure

μαινάδες τρελές

will I find τον  απολεσμένο

myself at last ?

---

[1] χαχαλεύω = αναζητώ, ερευνώ, ψάχνω

Καρδοσυλλυσμός

[1]

 Διάτρητο το σώμα

 

Αθλία[2] η ψυχή

στυγνή και σκυθρωπή,

Εγκαταλείπει  η ευθυμία

Ανεπαίσθητα

Αεράκι καρυδότσουφλο

Διαχέεται σε μακρινούς ορίζοντες

Ρίζωσε η δυσθυμία, η ανημποριά

Η ματαίωση

Βράχοι ατσάλινοι ακούνητοι

Μπετόν άσπαστο

Τσιμέντο 

 

Στο στόμα η πικρίλα της θλίψης

Τα μάτια ανίκανα να κουνηθούν

Η μπόχα της ανημποριάς παντού

Κουρασμένο το πληκτρολόγιο

Το ποντίκι συχνά πυκνά σε λήθαργο

Μόνο οι περιπλανώμενοι συγκάτοικοι

Ακατάπαυστα φλυαρούν

Άνοσοι στη θλίψη

Ας πάρω αυτό το κουρασμένο

Γερασμένο Κορμί

Σαν ανήμπορο νήπιο

Από το γερασμένο χέρι

Να το πάω άτα

Σε πανήγυρη χαρωπή

Στις μυρωδιές

Της καμένης σάκχαρις

Στα  πολύχρωμα λαμπιόνια   

Στην φτηνή υπέροχη χαρά

Σκου![3]

---

[1] καρδοσυλλυσμός = θλίψη

[2] αθλία = πόνος, θλίψη

[3] σ’κώση = σηκωμός, έγερση, κηδεία