31/12/20

Υπέροχες Fisallides

 






Είσαι εκεί

Είμαι εδώ

Απύθμενη η απόσταση

Η ανάσα μου

Αργοπεθαίνει

Στα διψασμένα αυτιά σου

Ζωγραφίζουμε ιστορίες

Από το μέλλον

Τα κορμιά νευρόσπαστα

Κουρδισμένα εκτελούν

Σωστά όλες τις κινήσεις

Το στόμα δίνει τις σωστές

Απαντήσεις

Όμως ο νους

Ανεξάρτητος αυτόνομος

Ζει δρα         

Δημιουργεί από το χάος

Από το μηδέν

Όμορφες κραταιές ιστορίες

Κατευθύνει το σκανταλιάρη

Έρωτα

Στο σωστό δρόμο

Όλα ωραία όλα καλά

Μπροστά στο PC

Βγαίνω στο κόσμο

Και με περιμένεις υπομονετικά

Παραμονεύεις

Ο από μηχανής θεός δίνει

Την λύση 

Δίνει την δύναμη

Ξεφεύγουμε

Από τους άπειρους

Όμοιους κύκλους

από τα ισχυρά μαγνητικά πεδία

ελεύθεροι

Συνοδοιπόροι    

Αγαπημένοι

Αφήνουμε πίσω όλα

Αχρείαστο έρμα

Ο έρωτας δίνει

Ικάρια φτερά

Σκορπά αφειδώς

Υπέροχες ιριδίζουσες

Bubbles[1]

 



[1] Fisallides

Αγενές

 




Κοιτάζει με παράπονο

Την όμορφη νεαρή κοπέλα

Το νεαρό όμορφο φίλο

Τα θλιμμένα μάτια

Πηγαινοέρχονται

Δεν ξέρουν που να σταθούν

Αναποφάσιστα

Ηττημένος πριν να δώσει μάχη

Το κορμί συγχυσμένο

Φορτισμένο

Ψάχνει αγώγιμο υλικό 

Να απαλλαγεί

από δυσβάσταχτο άγος

Που κουβαλά

Όλα μέσα του ένα κουβάρι

Αξεδιάλυτο

Κάθε προσπάθεια

Σφίγγει περισσότερο

Τους άκαρδους  κόμπους

Γόρδιος δεσμός

Που να γείρει  το πονεμένο

Κεφάλι

Φουντώνει η μοναξιά

Απλώνεται θεριεύει

Βρίσκει τόπο να ριζώσει

Ανάμεσα σε τόσους ανθρώπους

Οι λέξεις μέσα του

Αγωνίζονται να ελευθερωθούν

Πιέζονται φυλακισμένες

Τα χέρια αφημένα

Δεν απλώνονται ακόμα

Να ζητιανέψουν

Την πολυπόθητη απρόσιτη αγάπη

Παθητικός καπνιστής

Εισπνέει βαθιά  

Τον άταχτο καπνό

Τις φευγάτες ανάσες

Το παιχνιδιάρικο αεράκι

Του βουνού

Χαμογελαστό λίγο ειρωνικό

Συλλογισμένο

Αιώνιο

Αγενές

 

27/12/20

νούνισμα

 



νούνισμα[1]

Κουβαλώντας όλη την θλίψη της γης

Το βλέμμα stare στην αχανή πόλη

Χωρίς να την  βλέπει

Σκέφτεται το λευκό μέλλον

Αναπολεί το μακρινό παρελθόν

Τα νιάτα που έστυβε με τα χέρια

Την πέτρα

Τότε που υπήρχε

Ήταν κάποιος

ορατός

Φύγανε όλοι

Άδειασε η ζωή

Ήρθε το locκdown

Για να ξεχειλίσει το θολό ποτήρι

Και οι υποτυπώδεις συναναστροφές

Αποκλείστηκαν

Ευπαθείς ομάδες σε αόρατα κελιά

Χριστούγεννα μοναχικά

Αναρωτιέται που έκανε το λάθος

Δεν βλέπει τα χαδιάρικα συννεφάκια

Στριφογυρίζουν ανέμελα  

Στον γαλανό ουρανό

τον χορό των φύλλων

Αρνούνται να απογαλακτιστούν

Δεν ακούει

Το μοιρολόι τους καθώς αφήνουν

Για πάντα τα κλαδιά 

Τα πουλιά που τιτιβίζουν

Χαρούμενα αδιάφορα

για το σκοτεινό αύριο

οι παρέες τα ζευγάρια

οι περπατητές

μύριες αθέλητες πικρές σαϊτιές

στο πληγωμένο πονεμένο σώμα  

κλεισμένος στον αδιαπέραστο

εαυτό του  πνίγεται

στο απόλυτο κενό

περιμένει,περιμένει, περιμένει

νουνίζει[2]

νουνίζει

νουνίζει



[1] νούνισμα =σκέψη, συλλογισμός

 

[2] νουνίζω =σκέφτομαι, συλλογίζομαι

 

6/12/20

Ζαχαρίτσα

 





Ερωτευμένος ο χειμώνας

Γεμάτος ελπίδα για την ζωή 

Σκόρπισε γλύκα καλοσύνη

Έβαλε τα καλά του

Τα κυριακάτικα

Καμαρώνει

Το γαλάζιο απλώνεται

Γεμίζει τις καρδιές γαλήνη

Κάτασπρα αγαθά μεταξένια

Τα συννεφάκια

Παίζουν κυνηγητό

Αλλάζουν σχήματα

Χορεύουν ήσυχα

Αγκαλιάζουν τον ουρανό

Φεύγουν μαζεύονται εντροπαλά

Τα πεύκα μοσχοβολούν καθαρά

Χτενισμένα

Light green

Ανάμνηση βροχής απλώνεται

Οικογένειες παρέες

Έφηβοι ζωηροί

Πειραχτήρια

Ξεχύθηκαν όλοι

Στο σιωπηλό Ποικίλο

Γεμίζει με χαμόγελα

Ελπίδα

Η καρδιά φτερουγίζει

Το δροσερό αεράκι

Παρασύρει διαλύει τους καημούς

Της πέτρινης πόλης 


Μακριά η θλιβερή επέτειος

Οι φόβοι

Τα πρόστιμα

Τα υποχρεωτικά  Sms

Τα αποφασίζουμε και διατάσουμε

Ασάλευτο αμίλητο το βουνό

Αγναντεύει αιώνες

Με κάποια λύπη

τα ατελείωτα πάθη

τους απύθμενους καημούς

της ανθρώπινης άμυαλης μυρμηγκοφωλιάς