La vie est belle

Άνοιξαν τα καφενεία

Κρατάνε οι καρέκλες

ευλαβικά τις αποστάσεις

γάντια μάταια

μάσκες αποκριάτικες 

πέφτουν οι χάνδρες

μία μια χαρωπές

χαλαρές

άρχισαν οι συζητήσεις

όλα καλά

δραπέτευσαν από

τον σκληρό οικιακό κλοιό 

οι νοικοκυρές ανάπνευσαν

χωρίς κριτές

χωρίς παρατηρητές

οι κατσαρόλες  αστράφτουν

κάνανε διάλειμμα οι μουρμούρες

άρρενες ομάδα

με ασταθή μέλη

άνευ αρχηγού

ευωδιάζει ο καφές

γλυκόπικρος

απλός καθημερινός

La vie est belle  

 

Καρτερία

Γυρίζει από την δουλειά

Στο σπίτι κανείς δεν περιμένει

Το τηλέφωνο δεν θα κτυπήσει

Γυρίζει δυο φορές το κλειδί

Ο σύρτης τα κλείνει καλά

Όλα έξω  

Likely   υπάρχει το φβ

Και άλλα τέτοια

Εκεί θα ξεχαστεί

Στα like και στις κοινοποιήσεις

Το μεγάλο τραπέζι

Με τις ωραίες καρέκλες

δεν θα στρωθεί

Κάτι μισοπαγωμένο

Θα φάει

Χαζεύοντας στην TV

Ασυναίσθητα θα καταπίνει

Χωρίς ποτέ να χορταίνει

τα μάτια στυλωμένα

οι εικόνες άχρωμες περνούν

κάποιοι όλο κάτι λένε

το πάτωμα γυαλίζει

η σκόνη σε εξορία

όλα τακτοποιημένα

όλα στη σειρά

τρίζουν τα κρυστάλλινα ποτήρια

στην σερβάντα

περιμένουν υπομονετικά

την ονομαστική εορτή

μαξιλαροθήκες με δαντελίτσα

κείτονται  μοναχές

τα βιβλία στα ράφια σιωπούν

ευτυχώς υπάρχει και το κόμμα

διαμαρτυρίες πορείες

ομιλίες εκδηλώσεις

συναδελφικές εκδρομές

ψάχνει απεγνωσμένα το λάθος

τι δεν έκανε καλά

τυλίγει ξετυλίγει

μάταια το κουβάρι

φεύγει ταχιά η ζωή

αφήνοντας στυφή πικρή γεύση  

στα πονεμένα χείλη

Indefinite error

Είπε θα περάσει

Σα να έλεγε

Περιμένω τον θάνατο

Όλη η ζωή της

Η Οικογένεια

Παιδί νέα σύζυγος

Μητέρα γιαγιά χήρα

Αγόγγυστη διακόνισσα

Σιωπηλή υπομονετική

Σκυφτή  

Έτρεχε από το πρωί

ως το βράδυ

αγνή γυναίκα του χωριού

μετοίκησε στο άστυ

εντάχθηκε

δεν ενσωματώθηκε 

τώρα όλα τελείωσαν

ο σύντροφος

καλός κακός άραγε

έφυγε μες στην αρρώστια

τα παιδιά και τα εγγόνια

μεγάλωσαν

έμεινε μόνη

μέσα στους τέσσερις

έρημους τοίχους  

περιμένοντας να περάσει

ο άκαρδος καιρός

τι θα κάνει

χήρα παλιού καιρού

θα μείνει σπίτι

χωρίς σκοπό

χωρίς άνδρα

παρέα με την TV

πλέκοντας σεμέν

στολίδια της ντουλάπας

κοιτάζοντας

τον άδειο μακρύ δρόμο πίσω

από τις κολλαριστές κουρτίνες

θα μπορέσει να βγει

να συναντήσει τη  ζωή

άλλους ανθρώπους

στη χωριάτικη μικροαστική γειτονιά  

What will be her future?

