29/1/17

λυδία λίθος




Όλα καθαρά
Τακτοποιημένα
Η σκόνη σε εξορία
Δεν ευδοκιμεί εδώ
Ευρύχωρο, σε καλή περιοχή
Η μοναξιά σε ζευγάρι
Αναζητώντας το
Νόημα της αλανιάρας
Αλλοπρόσαλλης ζωντής[1]
Που κρύβεται η ευτυχία
Η ισορροπία
Έγκλειστη στο βίο
Πίσω από τα δαστρένια[2]
Κάγκελα
Παρατηρώντας τις ζωές των άλλων
Are they happy?
is this, the life?


Ψάχνοντας την φιλοσοφική λίθο
Που θα μετατρέψει
Την υποτιμημένη ζωή
Σε ουσία
Confuse Τη λυδία λίθο
Εκτίμησης το level
της επιτυχίας
κοιτώντας τις συνταγές
των αλλοτριωμένων αλλότριων
αργά για εφαρμογές
next life
maybe
I will live.




[1]   ζωντή = η διάρκεια της ζωής

[2] δάστρα =ιστός αράχνης


28/1/17

παρακαμένα




Αδελφή μου
Σε βλέπω, μακαρία,
Το πρόσωπο σου λάμπει
Αγαλλίαση,
Το πρόσωπο του έρωτα
Του ισχυρού παραισθησιογόνου
Χαμογελάς ευτυχισμένη
Κεντάς το όνειρο σου
Το ζεις
Λαμπρό
Είσαι πανέμορφη
Και ο έρωτας σου
Σύγχρονος Άδωνης
Γενναιόδωρη
Σε προβληματίζει
Η περιοχή που θα στεγάσει
Την υπέροχη ιστορία σου
Όλα καλά, ωραία
Το τζιν το πουλόβερ
Με την λαιμόκοψη
Απτά


Ανίδεος αμέτοχος
Απρόσιτος
Ματαιωμένος
Συνεχίζει την αδιάφορη
Σκληρή δουλειά του
Εσύ πλέεις ανάλαφρη
σαν πούπουλο
Καλή με όλους
Το πρόσωπο σου αναπαύεται
Στο λερό μαξιλάρι
το βασανιστικό σου σώμα
Έχει μεταλλαχθεί
σε αυτό που θέλεις,
λεπτεπίλεπτη νεραϊδούλα
διαλέγεις το μεσκαλένιο
ακριβό σου νυφικό
τα έπιπλα σου
το όνειρο σου
σε περιτριγυρίζει με αγάπη
σε κοιτά στα μάτια
προλαβαίνει τις ανείπωτες επιθυμίες
καθρέπτης
το πρόσωπο 
φωτίζεται
εξαϋλώνεται
ξεχειλίζει η ευτυχία
το ενθεογόνο όνειρο
αυτή η ανείπωτη ευόδωση

unfortunately
μιζέρια  και στα όνειρα
προσδοκά απλές καθημερινές
επισκέψεις
καθισμένοι στο παλιό καναπέ
ανόητες σωτήριες
κουβεντούλες
παράλληλοι βίοι
ανεδαφικοί
έγκλειστες στα κυκεωνικά
οράματα
μεγαλόπρεπο μεγαλοαστικό
λεπτή  κλωστή αντανακλά
χωρίζει το ταπεινό σαθρό και αυτό
πλεύσεις ανερμάτιστες
παρακαμένα[1]









[1] παρακαμένα =
με πολύ καημό, πολύ θλιβερά


22/1/17

Τιθώνεια ψυχή




Ayτό το έφηβο κορίτσι
Δεν λέει να μεγαλώσει
Ανεδαφικό
Αδιαφορεί για το ταλαίπωρο
Σαρκίο
Που την φυλακίζει
Πλάθει όνειρα
Ελπίζει
Η ψυχή
Αναπολεί τη ζεστή λιμνούλα
Αθάνατη
γερασμένη
ελπίζει
Φορεί όλα τα άμυαλα
Χειμωνιάτικα λουλούδια
Τρέχει
Ελεύθερη γυμνή
Απροστάτευτη
Στον άγριο χειμώνα
Τα αισιόδοξα τυφλά
Γερασμένα Μάτια της
Ορώσι 
Ευοίωνο παρόν
Prosperous future

