απρόσιτο

Ουρές στα σούπερ μάρκετ

Ξέχειλα τα καρότσια

Πλήθος πλεοναζόντων τροφίμων

Άχρηστων αντικειμένων

Όλο κάτι διαφεύγει

Από τις πελώριες λίστες

Η κούραση δραπετεύει

Από τα χαμογελαστά μασκοφόρα πρόσωπα

Του προσωπικού

Ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες

Των σεμιναρίων

Πασχίζουν να κορέσουν

Την αμείωτη ανία

Τον τρομακτικό ζόφο 

Των απογοητευμένων πελατών

Στυμμένοι και αυτοί 

Από οικογένεια παιδιά ταίρια

Συναδέλφους και αφεντικά

Τρελαμένοι από ιούς, υιούς κόρες

Και τα συναφή 

Από το αλαζονικό φεουδαρχικό κράτος

έρχονται  απαιτούν

χαμόγελα, ευγένειες, εξυπηρέτηση,

ορμούν στα ταντάλεια ράφια 

αδιάκοπα γεμίζονται ‘

αδειάζουν σαν τις ψυχές μας

ανικανοποίητες κενές

γεμάτες άχρηστα φρικτά έρματα

βολοδέρνουν

σε τρικυμίες νηνεμίες

επιθυμώντας κάτι

τόσο προσιτά  απρόσιτο 

Hope

  