 

Summertime

Βιαστικό το θέρος

Ορμητικό

Θανατηφόρο αγκάλιασμα

στην ξέγνοιαστη Άνοιξη

ρουφά λαίμαργα

όλους τους χυμούς της

αφήνει πίσω του

σκελετούς άνυδρους

η Άνοιξη ψύχραιμη

μετρά τους λιγοστούς επιζήσαντες

ξεπροβάλλουν περήφανα ωραία

μέσα από τα χλωμά ερείπια

σκέφτεται τους

σπόρους που σκόρπισε παντού

γέμισε τη γη

υπομονετικά θα περιμένουν

θα αντέξουν

τη λάβα του θέρους

την μελαγχολία του φθινοπώρου

την παγωνιά του χειμωγκόν

και πάλι θα ξεπροβάλλουν

από την υπομονετική γη

θα την στολίσουν

με πολύχρωμα ευωδιαστά άνθη

παντού

τα φιλήδονα ζουζούνια

θα αρχίσουν again τους ασύστολους

επικονιασμούς

θα βρει η φύση ξανά

την καλή και την γλυκιά της ώρα 

She will be back

 

Κοινωνική όαση

Η δύναμη της συνήθειας

Σιωπηλή διαμαρτυρία  

Έτοιμη να υποστώ

Την άγνωστη κριτική

Των συμπολιτών εν ραχάτι

Να εκπαιδευτώ στην αποστασιοποίηση

Να αδιαφορήσω

Για το πάντα παρόν κοινό 

Ατρόμητη να περάσω

Την αθέλητη πασαρέλα  

And suddenly I realized

Με χαρμολύπη

Δεν θα υπάρχει κανείς

Για σχόλια

Κλειστό λόγω καραντίνας

Το καφενείο

Το λιγοστά φυτά

Εκπνέουν απότιστα

Αφρόντιστα

Οι καρέκλες τραπεζάκια

μαζεμένα

Αδελφικά αγκαλιασμένα

Κάτασπρες ανακοινώσεις

Κάτι σαν αροθυμία[1]

Πλημμύρισε τον αιθεροβάμονα νου

Τα τραπέζια γεμάτα

Καφέδες ρακιά

Τράπουλες  κομπολόγια

Ο ήχος από τα ζάρια   

Από το πουρνό

Ως αργά το βράδυ

Θαμώνες ποικίλης ηλικίας

Προέλευσης

Ατενίζουν το άπειρο

Το όνειρο

Κάθε έμβιο ον 

Απολαμβάνουν το βόμβο

Της αεικίνητης πολιτείας

Συζητήσεις

Λύσεις επί χάρτου

Κοινωνική όαση

Για τους κυνηγημένους άρρενες

Αραεύουν[2] ότι έχει απομείνει

Από την χαμένη ταυτότητα

Στην άξενη πόλη

 

---

[1]αραθυμώ =επιθυμώ, νοσταλγώ

[2] αραεύω =ψάχνω, ερευνώ

Κάποτε

ἐζήτησα αὐτὸν καὶ οὐχ εὗρον αὐτόν,

ἐκάλεσα αὐτὸν

καὶ οὐχ ὑπήκουσέ μου.

 

Είδωλο στους δρόμους

Της κουρασμένης πόλης

Μπορεί και να ήταν αυτός

Ή κάποιος άλλος

Same

Άγνωστοι μακρινοί

και οι δύο

Κάποτε ήτον η αγαπημένη πλάνη

Κάποτε ήταν έρωτας

Κάποτε ήταν η αγάπη

Αγάπη που ανέβλυζε

Σαν δροσερό νερό

Καθάριο διάφανο από κρυφή πηγή

Τα βουνά την αγκάλιαζαν

Την προστάτευαν

Από την σκληρή αλήθεια

Έπινε ο κουρασμένος

Αργοπορημένος διαβάτης

Συγχωρούσε

Εαυτόν και αλλήλους

Έπινε και ζούσε

Ανάλαφρο το κορμί

Συννεφάκι αφήνονταν

Στον Ζέφυρο

Αμέριμνος τραγούδαγε

Τα γλυκόπικρα

πάθη του έρωτα

γλυκό κρασάκι

νανούριζε

παραμυθίες ακούραστα

απλόχερα μοίραζε

όλα σκόρπισαν

στάχτες  αποκαΐδια

σκόρπισαν στους πέντε ανέμους  

 

