21/9/17

ακήδευτη κηδεία

Μωράκι μου
Πεθύμησα το αγαπημένο σου
Πρόσωπο
Ασφαλές μέσα στα δυο μου χέρια
Η ανάσα σου να με ανασταίνει
Εκείνα τα λόγια
Της αγάπης
Χαρωπό ποταμάκι
Να χορεύουν παιχνιδιάρικα
χαμένα όνειρα
πότε θα φανείς
με λησμόνησες
άκαρδο πλάσμα
τα your hard hands
μυρωδάτο στεφάνι
περικλείει
Το πονεμένο σώμα
Κείται άψυχο
Προσφορά
Στην ακήδευτη κηδεία μου
απατηλά ταξίδια στο όνειρο


 

Άπολις

Απλώνεται λαπροφορούσα η πόλις
Μύρια φωτάκια
Την στολίζουν
Στο ημίφως
Φαντάζει ονειρική
Σέρνουν την μοναξιά τους
Ανά μόνας ανά δυάδες
Ανά ομάδες
Οι θλιβεροί αστοί
Άπολις
Ανοχύρωτη
Γυμνοί και απόδυτοι
Κουρδισμένοι
Με περισσή σπουδή
Τακτοποιούν καθημερινά
τα σπουδαία
το αεράκι σκορπά την θλίψη
δροσίζει το φλογισμένα κορμιά
ο ήλιος ακάλυπτος
επιμένει
υποζύγια
αδιαπέραστες παρωπίδες
καθορισμένος αμετάκλητος δρόμος


20/9/17

ματαιότης

Την ησυχία του πρωινού παραβιάζει
Παράφωνο κομπρεσέρ
Ανάριες συγκεχυμένες
Φωνές εργατών
Ησύχασαν το πουλάκια
Και ο πονηρός κότσυφας
Εξαφανίστηκε
Λιγοστά μυρμήγκια
Εργάζονται άοκνα
Διακριτικά σιωπηλά
Η ζωή αμετανόητη
αδιασάλευτη συνεχίζει
την ακατανόητη πορεία της
σβήνουν απροσδόκητα
τα αγαπημένα κεριά
εμμονικά
ανόητα γιατί
επιμένουν
ματαιότης ματαιοτήτων
τα πάντα ματαιότης
Πάντα σκιᾶς ἀσθενέστερα, πάντα ὀνείρων ἀπατηλότερα·
μία ῥοπὴ καὶ ταῦτα πάντα θάνατος διαδέχεται.

Σκληρός δυνάστης
Αδιάφορος εργατικός
Χωρίς ωράρια
Προχωρεί






16/9/17

τις πταίει

τις πταίει
Γεμάτες οι εκκλησίες
Από ευσεβείς πιστούς
Αγαπάτε αλλήλους κλπ
Με ευλάβεια κοινωνούν
Το σώμα και το αίμα
Αυτού που γνώρισε
Την άκρα ταπείνωση
Γιο παντοδύναμου Πατέρα
Θυσίασε τον μονογενή του
Για την σωτηρία άλλων
Που δίδαξε αλληλεγγύη, συχώρεση και αγάπη
Πλήθος οι οπαδοί των κομμάτων
Των ιδεολογιών
Ισονομία, ισότητα, δημοκρατία
Ανθρωπισμός
Χαμένοι στο διάστημα οι ασεβείς
Οι κάθε είδους σατραπίσκοι
Ποιοι είναι αυτοί
Που καταστρέφουν
Την καθημερινότητα
Των καλών και τιμίων ανθρώπων
Τόσοι πολλοί θρησκευόμενοι,
τόσοι πολλοί νομοταγείς
τόσοι πολλοί κοινωνικοί αγωνισταί
τις πταίει
που είναι αυτός ο απάνθρωπος κόσμος
καλά κρυμμένος
αόρατος κινεί τα νήματα
της αθώας ζωής μας

 

13/9/17

The innocent white widow

















ξέγνοιαστη χορεύει
η νεαρή butterfly
γερανοφορούσα[1]
καμαρωτή επιδεικνύει
την λαμπρή φορεσιά της
λικνίζεται
αθώα τσαλίμια
σιγοστέκεται  
σε κάθε σαγηνευτικό
λουλουδάκι
αναποφάσιστη
πηγαινοέρχεται
ανοιγοκλείνει
τiς  ουράνιες wings
















