Χαμαίμηλο το κοινόν

Άνθισαν τα χαμόμηλα 

Ερείπια  η βιβλιοθήκη του Αδριανού

Αιώνες ανθίζουν τα χαμαίμηλα

Στον ίδιο χώρο

Θαυμαστή η απλότητα

Τέλεια κάτασπρα πέταλα

Συμμετρικά στεφανώνουν

Τον κίτρινο λοφίσκο

Καταπράσινος ο βλαστός

Όμορφα δένουν

λεπτεπίλεπτα λευκά φτερά

κίτρινο του ήλιου, πράσινο της ζωής

Ο μικροσκοπικός ταπεινός  ήλιος

Σκορπά το άρωμα του

χαμαί Χαρούμενο ζει

Μέσα στην βρώμικη πόλη

Ανάμεσα στα μάρμαρα

Οδοιπόροι από τα πέρατα της γης

Θαυμάζουν τα δημιουργήματα

Του ανθρώπου, μιλούν για αρχιτεκτονική

Άσκεφτα συνθλίβουν,

Το ύψιστο θαύμα

Αγέρωχοι οι κίονες σχίζουν

Τον γαλανό αττικό ουρανό

Με τα  σύννεφα θέλουν να παίξουν

Ψηλά κοιτούν

Κάτω στα πόδια τους

Γελαστά ευωδιάζουν

Τα ξεχασμένα μήλα της ζωής

Αρμονία, κάλλος, συμμετρία,

Ευωδία,

Αισιόδοξα, σοφά

Τους κινδύνους αγνοούν

Ψηλά κοιτούν

Το εφήμερο, την σύνθλιψη, το μάταιο,

σε πάπυρους στέλνουν

αρχαία  λήθη

γη και ύδωρ

γη και ύδωρ

όλα χωρίς αίτηση  δόθηκαν,

χωρίς ανταπόκριση,

αρκεί η δική μου φλόγα,

να ζεστάνει

τα παγωμένα μέλη,

αδιάφορο τα υποτυπώδη οφέλη

φλεγόμενη βάτος,

διαρκώς αυτοπυρπολείται,

και όλο φρέσκα κλαδιά

θεριεύουν έτοιμα να παραδοθούν

στη άσπλαχνη πυρά,

το σώμα μου κράζει

λόγια αγάπης, λόγια πόθου,

κελαρυστό τραγούδι

εις ώτα μη ακουόντων

αρκεί η δική μου αγάπη,

που απλώνεται χωρίς να απαιτεί

τα εαυτής,

σύννεφο με τυλίγει,

μέσα του ζω και αναπνέω,

διαχωρίζομαι από τον λοιπό κόσμο

αυτή η καρδιά

κράτος εν κράτει

πάντα ελπίζει,

με παρρησία

βίας ανεόρταστος (kai ανέραστος) μακρά οδός απανδόκευτος

Ψυχαργώς

Ψυχαργώς

Δεν τη περίμενα τη θλίψη

Για το κλείσιμο του ΨΝΑ κλπ

Ναι ασυλοποίηση και τρέλα,

Θα συγχωνευτεί η τρέλλα

Σε δραστήριες πιστοποιημένες ΜΚΟ

Θα γυρίσουν οι εγκαταλελειμμένοι ασθενείς

Ανεπιθύμητοι σε παραδομένες αστήρικτες οικογένειες,

Στους λιπαρούς αφιλόξενους δρόμους

Του κλεινού άστεως

Συντροφιά με άλλους ταπεινούς και καταφρονεμένους

Στα άρτια εξοπλισμένα και επανδρωμένα γενικά

Νοσοκομεία

Στις ουρές στα επείγοντα

Στα αλανιαρικά ράντζα των διαδρόμων

Χέρι χέρι  πιστοποιημένοι και μη φευγάτοι

Θα βογκούμε περιμένοντας

Το βιονικό  προσωπικό

Να ιάσει τις σωματικές και ψυχικές μας πληγές

εκχώρηση των υπηρεσιών ψυχικής

για να επιταχθεί η πολυπόθητος μεταρρύθμιση

πονάει το κεφάλι ας το κόψουμε

με γιαταγάνι  ατρόχιστο

αγάλι αγάλι ο θάνατος

με δημίους  ερασιτέχνες

υψώνουν με πίστη τα απατηλά λάβαρα

της μεταρρύθμισης,

κερδίζουν ταχιά έδαφος

στους ανοχύρωτους αυτιστικούς χώρους εργασίας

αφήνονται οι πολίτες στην λαίλαπα

των υγιών μεταρρυθμίσεων,

ταράζονται οι αποχετεύσεις

αφηνόμαστε στη δυσοσμία

ελπίζοντας να ηρεμίσει

και να την συνηθίσουμε

να επιπλεύσουμε και πάλι,

θα δουλέψουμε οι σύγχρονοι σκλάβοι

χωρίς να βλέπουμε το παιχνιδιάρη ήλιο

για 300 ευρώ ευχαριστημένοι

οι υποκλυσμοί απέδωσαν

θα αναφέρει η νοσηλεύτρια της ΜΚΟ

υποχρεωτικές στολές στο προσωπικό

εύκολα να ξεχωρίζουν

απέραντο φρενοκομείο

είπε ο αείμνηστος

αχρείαστοι οι περιορισμοί

διαγνωσμένοι και αδιάγνωστοι all together

κι όμως

θα ανθίσουν τα δέντρα και τα λουλούδια

στο Δρομοκαΐτειο και στο Δαφνί

οι φοιτητές της Γεωπονικής, φίλοι, συγγενείς

θα καλλιεργούν μαζί με τους ένοικους

στους περιβάλλοντες χώρους

ζώα θα παρέχουν ευλογημένους καρπούς

τραγούδια και μουσική

εργασιοθεραπεία, αλληλεγγύη, γαλήνη

τα αγαθά φυτά θα φροντίζουν

για τη πολυπόθητη λήθη