Μάταιο χαβασλάεμαν

Μάταιο χαβασλάεμαν[1]

 

Υπάρχει χειρότερο παραισθησιογόνο από τον έρωτα;

Focus  

Όλη η ύπαρξη προς

Το απατηλό αντικείμενο

Του άλογου πάθους

Σαγηνεμένο δίπτερο

Έλκεται αδυσώπητα

Από το fake light

Οι τεφρές φτερούγες

Απελπισμένα κατευθύνονται

Στο απρόσιτο θανατηφόρο

Αλλότριο

Σβήνει το εγώ

Σκιά σε σκαιά ελπίδα

Φοβερό σύνδρομο στέρησης

Ανακούφιση

Για λίγα λεπτά

Εφορία ελπίδα

πόνος, άγχος 

Εύκολα δικαιολογούνται

Τα αδικαιολόγητα

Κατακρεουργείται

Η ερωτευμένη άνους ψυχή

Και ερωτά με αγωνία

Are you hurt?  

 

---

[1] χαβασλάεμαν =αισθάνομαι πόθο προς απόκτηση πράγματος

Μεσημερίτζα

Μεσημερίτζα [1]

Ήρθε πάλι

Δεν ξεχνά

Όλο το βάρος των ονείρων

Κυβερνά

Την μέρα

Ασήκωτο θολό απροσδιόριστο

Η λήθη καθαρίζει

Απομένει η πικρή γεύση

Αναίτια

Κρυμμένα τα νοσηρά αίτια

Στις σκιές της νύχτας

Μένει ακούραστη η δυσθυμία

Ο ήλιος ήρθε γιορτινός

Ζεστούλης χαλαρός

Μάταια αγωνίζεται να ζεστάνει

Τις frozen ψυχές

Τα πουλάκια ακούραστα

Κρυμμένα στις φυλλωσιές

Σκαλίζουν αγενέστατα

Το παγωμένο χώμα

Άπλωσε ο παγωμένος χειμώνας

Με τα γαμψά νύχια του

Την μικρή ορτανσία

Αμίλητη στέκει

Εύθρυπτα τα φύλλα της

Καπνός

Ένα δάκρυ δεν ξεφεύγει

Αργοπεθαίνει σιωπηλά

Το γέρικο φυτό δίπλα της

Ανθεκτικό

Αδιάφορο μόνο στην παγωνιά

Στείρο επιβιώνει

Στο πενιχρό χώμα

Προφυλάσσει τα ευαίσθητα φυτά

Καταπράσινη κνίδη

Συνομιλεί με το αεράκι

Όλα καλά στην φύση

Και ο παλιατζής ακούραστος

Αισιόδοξος

Μαζεύει τα αμείωτα άχρηστα

Ανίκανοι να τα τσουβαλιάσουμε

Να πεταχτούν μακριά

Άχρηστα αντικείμενα

Άχρηστα αισθήματα 

---

[1] μεσημερίτζα =άνθος που ανοίγουν τα πέταλα το μεσημέρι, άνθρωπος που εγείρεται πρωί πολύ αργά

Ι dreamed

Ι dreamed

Tell me please what are the chances of me

leaving doors open wide

... of you coming in with a smile..

 

αθόρυβα τρυφερά

ήρθε το όνειρο

ελπίζει η ψυχή

ανόητα

ταξιδεύει στο space

to άχρονο

είναι αγέραστη

όλα είναι δυνατά

θα έρθεις

ένα στοργικό στήριγμα

να στηριχθεί

το ανερμάτιστο κορμί

ένα χέρι

να γράψει στο άγραφο δέρμα

να μοιραστούν τα λόγια

τα καθημερινά

λάμπουν τα φωτάκια

σιωπηλά

μέσα στην σκοτεινιά

πολύχρωμες στιγμιαίες

ελπίδες αναβοσβήνουν

χάνονται στο φως του

θολού ήλιου

ατενίζεις το δειλό dream

που σβήνει 

στεγνό  άχρωμο χαμόγελο

bye!!!