Ακροβατεί σε επικίνδυνους
Ανθισμένους
Εγκρεμούς
Τα στικτά τραχιά χέρια
Ανοιξιάτικο μετάξι
Έτοιμα να αγκαλιάσουν
Τρυφερά
Το φευγάτο όραμαν
Πλανάται στο ατελείωτο σύμπαν
Μακρινό απόσταση ανάσας
Αυτό το σαρκίο
Που την περιβάλλει
Κουκούλι
Θα ξεφύγει
Η τρελλή πεταλούδα
Θα πετάξει
Βορά της  αδυσώπητης
Λογικής ζούγκλας


20/1/17

Na είσαι εκεί αμίλητος



 













Na είσαι εκεί αμίλητος
Αθέατο αόρατο
αμέτοχο στήριγμα
μακρινέ μου ήλιε


















απόστασα
μάταια περιμένοντας
θολή η ματιά
χρόνος, δάκρυα
βάρυνε ο
ασήκωτος ύβος
χαρά της ζωής μου
έλα +
-+*/+,







Απίαστος



Απίαστος[1] Μορφέας  

παρακαλεσία[2]
εις τον κυκλοθυμικό Μορφέα
να με αγκαλιάσει
τρυφερά
να χαθώ
στις σκοτεινές αγκάλες του,
αδιάφορα
απομακρύνεται
μετρώντας τα ήσυχα
προβατάκια
άλλοτε κάτασπρα
άλλοτε εκρού
από την ακάθαρτη ζωή
στη σειρά αργά-αργά,
ανεξήγητα
οφείλουν να διασχίσουν
γεφυρούλα
για να έρθει
ο ποθητός ύπνος
μπερδεύονται οι αριθμοί
μεγαλώνουν διαρκώς
λαθεύουν
και πάλι από την αρχή,
απροσδόκητα
τρελά χαρούμενα κατσικάκια
κάτασπρα, μαύρα
καμηλό
εμπριμέ
κατεβαίνουν
από τις ελεύθερες
βουνοκορφές
να βοηθήσουν
αφήνουν τα βραχώδη
μονοπάτια
για τον ίσιο αμμώδη δρόμο
εις μάτην
οι οφθαλμοί ορθάνοικτοι
ο Μορφεύς
κάπου γλεντοκοπά
ανθρώπινος φύλακας άγγελος
είσαι εδώ
έρχεσαι με κοιτάς που μετρώ
άκαρπα
άκακα προβατάκια 
άτακτα κατσίκια
ακούγοντας
ανόητα βελάσματα
δεν μιλάς
ήσυχος, διακριτικός
παρεισφρέεις
ακάλεστος
εικόνα ηδεία
αγαπητή
δεν θέλω και δεν μπορώ
να σε απομακρύνω
αναλύοντας
την άταιρη παρουσία σου
μεμψιμοιρώντας
και εσύ δεν φεύγεις
μα ούτε έρχεσαι 




[1] Απίαστος  = αμεταχείριστος, ασύλληπτος

[2] παρακαλεσία =παράκληση, ικεσία

15/1/17

Αποχώρηση




Σκηνές από ταινία
Αστυνομικοί
Νοσοκομειακό προσωπικό
Επισκέπτες
Ασθενείς
Ένα άδειο φορείο προσμένει
Το άμοιρο σώμα κείται
Στο παγωμένο τσιμέντο
Αβοήθητο δειλό ένα χέρι
Προβάλλει από την μπλε
Κουβέρτα
Προσπαθεί να καλύψει
το αποτρόπαιο θέαμα

 
















 
πριν από λίγο
το χέρι θα μπορούσε
να δώσει ένα τρυφερό χάδι
να χαιρετήσει
να θρέψει το άτυχο σώμα
το αίμα κόκκινο
ζωντανό κύλησε
κάλυψε το πονεμένο τσιμέντο
ανίατη οδυνηρή ασθένεια;
άνισος απάνθρωπος αγώνας
άγνωστη αιτία
έφυγε
μόνος
στο πολύβουο
αθώο ένοχο νοσοκομείο
αμήχανοι θλιμμένοι
ανήμποροι
ενοχικοί αθώοι  
προσπερνούμε 


Φιστικιές station





The last remain trees
Years and years queens
Σε γωνιακό οικόπεδο
Όαση στα μπερδεμένα
τσιμεντένια   αδιέξοδα
σοκάκια.
Αλσάκι πνοή
 












Εις το CO2 και εις τα
Επίμονα Αστικά νέφη
Moving το φυτώριο
Ελεύθερα ston wind
Ορατά στους αγχωμένους
Passengers
Dancing τρελά
Is this the end?
 
