62 Ψαλμὸς τῷ Δαυΐδ [1]
Θεέ μου, είσαι ο Θεός μου,
Πριν την ροδόχρωμη αυγούλα
Σε αναζητά
Η διψασμένη για σένα ψυχή μου
Έρημη γη το σώμα μου
Δύσβατη άνυδρη
Ποθούν ψυχή και σώμα να θαυμάσουν
Την δύναμη σου
Την λαμπρότητα σου
Το έλεος σου είναι προτιμότερο
Από πολλές ευτυχισμένες ζωές
Τα χείλη μου μόνο σε επαινούν
Σε όλη μου την ζωή θα υμνώ το όνομα σου
Τα χέρια μου πάντα θα υψώνονται προς σε εσένα
Όπως το σώμα αγαλλιάζει
Ευφραίνεται
Πληρώνεται
Μετά από θαυμαστό δείπνο
Έτσι η ψυχή μου με την σκέψη σου
πλημμυρίσει
χαρά ευφροσύνη πλήρωση
Το στόμα μου με χείλη γλυκά θα σε υμνεί
Με συνοδεύεις στο έρημο στρώμα μου
Την πικρή νύχτα
Και την αυγή κυριεύεις την σκέψη μου
Παραστέκεις στο πλευρό μου από το παρελθόν
Ευφραίνομαι σκεπτόμενος το μέλλον
Που θα βρίσκομαι κάτω από τις αγαπημένες φτερούγες σου
Η ψυχή μου έχει προσκολληθεί πάνω σου
Με κρατάς με το χέρι σου γερά και με κατευθύνεις
Αυτοί που μάταια αναζήτησαν την ψυχή μου
Θα μπουν βαθιά στα μαύρα σκοτάδια της γης
Τρομερή ρομφαία θα τους εξαφανίσει
Θα γίνουν βορά των ζώων
Εγώ ο βασιλιάς ευφραίνομαι μέσω εσού του θεού μου
Θα επαινεθεί όποιος ορκίζεται στο όνομα σου
Το στόμα αδίκων θα σφραγιστεί
[1] 62 Ψαλμὸς τῷ Δαυΐδ ἐν τῷ εἶναι αὐτὸν ἐν τῇ ἐρήμῳ τῆς ᾿Ιουδαίας.
2 Ο
ΘΕΟΣ ὁ Θεός μου, πρὸς σὲ ὀρθρίζω· ἐδίψησέ σε ἡ ψυχή μου, ποσαπλῶς σοι ἡ σάρξ
μου ἐν γῇ ἐρήμῳ καὶ ἀβάτῳ καὶ ἀνύδρῳ. 3 οὕτως ἐν τῷ ἁγίῳ ὤφθην σοι τοῦ ἰδεῖν
τὴν δύναμίν σου καὶ τὴν δόξαν σου. 4 ὅτι κρεῖσσον τὸ ἔλεός σου ὑπὲρ ζωάς· τὰ
χείλη μου ἐπαινέσουσί σε. 5 οὕτως εὐλογήσω σε ἐν τῇ ζωῇ μου καὶ ἐν τῷ ὀνόματί
σου ἀρῶ τὰς χεῖράς μου. 6 ὡς ἐκ στέατος καὶ πιότητος ἐμπλησθείη ἡ ψυχή μου, καὶ
χείλη ἀγαλλιάσεως αἰνέσει τὸ στόμα μου. 7 εἰ ἐμνημόνευόν σου ἐπὶ τῆς στρωμνῆς
μου, ἐν τοῖς ὄρθροις ἐμελέτων εἰς σέ· 8 ὅτι ἐγενήθης βοηθός μου, καὶ ἐν τῇ
σκέπῃ τῶν πτερύγων σου ἀγαλλιάσομαι. 9 ἐκολλήθη ἡ ψυχή μου ὀπίσω σου, ἐμοῦ δὲ
ἀντελάβετο ἡ δεξιά σου. 10 αὐτοὶ δὲ εἰς μάτην ἐζήτησαν τὴν ψυχήν μου,
εἰσελεύσονται εἰς τὰ κατώτατα τῆς γῆς· 11 παραδοθήσονται εἰς χεῖρας ρομφαίας,
μερίδες ἀλωπέκων ἔσονται. 12 ὁ δὲ βασιλεὺς εὐφρανθήσεται ἐπὶ τῷ Θεῷ,
ἐπαινεθήσεται πᾶς ὁ ὀμνύων ἐν αὐτῷ, ὅτι ἐνεφράγη στόμα λαλούντων ἄδικα.
