29/11/15

θνήσκων δούλος



Παλεύει σθεναρά ο
Πείσμων γερο Χειμώνας
Διπολικά τα σύννεφα
Αδιάκοπα συνεδριάζουν
λύεται η συνεδρίαση
απόφαση δεν παίρνουν
Γελάει ο ηλιάκος
Ζεσταίνει τις μαραγγουλιασμένες [1]ψυχές
Αναθάρρεμα
Για λίγο
Η φύση έξω σε καλεί
Στην θαλπωρή της μέρας
Ανάκατα
Χειμός[2] και πρωτάνοιξη
Γελούν παίζουν
Αμπάριζα
Ατελείωτες chores
Δύσθυμες ποζάρουν
Γελώ στα αλανιάρικα σύννεφα
Στον ήλιο που δεν βλέπω
Ακούω την ανάσα του
χαμνογελώ[3] στον άπιστο
που όλα του τα συγχωρώ
και πάντα τον περιμένω
να μου ζεστάνει την καρδιά
τον θνήσκων δούλο
να λαρώσει[4]  


[1] μαραγγουλάσιμον = λυπηρή έκφραση του προσώπου, σωματική χαύνωση

[2] χειμός =χειμώνας

[3] χαμνογελώ = χαμογελώ, υπομειδιώ

[4] λαρώνω = θεραπεύω, ιατρεύω, αναρρώνω

dead and gone



Με θλίβει αυτή η ακυβέρνητη χαρά
Αθέλητα δοσμένη
Φως ιλαρό
Η ιδέα σου
Το άυλο
Ανύπαρκτο
Με εξουσιάζει
Τα μάγια εξαφανίζονται
Σαχτάρια η χαρά μου
Ο κόσμος έρημος
Αποκαΐδια
Τα χέρια άδεια και στεγνά
Αγαλήνιστη[1]
Περιπλάνηση
aimless way
Εσύ απροσπέλαστος μακρινός
Ακυρίευτος[2]
Τα χρώμα των ματιών σου ξεθώριασε
Άγνωστη η μυρωδιά σου
πνίγομαι στο ανύπαρκτο
αγαλλιάζω με το όνειρο
απούσες οι αισθήσεις
ο νους κυρίαρχος
επιβάλλει το δικό του
χαρούμενο ανδρείκελο
δεμένη με άλυτες γητιές
δεν θέλω να τις λύσω
ανίσχυρο παράλυτο απών το σώμα
παρατηρεί
το άδολο κουφοκάρυν [3]
εν σπάραγμα του πόνου,
ράκος ανθρώπινο
χαρούμενη μουσική
θλιβερό το meaning


[1] αγαλήνιστος =εκείνος που δεν είναι καταπραϋμένος, καθησυχασμένος
[2] ακυρίευτος = αυτός που δεν καταλήφθηκε από ηθικό πάθος
[3] κουφοκάρυν = κούφιο καρύδι

27/11/15

μυρμήγκι



Χαράζει
Ο ήλιος ακόμα να φανεί
Ένα πουλάκι τσιτσιρίζει
Άγνωστο
Η θλίψη αθόρυβη
Απλώνεται
Άλλη μια μέρα
Έκθεσης
Αυτού του άγνωστου
εαυτού
ανυπάκουος
αδιαχείριστος
πολλαπλός
ξένος
θα συναντήσει καημούς
πίκρες
και τόσες πολλές διαφορετικές
αλήθειες
μυρμήγκι
με παρωπίδες
in a hurry  


25/11/15

Βρέχει



Βρέχει
βίαιες ριπές
Χτυπούν αλύπητα την πλάση
και εσύ έχεις ένα σπίτι
Ωραία η βροχή
Δε σε φτάνει
Παπούτσια στεγνά
Ζεστές κάλτσες
Μουσική
Το νερό θα πλημμυρίσει
Τα πεζοδρόμια
Λιμνούλες ποτάμια
Ρυάκια
Αυτοί που δεν έχουν
που την κεφαλήν κλίνει
μαζεύουν τις βρώμικες κουβέρτες
παρακολουθούν ανήμποροι
τις λιωμένες κούτες
διαλύονται
πικρές ζωές
ηχούν τα πόδια στα μουσκεμένα
παπούτσια
σιγούν οι βροντές
αναστατώνεται η λέρα
ταξιδεύει στην πόλη
ανακατανομή
ένα πιάτο ζεστή σούπα
ζεστό πουλόβερ
τρυφερά  χέρια
βρέχει φυσά
και εσύ δεν είσαι πουθενά