 

καλάντασμαν

Δέχθηκε το άτυπο δώρο

Κύλησε η μέρα

Αβίαστα χαλαρά

Γιορτινή η πόλη

Στολίστηκε

Να γοητεύσει

Να κρύψει την ασχήμια της

Ξεχύθηκε ο κόσμος

Στις βιτρίνες,

στους  μασκαρεμένους δρόμους

ουρές

για την πρόσκαιρη χαρά

ανικανοποίητοι consumers

μετέχοντες στην ευωχία

των ημερών

ο ήλιος συνεργός

απλώνει τις τρυφερές ακτίνες του

σε  homeless και μη

απλωμένα τα νοτισμένα

στρωσίδια στα ερειπωμένα μαγαζιά

σύγχρονοι σιωπηλοί Διογένηδες

επαίτες, εθισμένοι

Fan του Διονύσου

ακριβά αρώματα

μετάξια όλα μαζί

τρυφερές μητέρες

φιλόστοργοι μπαμπάδες

στα mega stores

αμφίβολο καλάντασμαν[1]

στην άχλη του άστεως

το κέντρο της πόλης

γιορτάζει

απλοχέρηδες πάσης φύσεως

ανδροκλέφτες όσιες

όλοι

χαίρονται με τα χρωματιστά

ή διάφανα μπαλόνια

στροβιλίζονται στον όμορφο ουρανό

η ταντάλεια ψυχή

μάχεται να ξεδιψάσει

στα Καλαντοφώτα[2] 

ατενίζοντας τις ζωές των άλλων

αναζητώντας το μυστικό

της happiness  

---

[1] καλάντασμαν =προσφορά δώρων σε παιδιά τα Χριστούγεννα

[2] Καλαντοφώτα =

γιορτή της πρωτοχρονιάς και των φώτων

Άφωνος πόνος

Πέρασαν μέρες

Άφθαρτο το κηδειόσημο

Κάτασπρο το χαρτί

Με το κατάμαυρο βραχνά

Θλιβερή αγγελία

Αντέχει στις βροχές

Στον αέρα

Στο άνθος της ζωής

Άσπλαχνα τον

Άρπαξε

Με τα απαίσια χέρια του

Ο αχόρταγος χάροντας

Το σώμα του παραδίδεται

Το χαρτί παραμένει

Ο πόνος θεριεύει

Οι άμοιροι γονείς

Αναρωτιούνται

Αναπάντητο το γιατί

Οι βιαστικοί διαβάτες

Κοντοστέκονται

Τρομάζουν

με την δροσερή ηλικία

απομακρύνονται βιαστικά

περνούν οι αδυσώπητες μέρες

τίποτα δεν αλλάζει

κανείς δεν γυρίζει

το βλέμμα απόμεινε

στην αθόρυβη πόρτα

αναπάντητες ικεσίες

τα δάκρυα καθαρίζουν

το αμίλητο μάρμαρο

σιγή ασυγκίνητη

αμετάκλητη

What Ever Happened To homeless woman?

 

Πότε ήταν που ερχόταν στην δουλειά

Να ζητιανέψει

Προκαλώντας αμηχανία δυσαρέσκεια

Σκαλίζοντας το παρελθόν

που διέλυσε η παστρικιά  λήθη

Κάτι γνώριμο

Κάτι γνωστό

Ποτέ δεν το επέστρεψε η λήθη

Λερή ζητώντας ένα κομμάτι

Ψωμί

Ζώντας σε πλαστικό παράπηγμα

Συντροφιά με πετεινά του ουρανού

Τους ήχους της τεχνητής λίμνης

Τις φλύαρες πάπιες

Τους κρυψίνους αρουραίους

Το θρόισμα των δέντρων

Το κλάμα τους, τους οδυρμούς

Όταν ο αέρας βιαιοπραγούσε

Ατιμώρητος

Θα καταπράυνε την μοναξιά τον πόνο

Την ματαίωση

Με το γλυκό παροδικό παυσίλυπο

Φάρμακο του γελαστού Διονύσου

Σαν τα μάτια της να απέφευγαν

Να με κοιτάξουν

Είχαμε άραγε συναντηθεί ξανά

Σε ατόν τον αδιάφορο κόσμο

Ύστερα μάλλον εκδιώχτηκε

Από το σαθρό κατάλυμα

Το στέκι της κοντά στην πλατεία

Χαρμάνια ανθρώπινης αφροντισιάς

φθηνή αλκοόλη, αμμωνία,

άστεγος ιδρώτας

όλο το πενιχρό βιός

συνωστισμένο σε ρυτιδιασμένες

πλαστικές  σακούλες

εθεάθη στον οίκο του θεού

μνημόσυνα

ανοίγουν τα δύσκολα χέρια

κάτω από το βλέμμα

αργότερα σε άλλους δρόμους

το ίδιο φορτωμένο βάσανα πανωφόρι

χαμόγελο αναγνώρισης

And then ησύχως

Disappear

Μέρκεσου;[1]

ασφαλή γηροκομείο

στα Ηλύσια πεδία

στις αγκάλες του Μορφέα

επιστροφή σε φιλόστοργο μέρος[2]

 What Ever Happened To homeless woman?