Φεύγει ο παλιός ο χρόνος

Αδιάφορος σκληρός

Χάραξε αδυσώπητα

Τις ψυχές

Άφησε ανεξίτηλες

Βαριές αθεράπευτες πληγές

Οι άνθρωποι τρομαγμένοι

Ασυγκράτητοι

Κοιτούν εχθρικά 

Εκπέμπεται  

Ακυβέρνητα  κάθε είδους οργή

Προς σ΄ όλες τις κατευθύνσεις

Θάνατοι, αρρώστιες,  μαρασμοί

Ο θάνατος καιροφυλακτεί

Ανεμίζει το κοφτερό δρεπάνι του

Σαν σημαία

Παρελαύνει καμαρωτός

Ακούραστος

Χαμογελά υποχθόνια

Πηγαινοέρχεται

Πλησιάζει απομακρύνεται

Αρπάζει αναχάπαρτα άλογα

Κάποιο κεφάλι

Που του γυαλίζει 

Σφυρίζει ανέμελα 

Χάνεται

Κατήφεια

Ανασφάλεια

Θλίψη ακούνητη

But η ζωή επιμένει

Σε  πιάνει από το χέρι

Σταθερά τρυφερά

Σε τραβά σε προτρέπει

Σε μπολιάζει με πονηριά

Χαζοχαρούμενες ελπιδούλες

Χορεύουν αυτές τριγύρω

Η Ανεμογυρίστρα χαρά

Σε αγκαλιάζει πεταχτά

Συνεχίζεις

Πέφτεις

Σηκώνεσαι

Ελπίζεις

Ζεις 

Αποδοχή

Ξεθώριασε η επιθυμία

Το Όνειρο έσβησε

Ματαιώθηκαν τα πλάνα σχέδια

Και οι υπέροχες ονειροφαντασίες

Έχασαν το χρώμα τους

Κουράστηκε η ελπίδα

Τα παράτησε ηττημένη πληγωμένη

Έστειλε  γη και ύδωρ

Στην θολή σκληρή πραγματικότητα

 Έλαμψε αυτή

Η μουντάδα ανάτειλε

Βίοι παράλληλοι απέναντι

Χωρίς κοινό σημείο

Σε αυτό το σύμπαν

Κοιτά χωρίς να βλέπει

Μέσα από τα θαμπά τζάμια

Ο ήλιος εξαντλημένος

Αγωνίζεται να φανεί

Να διαπεράσει τα πυκνά βαριά νέφη

Ανδρείκελα κενά καλοκουρδισμένα

Περιφέρουν το αδιαπέραστο κενό

Δειλοί άτολμοι

Βουλιάζουν αδιαμαρτύρητα

στην ανεξάντλητη ανία 

Πουρνό

H ΕΜΥ προειδοποίησε

Θύελλες και καταιγίδες

Ένα παιχνιδιάρικο αεράκι

Κυνήγησε τα σύννεφα

Ο ήλιος δεν πτοήθηκε

Γενναία ξεπρόβαλε

από τα εναπομείναντα νέφη

αυτά παίζουν χαρούμενα

αφήνονται

στο δροσερό αγέρι

σκεπάζουν τον συλλογισμένο

ήλιο

φεύγουν άπιστα

ξαναγυρίζουν

τα πλατάνια ζωγραφίζουν

τα φύλλα τους

τα γεμίζουν μαγικές αποχρώσεις

λάμπουν στο νωχελικό ήλιο

περήφανα γυμνά κλαδιά

υψώνονται

τρυπούν ηδονικά

τον αναποφάσιστο ουρανό

τεντώνονται να διαπεράσουν

τα αόρατα περιβλήματα

να φτάσουν στο πεπερασμένο άπειρο

οι αστικές ελιές γόνιμες

καμαρωτές

παραφορτωμένες

ξεχειλίζουν

σεμνές κρύβουν τον καρπό τους

στα βαθυπράσινα φύλλα τους

τα μήλα των εσπερίδων

γλυκά αισιόδοξα ολοστρόγγυλα

ζουμερά

στολίζουν τις κοντούλες

πεντακάθαρες πορτοκαλιές

οι διαβάτες ράθυμοι

νοσταλγούν το ζεστό κρεβάτι

κουκουλωμένοι

φοβισμένοι

οι κεντρικοί οδοί 

ασφυκτιούν

σειρά τα ανυπόμονα τροχοφόρα

η πόλις

ομορφάσχημη

φορτώνεται με το παλιό της βαρύ σακίδιο

ξεκινά

την σισύφεια διαδρομή 

 

Obesity

Κουβαλά την ατελείωτη μοναξιά

Στο πλεονάζον λίπος

Κάθε λιποκύτταρο

Ακόρεστη πίκρα

Καντάρια απόρριψης

Στο κόσμο της

Σαρακοστιανής σαρδέλας

Παρίας

Βαριά τα βήματα

Αναποφάσιστα

Σέρνονται στα  σκληρά

Ανηφορικά μονοπάτια

Του lifestyle

Αργές οι κινήσεις νωθρές

Φαύλος κύκλος

Κλείνουν οι πόρτες

Στον πολιτισμένο κόσμο

Διακριτικά όλοι απομακρύνονται

Φετίχ

H Barbie και ο Κen 

Γοργόνες με ξανθά μαλλιά

Τα λεπτά καλλίγραμμα κορμιά

Αποδεκτά χωρίς σκέψη

Καρφωμένα γερά

Στην άβυσσο του νου 

Επιβίωση ασθματική στα στενά

Περιθώρια της υποκριτικής κοινωνίας

Ασυναίσθητο διαρκές Bulling

 

δυσοσμία

 

Την  κυνηγά ανελέητα

Το σκύλλαγμαν [1]  των γηρατειών

Αδυσώπητη, σκληρή, αποκρουστική

Αναβλύζει ακούραστη

Αβασάνιστα

Από κουρασμένους βλεννογόνους

Αισχρά διαβρώνει το ανήμπορο δέρμα

Υπερισχύει των αρωματικών σαπουνιών

Των ακριβών αρωμάτων

Ύπουλη αθόρυβη κυριαρχεί

Σκορπά αφειδώς γενναιόδωρα

θλίψη ανημποριά φρίκη

σε κάθε ξέγνοιαστη στιγμή

εισέρχεται ακλόνητη

ανέντροπη

καλύπτει τα πάντα

η σήψη του μέλλοντος

έχει κάνει early κράτηση

όλα τα παραμερίζει

είναι εδώ

με σκοπό να μείνει για πάντα

ακάλεστη ανεπιθύμητη

αναπόφευκτη   

κραταιά

---

[1] Σκύλλαγμαν= βρώμα, δυσωδία

Χωρίς προσωπείο

Βούιζε το βαριεστημένο μετρό

Διέσχιζε ατρόμητο

Τις σκοτεινές τις ράγιες

Βυθίστηκε 

Στο ξέγνοιαστο δεκαήμερο

Αντανακλάσεις από το παρελθόν

Αναχάπαρτα αναπήδησε

Αναδύθηκε ο νεαρός Απόλλων

Στο αντικρινό κάθισμα

Άνετος

Νέος ωραίος

Ξυρισμένο το κεφάλι

Παιδικό

που ζητά ένα χάδι 

Τίποτα δεν θύμιζε

Αντιμετώπιση φθειρών

Μουσάκι μικρό περιποιημένο

Γαϊτονοφρύδης

Αγαλμάτινο δέρμα

Μελένιο

Ο ήλιος με περισσή αγάπη φροντίδα και τέχνη

Το στόλισε

Ξεπρόβαλλαν ήσυχα τα δυνατά

Καλλίγραμμα  πόδια

Από την μαύρη βερμούδα

Στο άσπρο μακό

Σταμπαρισμένη η φίρμα

Στο χέρι το απαραίτητο κινητό

Το φως έπεφτε πάνω του γλυκά

Λαμπρό καντήλι 

Σε ξεχασμένο αγιοκκλήσι

Το πρόσωπο ήρεμο αγνό

Μια δροσερή όαση

Στην ανιαρή ρουτίνα

Θαρρετά αγνάντευε

Το έμψυχο άγαλμα

Τι ήταν που το έκανε

Ξεχωριστό

Μα βέβαια

Τόλμησε ακάλυπτος

Να μπει σε σύγχρονο άβατο

Πρόσωπο ελεύθερο

Καθαρό

Αφηρημένος τάχατες

Αρνητής 

Επαναστάτης

Who knows?