Ανακοινώθηκαν
Τα προσεχή έργα
Το metro is coming
Γυμνές ανεπαίσθητα
δονούνται οι  Pistacia vera   
Σιγομουρμουρίζουν
τα άλλα συντρόφια
Innocent they don’t know
Their future 
 
What name the station
Will have?
Ας ελπίζουμε όχι
Άλλου αγίου
Ένεκεν του αδυσώπητου time
We grow up constantly
And unfortunately
We will confuse
The right direction
Εις μνήμην
Φιστικιές station  
 












Τσιμέντα και πάλι τσιμέντα
Όμορφοι πρακτικοί
Σταθμοί
Τα ακίνητα θα αποκτήσουν
Value
Say good bye
To the last remain trees
 
29-12-2016

10/1/17

παίδεμαν




 
















Μικρό μου
Έλα να παίξουμε
Με το όμορφο απαλό χιόνι
Θα σου πετάω γελαστή
Το πάλλευκο αφρό
Κομμάτια από την καρδιά μου
Λιώνει με την ιδέα σου
Χάνεται
Αφανίζεται
στην ποθητή πνοή σου
τα βόλια που θα δέχομαι
σταγόνες δροσιάς
στη κόλαση
που καίομαι
 
Ο κόσμος κάτασπρος
Είναι ώρα για παιχνίδια
Έλα
Να φτιάξουμε
Χιονάνθρωπο αγάπης
Τα χέρια μας αθέλητα
θα αγγίζονται
θα φεύγουν τρομαγμένα
θα θέλουν
να μείνουνε
αιώνια ενωμένα
ο χαρωπός χιονάνθρωπος
με την χοντρή κοιλιά του
την άπειρη φροντίδα
τα πρόσκαιρα τα κάλλη του
αδιάντροπος  θα δείχνει
το άρρητο αγάπεμαν[1]
γρήγορα πάλι θα χαθεί
θα μείνουν
δύο πέτρες μοναχές
ομμάτια που δεν είδανε
δεν ξέρουνε το παίδεμαν[2] 
του νου μου
 



[1] αγάπεμαν = αγάπη, συνδιαλλαγή, συμφιλίωση

[2] το παίδεμαν =αγωγή, μόρφωση, βάσανο, ταλαιπωρία

 














[

4/1/17

Frozen silence


Εμφάνιση 2017-01-02 14.37.33.jpgΆφοβα θα ατενίσει
Τον ζωοδότη ήλιο
Φωτοδότης
Αήττητος
Αδιάφορος
Το ψυχρό αγέρι
Θα θέλει να πάρει
Την εναπομένουσα
Αχνή θερμότητα
Θα δοθεί απλόχερα
Άοπλοι αυτιστικοί στην  αυτιστική φύση
Θα έχει φορέσει
Τα πλάνα αγαπημένα ενδύματα
Εμφάνιση 2017-01-02 14.36.07.jpg

Τα πεινασμένα στρουθία
Αργοκίνητα
Θα αραύεβουν
Τον άρτον αυτών τον επιούσιο
Εμφάνιση 2017-01-03 14.16.23.jpg

Θα χορεύουν τα κλαδιά
Των δέντρων
Τα πουπουλένια νεφόπα
Θα πηγαινοέρχονται νωχελικά
η μορφή σου
Ισχυρός φωτοτροπισμός
Λερναία Ύδρα
Αγαπημένη
Όπως πάντα σιωπηλή
Αθώα και ένοχη
ΚυρίαρχοςΕμφάνιση 2017-01-03 14.16.23.jpg

Πύρειοι αγώνες