22/11/15

Πικρή σιωπή




Ήρθες πάλι μέσα
στην πολλή συνάφεια του κόσμου
Στο βουητό των συναθροίσεων
Δυνατή μουσική
Ανεπαίσθητα
Ησύχως
Αμέτοχος και παρών
Αμίλητος όπως πάντα
Φέρνοντας  μαζί σου
Τον καημό
Θολώνουν όλα
Χαρούμενες φωνές
Κουβέντες χοροί
Πικρή σιωπή
Απόμακρος    
Untouchable 
Νοσταλγία
Εσέ σου πρέπει στέρεη γη
Σε έφερα να με δεις
μα δε με είδες

21/11/15

αβουλία



Παγωνιά 
Άπλωσε ο γερο χειμώνας
Τα παγωμένα γαμψά νύχια του
Γυμνό απροστάτευτο το σώμα
Αναζητώντας ανεύρετη θαλπωρή
Ζεστός αχνός
Να διεισδύσει
Στα κύτταρα που καρτερούν
Χέρια τρεμάμενα
Τρυφερά
Περιπλάνηση
Σε άγνωστους φιλόξενους τόπους
Κουράστηκε ο ήλιος
Παλεύουν τα σύννεφα να επιβιώσουν
Συρρίκνωση
Μαζεύεται το κορμί
Μπάλα
χουράχαντος[1]
μακριά
σε σκοτεινές ανήλιες καταπακτές
σιγά σιγά
φωτάκια εμφανίζονται
αγαπημένη χριστουγεννιάτικη πλάνη
ελπίδες για αγάπη καλοσύνη
μάταιες
φυσάει παγωμένος βοριάς
αβουλία vulnerability


[1] χουράχαντος = σκαντζόχοιρος

15/11/15

Ανώφελες ανθρωποθυσίες





Έρχεται βραδυπερπατούσα
Η φρενολυπής νύχτα
Απολειφάδι το φεγγάρι
Ασυγκίνητο παρακολουθεί
Τα πάθη και τους καημούς
Του κόσμου
Ξύπνησαν τα νυχτοπούλια
Και όλα τα ζωντανά της νύχτας
Επιστρέφουν τα ημερόβια στην εστία
Όσα έχουν
Σαθρά καταφύγια
Κοκκινίζει η υφήλιος
Χτυπήθηκε  η γειτονιά μας
Άλαλοι φοβισμένοι
Τρόμος
Ιδέες, θρησκεία, πίστη
Πολιτισμοί
Τα λάβαρα της  απροσδιόριστης
Αλήθειας
Απτά αθέατα νήματα
Ποιος κινεί τις μαριονέτες
Ανώφελες ανθρωποθυσίες
Σε αχόρταγους  αιμοσταγείς  θεούς
Ρέει το αίμα άφθονο
τρόμος θάνατος
ίπτανται  άτρωτοι
απλώνουν παντού
τα ανόσια 
φαρμακερά πέπλα τους
καλύπτουν τον ήλιο
σκοτεινιάζει 


7/11/15

σταχτερή reality



 












Προσδοκώ το unbelievable
Προσηλώνομαι στην πολύβουη street
Παρακολουθώ τα in hurry cars
Αναχάπαρτα να περάσεις
Να αλλάξω τον ρου της ιστορίας
Η αυτοβιογραφία ενός γιόγκι
Το τρίτο μάτι τσάκρα
Να ενεργοποιηθεί
Η δύναμη του νου
Η παγκόσμια ενέργεια
Το ακατόρθωτο κατορθωτό
Will u pass?
Θα se ελέπω;[1]
Εκ του μακρόθεν
Το επιθυμητό δημιούργημα
Πυγμαλίων
Περιμένω την χαμένη σειρά μου
Αστράφτουν οι τζαμαρίες
Come back στην σταχτερή reality


[1] Θα ελέπω = Βλέπω

αλαλία



αλαλία[1]
 














Επέκρινα τον
Αντρέι Εφίμιτς Ράγκιν
Διαπιστώνω ότι ακολουθώ
Την τακτική του
Σιωπή και αποδοχή
Weakness
Άπρακτη άβουλη αδύναμη
Η σιωπή είναι ενοχή
Είναι στρατηγική
Τι είναι
Να διορθώσουμε
τα λάθη των άλλων
να μιλήσω
Δον Κιχώτης
Άοπλος
Αλλάζει η κοινωνία
Κάθε προσπάθεια
Στο κενό
Να αφήσουμε
Τα νεογνά σε δάση
Να μεγαλώσουν μακριά
Από τις βδελυρές DNAνικές
κοινωνίες
Ασταμάτητα
ασύστολα αναπαράγουν
τα αισχρά αντίγραφα τους
κάθε υπάκουο αντίγραφο
ισχυρό δομικό στοιχείο
πιέζει και πιέζεται
αθώο και ένοχο
υπάρχει  λάρωμαν[2]