ατενίζει αισιόδοξα
το ευοίωνο μέλλον
Ακίνητη
Σιωπηλή ανασμονή[2]
Υπομονετική
ένα με το περιβάλλον
λευκή διακριτική
μεταμορφώνεται
σε άνθος
Περιμένοντας 
το ανυποψίαστο βρώμα
που πάντα έρχεται
χαμογελαστό
θανατηφόρο αγκάλιασμα
το αποτρόπαιο στόμα
εισβάλλει στον υποχωρητικό ιστό
ο πόνος επελαύνει
το δηλητήριο διαχέεται
μαρμαρωμένη βασίλισσα
παραδίδεται
στο ανόσιο αγκάλιασμα
άδειο το σώμα
κενό κέλυφος
η σιγανοπαπαδιά
White spider
Moveless
Satisfied
Ολοζώντανη
Η νεκρή ατυχήσασα butterfly







[1] γερανόφορος =εκείνος που φοράει ένδυμα σε γαλάζιο χρώμα

[2] ανασμονή =αναπνοή

10/9/17

Mind your heart

Mind your heart
καρδοπόνεμαν
Πολυτραυματίας
Ανεπαισθήτως
Σιωπηλά εκδύθηκε
Την πάνοπλη πανοπλία
Αδιευκρίνιστοι παράγοντες
Εξαφάνισαν κάθε είδους
προστασία
Γυμνή απροστάτευτη
Παραδομένη
Στέκει μοναχική
Τους τέσσερις ανέμους
Άσπλαχνη βροχή
Παγωνιά
Σαθρό ερείπιο
Φλογή [1]
Αφήνεται
Άεργη αντίσταση
Δανείστηκε  η χαρά
Με αφόρητα
ανατοκισμένα εξαντλητικά
πανωτόκια Θλίψης
Mind your heart
Too late
μαυροκάρδιν
Αργοχτυπά
Helpless
 



[1] φλογή =φλόγα, μεταφ. θλίψη, καημός

Απρόσιτη αποπνοή

Γέρνει ο ήλιος από νωρίς
Κουρασμένος
Ξεσάλωσε  το καλοκαίρι
Θαμπή η κακοκουρεμένη 
Γουλί γη
Όσα ξερά διέφυγαν
Αλλοπρόσαλλα ξεπροβάλλουν
Αχνοφεγγίζουν τα
Πρώτα άσπρα κυκλάμινα
Κοντούλικα
Ασάλευτες σταγόνες
Ολιγαρκή
Με λίγες σταγόνες βροχής
Ανθίζουν
Αγαπημένοι προάγγελοι
του φθινοπώρου
Ψημένες πευκοβελόνες
Διψασμένα πεύκα
Αναδύουν την ανάμνηση 
Του καλοκαιριού
Που χαροπαλεύει
Σκοτεινός ο βαρύς ίσκιος
Της πυκνής συκιάς
Σειρήνα μεθυστικό
Πλανευτικό αγκάλιασμα
Μαγνήτης
Σε κολασμένα οράματα
Αφανή δεντρολίβανα
Νυχτολούλουδα
Υποχθόνια πάθη
Ζαλάδα ακολουθιών
Θυμωμένοι δηλώνουν
την παρουσία τους
Οι κάδοι
Διακριτική είσοδος
Του πάλλευκου ιάσμου
Ο κουρασμένος ιδρώτας
Τα μύρα της στεγνής
Πόλης καλησπερίζουν
Σιγανά
Νοσταλγώντας μάταια
Την ποθητή άγνωστη
αποπνοή



9/9/17

Αρένα

Υπερήφανο μικρό αγόρι
Η μάχη στην αρένα
Σε νίκησε
πάλεψες
Για την αλήθεια σου
Γυρνάς
Με τα ματωμένα γόνατα
Έπαθλο η μπαλωμένη
ξεφούσκωτη μπάλα
Προσπάθησες να αναχαιτίσεις
Τα πικρά ανεπιθύμητα
ρυάκια ανοίγουν δρόμους
Στο χώμα του πονεμένου προσώπου
Ρουφάς τις δροσοσταλιές
Τρέχουν βιαστικές
Δροσίζουν το λερωμένo μανίκι
Καταπίνεις τους ασυγκράτητους λυγμούς
Θέλεις μόνος να αντέξεις
Μια στοργική αγκαλιά σε περιμένει
Θα αφήσει όλες τις φροντίδες
Χιτώνας αγάπης θα σε ντύσει
Η τρυφερή ποδιά θα σου σκουπίσει
τα πολύτιμα διαμάντια
η ποτισμένη μπλούζα
θα μαζέψει τον πόνο
που κυλά
καθαρό δροσερό νερό
θα καθαρίσει τα πληγές
οι μυρωδιές της αγάπης
θα απλωθούν
γαλήνιο μειδίαμα
θα ανθίσει



