Tα μάτια αναζητούν με αγωνία
Την φωτεινή επιγραφή
Το λεωφορείο με το μαγικό αριθμό
Απομακρύνεται αδιάφορο
Μισό λεπτό
Και χάθηκαν όλα
Είκοσι λεπτά αναμονή τουλάχιστον
Στο λερό πυρωμένο πεζοδρόμιο
Αναζητώντας όλοι
Λιωμένα κεριά παραφίνης
Την πενιχρή σκιά
Ή περπάτημα
Στον καύσωνα
Αυτό και αν είναι απογοήτευση
Ας προχωρήσω στην άλλη στάση
Ο αστικός ώριμος πλάτανος
Περιμένει μοναχικός
Αφιλοκερδώς θα παρέξει σκιά
Τα φύλλα του θα σιγοχορεύουν
Παίζοντας κρυφτό
Με τον ανελέητο ήλιο
Κάτι θα θέλουν να πουν
Απόμακροι ακαταλαβίστικοι δελφικοί ψίθυροι
Μικρούτσικη όαση μες στο αδιαπέραστο καυτό μπετόν
Χαμογελάς ασυναίσθητα
Σταγόνα χαράς
Στον βρώμικο ωκεανό θλίψης
Ημίγυμνοι οι οικοδόμοι
Στην απέναντι πολυκατοικία
Αναπαλαιώνουν μέσα στο καύμα
Ποτάμια ο εργατικός ιδρώτας
Ρέει ασταμάτητα
Μεροκάματο θερμό
Οχτάωρο και λιοπύρι
Κάψα
Τολμάς και παραπονιέσαι
Παρελαύνουν τα τουριστικά λεωφορεία
Ξεναγήσεις στην άγνωστη πόλη
Άφαντα τα αστικά
Ιδρωμένα αργοπορημένα
Φίσκα
Κάποτε καταφτάνουν
Αφαίρεση
Χάνεσαι όλα σωπαίνουν
Λόγια παρηγορητικά ζεστά
Βουβά μοναδικά
Μόνο για σένα
Ψιθυρίζουν στο ιδρωμένο αφτί
Τα ζέοντα αφυδατωμένα φυλλοβόλα φύλλα
