παρατηρητές

 

Όμορφο πρωινό

Γαλήνιο

Καθαρότερος ήλιος

Έρχεται σιγά σιγά

Ο ουρανός γαλανός

μειδιών

φιλόξενος

Ήρθε πάλι η αγαπημένη άνοιξη

Με τες προσδοκίες ετών

Συσσωρευμένες ανικανοποίητες

Προσδοκούν

 

Τα προσφιλή πτηνά

Άρχισαν από νωρίς το κουβεντολόι

Δεν μεριμνούν για τίποτα

Από ξερόκλαδο σε ανθισμένο κλαδάκι

Πιστά συντρόφια

Συμβουλεύουν

Γλυκιά η ζωή και ο θάνατος μαυρίλα

Ανάλαφρες κουβέντες

Παρασύρονται χάνονται

Στην παρατημένη μέρα

 

Ακαταπόνητη η άνοιξη αισιόδοξη

Γελά τρέχει ξυπόλυτη

Σκορπίζει τα χρώματα της

Βουερά ποταμάκια οι χυμοί

Ταράζονται

Ανεβαίνουν κελαρύζουν

Ψάχνοντας διέξοδο

Να ξεχυθούν να τρέξουν

Freedom λυτρωμονή   

 

Η ζωή διαχέεται

Επιθυμεί να απλωθεί σε όλο

Το σύμπαν

Αέρας αόρατος

πανταχού παρόν

γλυκεία η ζήση,

γλιστερή άπιαστη

άπιστη έμορφη 

Ατελέσφορη

 

Ήρθε πάλι η ανοιξέα[1]

Με τα αισιόδοξα χαμόγελα της

Σκορπά αφειδώς

Όλο νάζι

Ένα ένα τα πολύχρωμα πέπλα της

Χορεύοντας εκδύεται

Αργά αργά βασανιστικά

Αφήνει ανέμελα 

Τις πορτοκαλόχρωμες καλέντουλες

 

 

Τις χρυσοειδής Sinapis

 

Τις ιώδεις Muscari neglectum[2],

 

Κάθε διαφυγόν κομμάτι γης

Στολίζεται οργιαστικά με κιτρινίτζες[3]

Γνέφει η ανέμελη Άνοιξη

στο δύσθυμο Κούντουρο[4]

Όλο τσαλίμια

Θυμώνει αυτός

απλώνει τα frozen χέρια του

να την αγκαλιάσει

να την παγώσει

με την παγωμένη εκπνοή του

γελά άμυαλη αυτή 

 

του πετά μοναχικές άγριες ορχιδέες

αψηφά τον μαύρο θάνατο

η νιότη της τα άνθη

βιάζονται να ζήσουν

να ανθίσουν να καρπίσουν 

 

no matter

το βραχύ του βίου

οι σπόροι θα ριζώσουν

στο αστικό τοπίο

ίδιος κύκλος

τα ίδια απάτητα μονοπάτια

οι ίδιοι έρημοι δρόμοι

τα ίδια ατελέσφορα όνειρα

η ίδια αχειροποίητη εικόνα

η ίδια άνοιξη θα έρθει πάλι 

 

---

[1] ανοιξέα = η μυρωδιά της άνοιξης, άνοιξη

[2] Muscari neglectum =Μούσκαρι το παραμελημένο

[3] κιτρινίτζα = άνθος με ζωηρό κίτρινο χρώμα

[4] Κούντουρος = Φεβρουάριος

Same feelings

Same feelings

 

Περνά ο αδυσώπητος χρόνος

Μόνο οι ρυτίδες

Βαθαίνουν

Οι λέξεις φουσκώνουν

Ίδιες και απαράλλαχτες

Έλα, περιμένω

Σε σκέφτομαι

Και εσύ πάντα μακρινός

Απρόσιτος, Ανημέρωτος,

Ουκ οίδες, 

 

Ήλιος αδιάφορος και ζωτικός

Συνεχίζει η γη

Τις μονότονες τροχιές

Σιγά σιγά

Η αιθάλη επικαλύπτει τα πάντα

Τα χρώματα ξεθωριάζουν

Μουντό το φως

Πικρίλα

Επικάθεται

στα αθηρωματικά αγγεία

 

απιονισμένο νερό

άγευστο

η ζωή

χάνεται γρήγορα

το καταπίνει

βουλιμικά η αδηφάγα γη

Penelope without fiancés

Same feelings 

 

 Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους.
 Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις.