[1] αλαλία = απόλυτη σιωπή

[2] λάρωμαν(ν) = θεραπεία

6/11/15

In latency




Εγχάραξη της εικόνας σου
Μίτρα για άπειρα αντίτυπα
Σκορπισμένα παντού
Στο ευάλωτο μυαλό
Εικόνισμα αμετακίνητο
Σιωπηλός στο τελευταίο θρανίο
Γλυκιά η σιωπή σου
Αθόρυβα τρυφερά
Διείσδυσε στο πυρήνα
Κάθε μικροσκοπικού κυττάρου
Παρέμεινε quiescent,
Πάντα a release from latency
Ξυπνά η εικόνα σου
Οδυνηρή, απρόσιτη
Ψυχικός addiction
Αθεράπευτος
Αφήνομαι
Μάταιος αγώνας
Take it easy
Αποδοχή
Χείμαρρος
Παράδοση  

5/11/15

RU mine?




Θάθελα να είσαι εδώ
Αργοσέρνομαι
Σκεπτόμενη
Αχνοχαμογελώ στη θύμηση σου
Κοινά απραγματοποίητα όνειρα
RU  mine?
Will u be mine?
Never!!
Why?
Αγαθό γεροντοκόριτζον
Αρκείται εις τα ολίγα
Κυκλοθυμική η χαρά
Παλεύει με την λύπη
Αφηνιασμένες
Νυν υπέρ πάντων αγών
Αφέθηκα στην λερή οθόνη
Σε κοιτώ
Χωρίς να σε βλέπω
Σε κουβαλώ εντός μου
Ανάλαφρος αβάσταχτος
Σιωπηλά σου μιλώ
I am waiting


Κούφιος γογγυσμός




In the morn
Στην άχλη του πρωινού
Στο βαριεστημένο φως
Του αγουροξυπνημένου ήλιου
Προβάλλει το κορμάκι μου
Ψευδαίσθηση της νιότης
Μεγάλες προσδοκίες
I am here encore
Ευοίωνα
Άλλη μια κούφια μέρα
Γαϊδουράκια
Φορτωμένα έρμα
Σταθερές παρωπίδες
Ένας ο καθορισμένος δρόμος
Μπροστά και χαμηλά
Μακρινές θολές οι φωνές
Αθέατα τα φορτία των άλλων
Ανικανοποίητοι
Εσαεί παραπονούμενοι
Παπαδιαμαντικές γραίες
Γογγύζουσες
Ο ήλιος σιωπηλός παρατηρεί

μόνωση



Κυλά ο χρόνος αδυσώπητα
Κλέφτης
Άνυδρα πεδία
Και εσύ ακόμα ξένος
Μακρινός
Άγνωστη η μυρωδιά
του απρόσιτου κορμιού
μόνωση
τα χέρια αγγίζουν
τον παγωμένο  διάφανο
τοίχο
φοβεροί δράκοι
φύλακες
η θλίψη πιστός σύντροφος
αβυσσαλέο χάσμα
τρανείν
άβουλη τερώ
αυτό που λέγεται ζωή
αμέτοχη
πικρή γεύση
ανδρείκελα


2/11/15

λιγγρίω



λιγγρίω[1]  
 












Σε εγρήγορση τα ματαιωμένα ωτία
Αναμένουν το ευέλπιδο σάλπιγμα
Αγαπημένο πρόσωπο
Έρχεται
Απλές κινήσεις
Ήχος κουδουνιού
Το κουδούνισμα
Το αλλαγμένο γνώριμο πρόσωπο στην
Παλιά οθόνη
Βαριαστέναζει το ασανσέρ
Ανοικτό διαρκώς το σπίτι
Ευπρόσδεκτος αγαπημένος
Ζεστή γωνιά στον καναπέ
Ο ήλιος χαμογελά
Μέσα από θολά τζάμια
Συμβιωτικά φυτά
Λικνίζονται στον απαλό αέρα
Χαρούμενους χαιρετισμούς
Γεμίζει το δωμάτιο  κελαηδίσματα
Συνηθισμένες καθημερινές κουβέντες
Ανόητες τρυφερές
Αγκαλιάζουν στηρίζουν
Τραγουδά ο χρόνος
Ησυχάζει η ψυχή
Το σώμα γαληνεύει
Γρήγορα στέλνουν τα μάτια
Δροσοσταγίδες
Διαλύουν την εύθρυπτη
Μουχλιασμένη κρυπτογραφημένη
περγαμηνή  


[1] λιγγρίω = επιθυμώ σφοδρά, κάνω κάποιον να επιθυμήσει ορεκτικό