---

[1] μέρκεσου =κατά που;

[2] μέρος =μέρος, τόπος, αγρός, οικόπεδο, οικογένεια

Ωδή εις τον influenza virus

Winter holidays

For viruses

Ξεχύθηκαν οι ξένοιαστοι viruses

Αναζητώντας  vulnerable ξενιστές

Εκπέμπονται με την ταχύτητα του φωτός

Να κατακτήσουν

Καινούργιους τόπους

χρησιμοποιώντας αλλότριο κεφάλαιο

αναπαράγονται αχαλίνωτα

Transfer apo cell to cell

Corps to corps

Through βδελυρών υποστρωμάτων

Ποικίλης βλέννας

Μιαρές επαφές

Εκρήξεις βήχας φτερνίσματα

Εκσφενδονίζονται  ταξιδεύουν

Χαράς ευαγγέλια εις το μετρό

Ski jumping

Αόρατες invisibles  creatures

Εισδύουν αθόρυβα αόρατα

Εγκαθίστανται

Ενσωματώνονται

στο αμετάβλητο DNA

in silence or

κατευθύνουν  διοικούν

όπως θέλουν

όλοι οι μηχανισμοί για πάρτη τους

δεν τρομάζουν με εμβόλια

αντισώματα σκοyφia  και ζεστασιά

εκδύονται ενδύονται

καινούργιες  ατρόμητες ασπίδες

Always survivor 

Egg and chocolate

σαγηνευτικό τηγανητό αυγό

κάτασπρο χιόνι

αγκάλιαζε

κεχριμπαρένιο κρόκο

ήσυχα έρεε

βυθιζόταν με λαχτάρα

ο μυρωδάτος άρτος

ρούφαγε άπληστα

το χρυσαφένιο νέκταρ

And then

Chocolate with almonds

Βρώση [1]

Ευχαρίστηση

κύμα αγάπης

φούσκωσε στα πονεμένα στήθη

πάλευε με τον βρόχο

μεγάλωσε πυρηνικό αθώο μανιτάρι

απλώθηκε στην ύπαρξη

και η απωθημένη σκέψη

αναχπάραχτα, αθορύβως

επέστρεψε

άνθισε το απροσδιόριστο μειδίαμα

γιγάντωσε η ψυχή απλώθηκε

στα ουράνια

ελάφρυνε το σώμα

άπλωσε τα αραχνοΰφαντα

φτερά Ικάρου

να ενωθεί με το σύμπαν

μελωδικό πέταγμα

όλα ανάλαφρα

ακούραστη αισιόδοξη

η τσακισμένη ελπίδα

σήκωσε το κεφαλάκι της

άμυαλη αγαθή

αδιαφόρησε για τις οδυνηρές πληγές

τα αθεράπευτα πλήγματα

άρχισε τον τρελό χορό

αφέθηκε στις ονειρεμένες ψευδαισθήσεις

---

[1] βρώση =τροφή με ευχάριστη γεύση

Χωνευτήρα

As αφεθούμε στο

Ορμητικό ακυβέρνητο ρέμα

Της κοινωνίας

Ας αφήσουμε το λασπωμένο νερό

να μας παρασύρει

πιέζοντας και πιεζόμενοι

από άλλα αλλοπρόσαλλα

απελπισμένα κορμιά

κάθε προσπάθεια

αντίστασής διαφυγής

τεράστιες ποσότητες

λασπωμένου νερού

στα αχόρταγα mouths

ασφυξία κόλλημα

στο βδελυρό πάτο

αυτού του αξιολύπητου

πλήθους

που προσπαθεί να επιβιώσει

πνίγοντας ασυνείδητα τους άλλους

φτιάχνοντας στο μυαλό του

επιθυμητό είδωλο

σανίδα σωτηρίας

παραπονούμενοι

μηρυκάζοντας τα ίδια και τα ίδια

βρίσκοντας πάντα

κάποιους άλλους φταίχτες

ας βαδίσουμε σε αυτόν τον

οχετό των ιδικών μας και των άλλων

βρωμερών απεκκριμάτων

γεμάτος βλέννες, πύον, εμέσματα,

τζιλιάριδες [1]