Απαρηγόρητος κατακαμός

Συνάντησα πάλι

την ατέρμονη αβυσσαλέα  απόγνωση

Το φοβερό ζόφο

Απαρηγόρητο κατακαμό [1]

Την κόλαση

Helpless

Speechless

Αναζητώντας μάταια

Λέξεις παραμυθίας

Εγκατέλειψαν πανικόβλητες όλες

Naked αλήθεια σκληρή

Ωμή αποτρόπαια

Τι κάνεις;

Σκέψεις τυραννούν

το κεφάλι μου

ανυπόφορη κεφαλοκοψία[2]

 Δεν φεύγουν

Δεν ησυχάζω

Υποφέρω

Μόνο ο θεός θα με σώσει

 

Τι λέει ο γιατρός

(να ξεφύγω, να πιαστώ από αστήρικτο στήριγμα)

στην περίπτωση μου η επιστήμη σηκώνει τα χέρια

θα καταφύγουμε πάλι στην εκκλησία

δωρεάν η θεραπεία

ότι είναι να θεραπευτεί θα θεραπευτεί

θρησκεία, επιστήμη ισοπαλία

μένουν τα ξόρκια, να λύσουμε τα μάγια

μόνο ο θάνατος θα με σώσει

ζητούν τα μάτια απεγνωσμένα βοήθεια

ναυαγός

πανίσχυρη επαίσχυντη δίνη

τραβά στην άβυσσο

το άμοιρο σώμα

το μυαλό δεν βρίσκει sec

αναπαμό

οι σκέψεις αιχμηρά κοπίδια

αγιάτρευτες πληγές

θρυμματισμένο το κρανίο

έκθετος ο εγκέφαλος

χάσκει

βορά όλων   

τα φάρμακα οι γιατροί οι άνθρωποι  νικήθηκαν

άοπλη ανίκανη

οι λέξεις που πρέπει να πω

ανύπαρχτες

απόμεινε να με κοιτάζει 

 

οι υποσχέσεις

για προσωρινή στιγμιαία ανακούφιση

πνιγμένες στα απύθμενα μαύρα νερά

«I will be with you until the end»

απαγγέλλω με σιγουριά

Όλα θα πάνε καλά

Θέλει χρόνο

Σιγά σιγά

Θα πάρει χρόνο

(εις τον αιώνα τον άπαντα)

Κοιταζόμαστε κατάματα

Κρατιόμαστε απεγνωσμένα

και δυο από την

Ψεύτικη ανίσχυρη παραμυθία   

 

---

[1] κατακαμός = μεγάλος καημός

[2] κεφαλοκοψία = μεγάλη ταραχή, μεγάλος θόρυβος

παρηγορία

παρηγορία[1]

 

Η μοναξιά

Το άδειο σπίτι

Διαμέρισμα σκιά τριγυρνά

Χωρίς ψυχή να νοιάζεται

Likely υπάρχει ο

Σωτήριος ναός της Εκκλησίας

Καταφύγιο των παθούντων

Και ο ατυχής υμέναιος

καρφωμένος στην ύπαρξη

Διάβηκαν τα χρόνια

Απομένει η ιεροτελεστία

Όλα τα κακά σβήνουν

Απομένει ο άνδρας

Ο ξένος και εσαεί παρόν

Ο εγκαταλείπων άσπλαχνα

την οικογενειακή εστία

αδιάφορα έκτισε καινούργια

φωλιά

ρίζωσε

το παρελθόν

σφικτά κρατά η λήθη 

 

but εκείνη

κρατά

το όνειρο άσβηστο

ζωντανό και απατηλό

παραμυθία στο σκοτεινό

μίζερο αγαπημένο κόσμο

γεμίζει

το απόλυτο κενό

χαπαλεύει[2] ακούραστα

το τεφρό ανασκευασμένο παρελθόν

παρηγοράζει[3] επιτυχώς

και ευτυχώς

το απαρηγόρητο παρόν 

 

---

[1] παρηγορία = παραμυθία

[2] χαπαλεύω = σκάβω, ανακατεύω διάφορα πράγματα αναζητώντας κάτι

[3] παρηγοράζω =παραμυθούμαι, παρηγορώ

πουσπούρα

πουσπούρα[1]

 

Αυτή η δειλή καρδιά

Τρέμει στην κρίση των άλλων

Οι λέξεις της μπούμερανκ

Αυτοπληγώνεται

Ηλίθιοι φόβοι και φοβίες

Ύπουλα υποχθόνια

Μικροσκοπικά, ασήμαντα

Σαράκια

Ροκανίζουν χαιρέκακα

Αναστατώνουν

Την συντηρητική καθημερινότητα

 

Οι άλλοι

Οι σημαντικοί ασήμαντοι

Άμορφοι ασαφείς

Άγνωστοι γνωστοί

ακατανίκητοι

Αόρατα πανίσχυρα πεδία

Ισορροπία

Ισχυρές ηλεκτρομαγνητικές

Δυνάμεις

Σταθερές  τροχιές

πλανήτες και πλανεμένοι

αρραγές σύνολο

πανομοιότυπων αγνώστων

ταυτόχρονα κριτές και κρινόμενοι

θύτες και θύματα

αέναη τρελή εναλλαγή ρόλων

απεγνωσμένα απειροελάχιστα

λιπόψυχα μέλη

ακυβέρνητου ορμητικού χειμάρρου

σπαραγμός

like fish out of water 
 

---

[1] πουσπούρα = ρίγος, τρέμουλα, φόβος

πασσαλοκαύτες

πασσαλοκαύτες[1]

 

