Να ξυπνάς
Από το βόμβο της εργατικής μέλισσας
δίπλα
Σε χλοερό λιβάδι
Τα μεστά καταπράσινα στάχυα
Να σου χαϊδεύουν τα μάτια
Να παραδίδονται
Στο διστακτικό αεράκι
Σιγοψιθυρίζουν
Στρώμα σου η χωμάτινη γη
Ο έναστρος ουρανός
Απέραντος και απτός
Το άπειρο σύμπαν
Λαμπερό πέπλο
Δέος
Αποχωρεί διακριτικά
Σε παραδίδει
Στην σεμνή αυγή
Ροδίζουν τα μάγουλα της
Από αιδημοσύνη
Ο ήλιος γλυκός καλός
Τρυφερός
Σε αγκαλιάζει με τις
Θαλπωρές ακτίνες του
Τα πουλιά απτόητα
Χαρούμενα τιτιβίζουν
Δεν μεριμνούν
Αρκούνται στο μικρό σπυρί
Απλώνεται η ζωή
Άγνωστη απρόβλεπτη
Ελπιδοφόρα σκληρή
Και απάνθρωπη
But now she
is smiling
Είναι καλή στοργική
Αθώα φιλεύσπλαχνη
