θημωνιά

θημωνιά

αφιερωμένο

στην Δήμητρα και στον Σταύρο

ζωή

ζεστό ψωμί

λιωμένο βούτυρο και μέλι

από την θημωνιά

του έρωτα και της αγάπης 

καλή αρχή

Αγέρωχα κυλούσε το αλέτρι

Έσχιζε το εργατικό υνί

αφράτη νοτισμένη γη

Για να δεχτεί φιλόξενα

Τον γόνιμο το σπόρο

Σκόρπαγε  η σοφή  γη

άρωμα πρωτοβρόχι

όμορφος ζευγάς

έρανε ακούραστος

την αδηφάγα φύση

ο σπόρος έπεσε βαθιά

στην ανοιχτή αγκάλη

σπουργίτια

συντρόφευαν ψέλνοντας

τους νυφικούς υμεναίους

στην ασφαλή την μήτρα

άκουγαν τον βαρύ χειμώνα

να βρυχάται

άνοιξε η  άνοιξη τρυφερά

παράθυρα στον ουρανό

το πράσινο χαιρέταγε

χαρούμενο τα άσπρα συννεφάκια

τα τρυφερά τα στάχυα

λύγιζαν χορεύανε

στου άνέμου την ανάσα

καθάρια δροσερή βροχή

τα μυρόλουζε

έδεσε ο πολύτιμος καρπός

ζήλεψαν το χρώμα

ζεστού πλάνου ήλιου

θύμωσαν κιτρίνισαν

έσκυψαν το βαρύ κεφάλι

κορυδαλλοί κελάηδησαν

και άρχισε το γλέντι

δρεπάνια γέμισαν τις αγκαλιές

χρυσάφι

όμορφη θημωνιά

άριστη καμπύλη

υψώθηκε  στο ουρανό

ένα γλυκό κρυφό φιλί

πέταξε φοβισμένο

δύο χέρια πλησίασαν

μειδίασε η φύση

ψωμί κρασί μοιράστηκε

στον ευλογημένο ίσκιο

κουβέντες αθώες

γέλια ξένοιαστα

ελαφροΰπνι

στη κάψα του καλοκαιριού

άταχτα πουλαράκια

στήσανε τρελό χορό

γύρω από το αλώνι

παραδόθηκε ο χρυσός καρπός

ευλογημένα θρύμματα

τρέχει το σοφό ποτάμι

αλέθει ο μύλος

πολύτιμο αλεύρι

με το γλυκοχάραμα

νάμα κρυστάλλινο νερό

ζυμάρι της αγάπης

στοργή  φροντίδα

πλάθονται

ενώνονται σε ένα

ο φούρνος γεμάτος θαλπωρή

όλα ζεστά και στοργικά

ψωμί γεμάτο αγάπη.