Χάθηκε  αμέριμνος στην άνυδρη την πόλη 

το μέλλον

Είδε ότι

Κρατήθηκε από μια κλωστή

Το γήρας οι αρρώστιες

Εδραιώνονται

Είδε πόσο λαχταρούσε να ζήσει

Να ζήσει σαν νέος

Γερός και δυνατός

Τίποτα πάνω του να μην είναι μισερό

Βλέπει πόσο επιθυμεί αυτή την μίζερη ζωή

Αυτό το σώμα που όλο φθίνει

Το μισεί

Σαν Δίας βρόνταγε και άστραφτε

Έλιωνε το λιθάρι στην στιγμή

Τώρα ανήμπορος πολύ

Ο ύπνος φεύγει

Άσπλαχνα τον προσπερνά

Η γεύση χόρτο ξερό

Τίποτε δεν τον ευχαριστεί

Που πήγε τάχατες η ζωή

Μιλά φωνάζει

Είναι σαν να σιωπά

Κανείς πλέον δεν βλέπει

Δεν ακούει δεν γρικά

Ο πόνος θεριεύει 

Ακούραστος

Το αύριο  βλέπει το ζοφερό

Δεν αφήνεται

στο ρέμα που τον παρασέρνει

Ύπουλα σιωπηλά

Αντίθετα θέλει να πάει

Να χαθεί

Στο ελπιδοφόρο παρελθόν

το μέλλον

με όση δύναμη έχει μείνει πια

μέσα από το τζάμι

βιαία το πετά

 

Νόστος

Γλυκιά νοσταλγία

Για το βουνό

Τα σιωπηλά μονοπάτια

Την άχαρη πόλη από ψηλά

Καθρέπτες λαμπεροί

Οι ηλιακοί

Περήφανα ο ήλιος

Πορφυρίζει

Ζούδια αεικίνητα

Ασταμάτητα ρουφούν

Νέκταρ

Και ερωτοτροπούν φανερά

Οι πέρδικες

Ντροπαλές τρέχουν

χάνονται στις φυλλωσιές

αθέατοι όφεις

στριφογυρίζουν πονηρά

χελώνες με λαιμούς πλισέ

ξεπροβάλουν ράθυμα

γυρεύοντας

άρτον επιούσιο

πευκοβελόνες ευωδιάζουν

θέρος τρίζουν

πυρωμένες στεγνές

οι μηδικές στεγνώνουν σιωπηλές

το θυμάρι μύρο

σε ακολουθίες μυστικές

σπάνιοι περιπατητές

με σκύλους πιστούς

προχωρούν βιαστικοί

η θάλασσα παρούσα μακρινή

κάτι θέλει να σου πει

η Ακρόπολη στέκει σοβαρή

μεσ στην αχλή

ο Υμηττός από μακριά

σε προσκαλεί

η Πάρνηθα σου στέλνει

μηνύματα δροσερά

η Πεντέλη

περιμένει υπομονετικά

η Αττική μουρμουρίζει διαρκώς

την ησυχία χαλά

αστράφτουν τα παλιοσίδερα

η πόλις απλώνει παντού

τα τσιμεντένια πλοκάμια της

ο ουρανός αλλάζει φορέματα 

συχνά

οι θάμνοι τα δέντρα όλα τα φυτά

σου χαμογελούν γλυκά

έλα σου λένε

όλα καλά 

Έκθετο

Μόνο ο μοναδικός της άνδρας

Αντίκρισε

Γυμνό το κορμί της

Στο μισοσκόταδο

΄Η στην πίσσα κατράμι κάμαρα

Σεμνή

Δεν άφηνε την άσπρη σάρκα της

Να την δει ο πονηρός ήλιος

Την κάλυπτε από τα αδηφάγα

Όμματα των αρσενικών

Τις κρίσεις των θηλυκών

Τρόμαζε με την γύμνια

Στους δρόμους στις παραλίες

Έζησε σύμφωνα

Με τα σεπτά ήθη

Των γονιών της

Της επιταγές της εκκλησίας

Και τώρα το κορμί της

Έκθετο στην θέα

Άγνωστων ματιών

Ένας γυμνός αμνός

Στα χειρουργικά κρεβάτια

Κάτω από ψυχρά επιστημονικά 

επαγγελματικά βλέμματα

Τομές στην σάρκα

Και στην ψυχή

Φορεία την μεταφέρουν

Όπως την γέννησε η μάνα της

Ένα κομμάτι πονεμένο κρέας

Λυπημένο

ακάλυπτο 

Ανάμεσα σε κάθε είδους κορμιά

Γυμνά

Συνηθισμένα οικουμενικά

Εκεί που δεν υπάρχει συστολή αιδώς

Εδώ το σώμα είναι το γυμνό σώμα

Όλες οι λειτουργίες

Φυσιολογικές

Ούρα κόπρανα εμετοί

Σε κοινή θέα

Οσμές

Ανακατεύονται

Τα κρύφια φανερά

Η ερυθρή αιδώς

Υποφέρει

Βασανίζεται

Τελικά παραδίδεται ανυπεράσπιστη

Κουρασμένη

Αφήνεται  στα ξένια επαγγελματικά χέρια

Να την λυτρώσουν

Να πάρουν τον αδυσώπητο πόνο