Απαντία

Απαντία[1]

Ο ήλιος αποχωρούσε

από την σκηνή

η πλάση ντύνονταν

με την θλιμμένη

παραπονιάρικη ηδεία όψη

ο ουρανός στόλιζε το κυανού

με το αγαπημένο του ροζ

τα πουλιά έκαναν

τον απολογισμό της μέρας

γλυκιά προσδοκία

τα βουνά ενέδιδαν

σε ακαθόριστο αίτημα

όλα ημέρωναν

ο άνδρας στο ύψωμα

αργά μοναχικά περπατούσε

την πέτρινη πόλη ρωτούσε

ο σκύλος τριγύρναγε ευτυχισμένος

μελαγχολική γαλήνη

μια βιαστική καλησπέρα

καταγράφηκε στο ανεξερεύνητο

εγκαταστάθηκε στην άβυσσο

του νου

νοσταλγική εικόνα

τακτές σιωπηλές επισκέψεις

touch στιγμιαίο ψυχών

όμορφες ιστορίες

γράφτηκαν

χάθηκαν

δεν είδαν το φως

του δειλινού

ξεψύχησαν

μόνες 

ο λόφος έρημος

γεμάτος αθέατα φιλήδονα

αδιάφορα ανέντροπα εφήμερα ζουζούνια

ατρόμητα προχωρούν στην ανυπαρξία

 

---

[1] απαντία =συνάντηση

Αθέλητοι Δεσμώτες

Το κουδούνι είχε ησυχάσει

Η αυλή αναστέναξε

με ανακούφιση

το ειμί ετοιμάζονταν

να εμφανιστεί

το πυθαγόρειο υψώνονταν

περήφανο

ιστορίες έτοιμες να παρελάσουν

όνειρα αγάπης

φτερούγιζαν

σελίδες γύρναγαν βιαστικές

πρώτη ανάγνωση ότι προλάβεις

επαναλήψεις αγχωτικές

τα κινητά βολεύτηκαν

στις κρύπτες

σοβαροί

για το λειτούργημα τους 

οπλισμένοι  με φωτοτυπίες

ασκήσεις κτλ

για τον αγώνα

έτοιμοι να μεταλαμπαδεύσουν

την πληροφορία

με την μάσκα της γνώσης

τα βλέφαρα έγερναν

αγάλι αγάλι

σιγαλιά

σαν γλυκό δειλινό

το δευτερόλεπτο

πριν την έναρξη της μάχης

η ώρα που σταματάει το σύμπαν

έξαφνα μια φωνή

ξέσκισε διαπέρασε τα πάντα

ΚΕΝΟ ΚΕΝΟ 

Αντήχησε παντού

Κάτι σαν θάλαττα θάλαττα

Φωνή ελευθερίας

Ανέλπιστο δώρο εξ ουρανού

Φυλακισμένοι σπάνε τα δεσμά

Όαση

Ευτυχία

Οι καρδιές αναπήδησαν

Τρόμαξε το ειμί

Η υποτείνουσα έγειρε

Η ζήλια το παράπονο

Βόγκηξαν 

Το όνειρο μπερδεύτηκε

Το παιχνίδι χάθηκε

Άδεια τα χέρια

Αθέλητοι Δεσμώτες 

 