που καμαρώνουμε

για την ποταπότητά μας

ας γεράσουμε μέσα

στην αναπόφευκτη βρώμα μας

την ραινόμενη από ακριβά

εισαγόμενα αρώματα

---

[1] τζιλάρης =αυτός που αφοδεύει υγρά κόπρανα

Φενακισμένος κλώνος

Αναχουλεύει [1]

Το στρουθίο στο ασφυκτικό κλουβί

Γεμάτα ένταση

Απλώνονται  τα άδεια χέρια

Να ακουμπήσουν τη σάρκα

Φαιά διέξοδος στην anxiety

Που δεν ξεκολλά

Στο νόμιμο κρεβάτι

Πετρωμένο κείται

Το ποθητό σώμα

Κουρασμένο

Ονειρεύεται άλλους κόσμους

Ελπίζει σε άλλο κορμί

Η πανούργα ελπίς

Στολίζει τον συνηθισμένο άλλον

Με το φως της αγάπης

Ο κλώνος φαντάζει πρίγκιπας-ισσα

Η παρουσία του αρκεί

Για να γίνει ο κόσμος

Ουτοπία

Το φορτισμένο θερμό σώμα

Παγώνει με την απέχθεια

Που προκαλεί

Ουρλιάζει σιωπηλά η ψυχή

Ωρύεται άφωνη

Δεμένοι με σκουριασμένες

Ατσάλινες αδιάρρηκτες αλυσίδες

Παιδιά δάνεια κοινωνία σειράδα[2]

Πανάκεια το λαχείο

Τα αναθεματισμένα τα τάλαρα

θα λύσουν everything

σκαιά freedom

εφαπτόμενοι παράλληλοι βίοι

αδυσώπητη άβυσσος

λαχταρώντας τον κλωνοποιημένο

δυσπρόσιτο πλάνο άλλον

Who λιγγρίει[3] unfortunately

Κάποιο έτερο μακρινό όνειρο

---

[1] αναχουλεύω =δείχνω την επιθυμία μου με κινήσεις χεριών και φωνής

[2] σειράδα =έθιμα, συνήθεια

[3] λιγγρίω =επιθυμώ σφοδρά, κάνω κάποιον να επιθυμήσει ορεκτικό

Λυκόφως

Οι φλύαροι παπαγάλοι σίγησαν

Διαφανή κρύσταλλο η ατμόσφαιρα

Πευκοβελόνες η ψύχρα

Διαπερνά τα ανυποψίαστα κορμιά

Αψήφησαν το υγρό δείλι

Ζεστή σοκολάτα

Εγγλέζικο τέιον

Νωπή η γη

Αθόρυβα δάκρια 

Την σκέπασαν

Σπάνιοι οι διαβάτες

Οι  σιτεμένοι οφθαλμοί

Διακρίνουν την σκοτεινή φιγούρα

Νεαρός από μακρινή χώρα

Κοντοστέκεται

Χάνεται στα σκοτεινά μονοπάτια

Τι ζητά τάχατες;

Το μυαλό πλάθει

Θλιβερές ιστορίες

Τον άρτον αυτού τον επιούσιον

Σκληρά αποκτηθέντα

Στο σκοτεινό σύδεντρο

Προσυμφωνηθέντα ραντεβού

Πικρή πιάτσα

Ακατάλληλα

Για τα χρηστά ήθη

Των μη πεινόντων

Αυτών που έχουν

που την κεφαλήν κλίνη

(The our problem is  

κλίνη or κλίναι)

μπορεί και να είναι ένα

τρυφερό love story

ένας αθώος έρωτας

στον παγωμένο κόσμο

Maybe φυγή απομόνωση

Από άθλιους αναπόφευκτους

Συγχρωτισμούς

Κλάμα να ξεπλύνει

Πόνους εξευτελισμούς

Το στοργικό σκοτάδι

να αγκαλιάσει το έρημο

κορμί να το νανουρίσει

φυγή σε τόπους χλοερούς

or Searching for Sugar Man

As always αποχωρήσαμε

Αξιοπρεπείς, χρηστοί, ανέπαφοι

Δια μέσου της πεπατημένης οδού