8/9/17

Αλάλετη

Απόκαμαν οι λέξεις
Έγειραν σε σκληρό στρώμα
Βουβές, παραδομένες
Στην πίκρα
Χάθηκαν τα χαρούμενα τιτιβίσματα
Οι πικροχολιές
Οι ειρωνείες
Τα μεγάλα λόγια
Οι τρυφερότητες
Τα χρώματα του φευγάτου έρωτα
Τα κελαριστά γέλια
Όλα σούρθηκαν
Κρύφθηκαν
Στην μαύρη γη
Σκεπάστηκαν
Με βαρύ
Αχρείαστο σάβανο
Δεν θέλουν να ακούν
Να ακούγονται
Κάποτε ξέφρενες έτρεχαν να βγουν
Να χορέψουν ξυπόλυτες
Στην αμφίβολη βροχή
να λαμπροστολιστούν
Να καμαρώσουν την κορμοστασιά τους
Αθώα τσαλίμια
Τώρα υποχωρούν αγχωμένες
Ερμητικά κλεισμένα στόματα
Παγωμένα κορμιά
Καμία γλώσσα επικοινωνίας
Όλες  αποκλεισμένες
Αδιάφορες
Δύσθυμες
Αφέθηκαν
Αλάλετες[1]  





[1] αλάλετος =αυτός που δεν έχει λαλιά, ομιλία


3/9/17

κούρνιασμα

κούρνιασμα
Anαζητώντας την ευθυμία
Την απουσία πόνου
Καλά κρυμμένη
Μπορεί να είναι κάπου εδώ
Δεν θέλεις να την δεις
Οι μίζεροι οφθαλμοί άλλα ορούν












Focus στην θλιβερή side των πραγμάτων
Αντιστέκονται τα φύλλα
αποχλωραίνονται[1]
Παλεύουν να κρατήσουν ζωντανούς
Τους χλωροπλάστες
Αδυσώπητο το μελαγχολικό φθινόπωρο
Κατατρώει αθόρυβα
Το bright green
Κουρασμένος ο ήλες
Αποσύρεται νωρίς
Η σκοτιδερή[2] νύχτα απλώνει
Αγάλα[3] τα αδιάφανα πέπλα της
Ώρα για κούρνιασμα




[1] αποχλωραίνω =αποβάλλω το πράσινο χρώμα

[2] σκοτιδερός =υποσκότεινος

[3] αγάλα =βραδέως, ησύχας, ήρεμα, αργότερα, βραδύτερα

2/9/17

ΓΙανεμός

Γιανεμός
δεν αλυχτά το σαράκι
σώπασε κουρασμένο
ανάλαφρος ο νους
λες και το θωπευτικό αεράκι
σάρωσε την πίκρα
η αγνή θάλασσα
ξέπλυνε σιγά σιγά
την ασίγαστη επιθυμία
και η αχειροποίητη εικόνα
λατρευτός οίστρος
Disappeared
Όλα ήσυχα γαλήνια
Αρχαϊκό λοξό μειδίαμα
Στις ρίζες του αγγελομάχεται[1]  
Ανάπαυτος[2] καημός
Peacefulness
Παραδόθηκε η ζήση
Στην θερινή ραστώνη
Ο ήλιος έστειλε
Ένα χάδι
Άφησε αναίσθητες θαραπίδες[3]
Ανέλπιστος παροδικός γιανεμός [4]



[1] αγγελομαχώ =μάχομαι με τον άγγελο του θανάτου, ψυχορραγώ

[2] ανάπαυτος =αυτός που δεν έχει ανάπαυση μετά θάνατον

[3] θαραπίδες - ουλές του σώματος που μένουν μετά τη θεραπεία

[4] γιανεμός - θεραπεία