 Έρχεται και φέτος πάλι

Η άμυαλη άνοιξη

Αψηφά τον κατσούφη

Γέρο χειμώνα

Με όλη την αμυαλιά

Της νιότης

Δεν φοβάται

Παίζει την ζωή της

Ρωσική ρουλέτα

Ο θάνατος χαρωπό

Ανώδυνο ριψοκίνδυνο

Παιχνίδι

Μεγάλωσαν οι αμυγδαλιές

Σοφότερες

Διστάζουν να ανθίσουν

 

Μπήκαν θαρρετά

Οι σεμνές διακριτικές

Δενδρώδεις μηδικές

Στο χορό της πρώιμης

Άνθησης

 

Γενναιόδωρα στολίζουν

Τις πλαγιές

σωτήρια όαση

για τα πεινασμένα μελισσίδια

χαμέ οι πορτοκαλοκίτρινες

καλέντουλες

οι μικρούλες άγχουσες

συντροφεύουν

Ο Φλεβάρης παραμονεύει

Κρύο μάρμαρο η ψυχή του

Ξυπόλυτη η νεαρή Άνοιξη

Χορεύει τρελά

Σκορπώντας τα ευωδιαστά

Στολίδια της

Γυμνή και αθώα

 

Ο χειμώνας τσιφούτης γέρος

Μετρά με πόνο ένα ένα

τα δευτερόλεπτα

η ζωή του πολύτιμη

λιγοστή

φιλάργυρος

φυλάσσει το σπάνιο

λιγοστό μύρο της ζωής

σπαταλά η άκαρδη Άνοιξη

τα χρώματα της

δεν δίνει μία δεκάρα

δια την κοίμηση[2]

 

---

[1] πασσαλοκαύτες = παρωνύμιο του μήνα Φεβρουαρίου

[2] κοίμηση - θάνατο

παλαλωτή

παλαλωτή

και στην ψυχή μου αγιάζι
και στα πικρά τα μάτια μου
στιγμή στιγμή βραδιάζει

διαχέεται από τα έγκατα της ψυχής

η θλίψη

αόρατη, άοσμη, άηχη,

απλώνεται δηλητηριώδες αέριο

παραδίδεται αμαχητί το σώμα

στον ύπουλο κυρίαρχο εισβολέα

μέσα στην πολλή  συνάφεια του κόσμου

λουφάζει στα άδυτα

απαρατήρητη, ήσυχη,

παρατηρεί ο νους 

την αλαφροΐσκιωτη ψυχή

δύο ξένοι σε ξένο σώμα

αποδίνουν ευθύνες

ο εις στον άλλο

αμήχανοι και οι δυο

θλιμμένοι

παγιδευμένοι σε ψυχοπαθητικό

όνειρο

Perhaps   η παλαλωτή[1] αγάπη

Τα dreams

Are   the differentiation

Otherwise

machine 

---

[1] παλαλωτός = τρελούτσικος, ανόητος

Άχωρα οράματα

Μωρό μου με σκέφτεσαι

Έρχομαι αθόρυβα

Απροσκάλεστα

Να αναστατώσω

Την ακυμάτιστη ζωή σου

Έρχεται η χαρούμενη τρέλα μου

 

Στα ελεγχόμενα όνειρά σου

Να ταράξει τα βαλτωμένα νερά

Σε ακολουθώ αθόρυβα

Ήσυχα εμμονικά

Νοιώθεις την αναστατωμένη μου ανάσα

Στον αλύγιστο τράχηλο

Τριγυρνάς μαζί μου στο κήπο της Εδέμ

Χωρίς δέντρα γνώσης

Χωρίς το καλό και το κακό

Ζεις μαζί μου πρωτόπλαστος αθώος

Εκεί στην χώρα των ονείρων

Της αθωότητας

Της χαρωπής αγνότητας

Εγώ η άχρονη, η φθαρτή,

Η αγέραστη άμυαλη

Εισβάλλω στην άγνωστη ζωή σου

Άναρχος αθώος οίστρος

Θολή σκιά

Σε ασαφή παιδικά

Άχωρα[1] όνειρα

 

---

[1] άχωρος =ανώριμος

δομοστοιχείο

Τίποτα δεν άλλαξε

Φλυαρούν ασύστολα

Τα μακρινά στρουθία

Το ραδιόφωνο always τα συνοδεύει

Οι απασάρευτοι κότσυφες

Σκορπίζουν αδιάφορα

Τα πενιχρά χώματα

Οι τσουκνίδες και

Φέτος

Θάλλουν γέμισαν

Τις γερασμένες γάστρες

Και εσύ ακόμα να φανείς

Αδύνατο να σε ανασπάλω

Ριζωμένη η αχειροποίητη

Μορφή σου

Ευγενική διακριτική

Επίμονη

Εμπαίζει η λησμοσύνη

Ταξιδεύει σε άλλους πλανήτες

Σκονισμένη οθόνη

Ηχούν τα πλήκτρα στην

Σαββατιάτική σιγαλιά

Πως χαράμισες την ζήση

Άμοιρη τρελή

Αναζητώντας το ορθό

Μάταιο schedule