Creator

Σε άφησα στην ανυπαρξία

Θα εμφυσήσω  στο στόμα σου

πνοή θα πάρεις πάλι

Ζωντανός ολοζώντανος

Ερωτευμένος

Θα γίνεις ο αγαπημένος μου

Θα γίνω ο αέρας της ζωής σου

Η πρώτη σκέψη της ημέρας σου

Ο τελευταίος λογισμός σου

Χαρά στα φυλλοκάρδια σου

Ένα χαμόγελο μου

αρκεί η παρουσία μου

Να φύγει ο βαρύς χειμώνας

Άνοιξη νέα χαρωπή

Πλημμύρα στην αγάπη

Ανθίζουν τα άνθη

Όλα εδώ

Γλυκιά αγάπης μέρα

Έλα μαζί να περπατήσουμε

πιασμένοι χέρι χέρι

σιωπηλοί

γεμάτοι γαλήνιοι

ο έρωτας φλύαρος

αμίλητος

πιστός σύντροφος

για πάντα

όλη η αλήθεια

θα στολιστεί

όνειρο θα γίνει      

αγάπης 

Λιμενασία

Ξεχασμένο χαμόγελο στα χείλη

Ακυβέρνητο

Ιδιοκτησία

Του σώματος της  ψυχής

Ευφορία

Πνέει

Ικανοποίηση

Όλα καλά

Ήρθαν για να μείνουν

Θα φύγουν

Το τώρα ευοίωνο

Ασταθές άγνωστο

Γαλήνεψε η ψυχή  

Αφέθηκε σε αόρατα

Χέρια

Πλήρωση

Ο χρόνος σταμάτησε

Ησύχασε και αυτός

Γαλήνη και ελπίδα

Απλώνονται

Λιμενασία[1]

---

[1] λιμενασία =

ηλιόλουστη μέρα το χειμώνα, γαλήνη θαλάσσης

Φλογή

Φλογή[1]

Όπως ήρθαν η αγάπη

Η χαρά και η ευεξία

Έτσι έφυγαν

Ταχέως

Χωρίς δισταγμό

Εγκατέλειψαν

Άπονα

Ήρθε η θλίψη

Ήσυχη αθόρυβη

Με huge self confidence

Κάθισε αναπαυτικά

άπλωσε το άπιστο σώμα της

δεν χαιρέτησε

σαν το σπίτι της

η αλήθεια είπε

με φανέρωσε

αυτή είναι σύμμαχος μου

είναι άσχημη και κακιά

δυνατό φως

βλέπεις κάθε λεπτομέρεια

διαλύει το όνειρο

τι φταίμε

ας κράταγες τις άλλες

τις ελαφρόμυαλες

όλα τα καλύπτουν

με παυσίλυπες ψευδαισθήσεις

ενδίδεις χωρίς δισταγμό

πίνεις λαίμαργα 

το γλυκό κρασί

της λήθης

αλλά πάντα η άκαρδη αλήθεια

έρχεται γυμνή

αστόλιστη

μαχαίρι στην καρδιά

που ελπίζει   

 

---

[1] φλογή =φλόγα, μεταφ. θλίψη, καημός

Ανώφελες advices

Ότι σου πετάει η ζωή

Σκύψε να τα μαζέψεις

Δύστροπη κακιά

Σίγουρα θα σε παιδέψει

Φάνου σοφός

Μην προσπεράσεις

Ψιχία του Λαζάρου

Γεύμα επιβίωσης

Οι κύνες ας σου ιαίνουν

Τις βαθιές πληγές

Καρπούς άγονης σκληρής γη

Γεύσου 

Fake ιστορίες πλάσε

Fantasia welcome

Focus στα μικρά

Αρκέσου στα λίγα

Πολλαπλασίασε

Το κομμάτι άρτου

Ιεροτελεστίες

Ακολούθησε

Αφέσου στο ποτάμι

Κυλά

Μα πάντα ίδιο μένει

Μην περιμένεις τίποτα

 

not guilty

O έρωτας γεμάτος

Ψέματα πονηρίες

Θα επιβιώσει άραγε

Βρώμικος εγωιστής

Αθώος αναδύεται

η αιώνια αλήθεια

μέσα στο ψεύδος

not guilty ομόφωνα

οι σκανταλιές του

παιδικά παιχνίδια

βασιλιάς της ανοχής

της σοφιστείας

έλα μικρέ έρωτα

ρίξε τα πικρόγλυκα

βέλη σου

ας κυλήσει

το θανατηφόρο δηλητήριο

αργά αργά

στις φλέβες

ψυχορραγεί η αξιοπρέπεια