Ποικίλο ραχόπον

Ετοιμάζεται για την

Σκοτεινή νύχτα

το αγαπημένο Ποικίλο

γαλήνιο στο κουρασμένο δείλι

ο ήλιος βαριαναστενάζοντας

αποσύρεται

στο βλέμμα του 

ξεψύχησαν

τα όμορφα αγριολούλουδα

ζωντανεύουν

τα Thymus vulgaris

 

οι ευωδιές τους απλώνονται

διεισδύουν στο αγχωμένο νου

ημερεύει

τα άνθη φάροι για

τα γόνιμα  αγαπημένα insects

τα μάτια ξεκουράζονται

γεμίζουν από το μαβί

μπουκέτα καμαρωτά

απλώνονται ελεύθερα

αρυτόμητα 

στις διακριτικές πλαγιές

Flinders[1] rose

Εκθέτουν περίλαμπρα

 

Τα εσώτερα

Οι μέλισσες χορεύουν

Ασύστολα γύρω

Από τα ορθάνοιχτα άνθη

Ο αχός των τρανών

Δρόμων απωθείται

Ζηλεύουν τα ασύχαστα

Αυτοκίνητα

 

Η πόλις απλώνει απογοητευμένη

την σκληρή θωριά της

Η θάλασσα πέρα ασάλευτη

Στέλνει γλυκές χαιρετίες

Ντροπαλή η μαυροχωμία[2]

Αμίλητη διακριτική

Σκορπά αθέλητα

Σιωπηλή πικρία

Το ραχόπον

Αφιλοκερδώς

Απλώνει την γλυκόστομη[3]  αγκαλιά

Πετούν μακριά

Οι γκρίνιες τα παράπονα

Ηδεία η ζήση, το απόθαμα[4] πικρόν

---

[1] Θρύμματα

[2] μαυροχωμία = το μέρος όπου υπάρχει μαύρο χώμα, τάφος

[3] γλυκόστομος =

ευπροσήγορος, μειλίχιος

[4] απόθαμα = θάνατος