Βλέπω από
μακριά
τη φωτεινή ζωή
σου
την μικροαστικά
κεκοσμημένη
δεν τολμώ να
εισέλθω
εν αυτή,
τείνε το χέρι
σου
λάμπρυνε τα
ενδύματα μου
εσύ που σκορπίζεις
φως
και σώσον με
δεν λεψ[1]
την άφατη αγάπη
της ψυχής μου
κουράστηκα να
ζω
στο σκότος
στην ψευδαίσθηση
στην ίδια μοιραία χαρά, χαμένη
but maybe I know perfectly
that you are a beautiful
dream
and when the clock hit middle night
magic will disappear
and only ash remains
πάγγελη[2]