Αμέτοχος κυρίαρχος

Μου λείπεις

Έρχεσαι πάντα απρόσμενα

Όταν έχω ασφαλίσει

Όλες τις θύρες, τα παράθυρα

Όταν κάθε είδους μονώσεις

Μεθοδικά

Έχουν καλύψει το σώμα μου

Την αλαφροΐσκιωτη  ψυχή

Έρχεσαι  

                                          

Σαν πονεμένο σιγανό παράπονο

Ντροπαλό δειλό

Διστακτικός

Αμίλητος

Στέκεις παράμερα και περιμένεις

Μαράζι

Like φέγγος

Επαναλαμβανόμενη διαρκή πορεία

Κυριαρχείς στο ουρανό μου

Εξαφανίζεσαι

Επανέρχεσαι

Φωτίζεις τις σκοτεινές νύχτες

Και όταν τα πυκνά σύννεφα σε καλύπτουν

Παίζεις κρυφτό

Ξεπροβάλλεις πάντα

Αδυσώπητα, αδιάφορα

Αμέτοχος κυρίαρχος

Helix pomatia

Άλλοτε μετά την βροχή

Έβγαιναν οι Helix pomatia

Διέσχιζαν απρόσεκτα αργόσυρτα

Τους υγρούς δρόμους

Ανοίγοντας κοχλιακά βλεννώδη μονοπάτια

Αδιάφοροι ατρόμητοι

Αδιαμαρτύρητα

Κουβαλούσαν το minimal

Σπίτι τους

Καμιά φορά κούρνιαζαν

Στο κοχλία

Αναχωρητές από την θορυβώδη κοινωνία

Σιωπηλοί σε αφάνεια

Σφράγιζαν την είσοδο

Έπεφταν σε γλυκό ύπνο

Ενίοτε τα smash πτώματα

Από ανύποπτους διαβάτες

Από άσπλαχνα τροχοφόρα

Κείτονταν στους σκληρούς δρόμους

Άθαφτα

Έπεφτε η ψιλή βροχή

Ρομαντικές βόλτες

Χωρίς ερωτικά προβλήματα

Ζηλευτή προσαρμογή

Άλλοτε κακαλέας[1]

Άλλοτε θελυκός[2]

Ακούραστες κεραίες

Αυξομειώνονται

Αναζητώντας τροφή

In nowadays only  

Κενά άσπρα κελύφη

Τι απόγιναν οι αστικοί σάλιαγκες;

---

[1] κακαλέας =ένορχις, αρσενικός

[2] θελυκός =ζώο γένους θηλυκού

Happy fly

Πολύ μακριά από τους οίκους

Των παμφάγων ανθρώπων

Ελεύθερη τριγυρνά

Η εύρωστη ζουμερή fly

Άραγε Musca domestica

Μετανάστης, πρόσφυγας, τουρίστας

Αναζήτησε καταφύγιο

Στο κοντινό παρχάριν[1]

Αναχωρήτρια

Μαύρη με λαμπερά διάφανα φτερά

Αγκαλιάζει τον άσπρο βράχο

Λιάζεται ανέμελη

Αλωνίζει

Ονειροπολεί τρίβει ευχαριστημένη

Τα μπροστινά της πόδια

Χαρούμενη

Χαίρεται

Τον γαλανό ουρανό

Την πλούσια  χλωρίδα

Αφέθηκε ήσυχη

Από τον κατατρεγμό

Των διπόδων mammal

Μεγάλωσε ελεύθερη

Πάνω στον καθαρό αέρα

Στα ψηλά βουνά

Αψηφώντας τα αδηφάγα

Αποδεκτά αγαπητά ουρανοπούλια

Το κατατρεγμένο είδος της

Επιβιώνει στο σκοτεινό άστυ

Αναπνέοντας το δύσοσμο νέφος

Διαλογιζόμενο σε καθαρές ή λερές

Βιτρίνες

Καταδιωκόμενο

Ω ελεύθερη fly

Δώρο της θείας πρόνοιας

Στα αμέριμνα στρουθία

Φαρμακός[2] στην απύθμενη

Ανθρώπινη δυσθυμία μας

 

Περίμενε να σε φωτογραφίσω

Don’t fly away

---

[1] παρχάριν =θερινός βοσκότοπος σε ορεινό μέρος

[2] ο θυσιαζόμενος για καθαρμό της πόλης ή για άλλον λόγο

evil demon

Παραμονεύει ο κακός δαίμονας

Δολοπλοκεί

Εξυφαίνει συμπτώσεις

οδηγεί σε αδιέξοδα

Γεμίζει το μυαλό με αμφιβολίες

Αόρατος άυλος ορμητικός αθόρυβος χείμαρρος

Σε παρασύρει στην επιθυμητή πορεία του

Υποκινεί εξ αποστάσεως

Μεταβάλλεσαι σε ανδρείκελο

Απορεί το ατυχές υποκείμενο

Αμφιβολία και πίκρα

Φουντώνουν σε κάθε μικροσκοπικό κύτταρο

Λυγά σωριάζεται το κορμί

Η ψυχή σε σύγχυση

Κατρακυλά  στην άβυσσο

Σπαρταρά

Ακουμπά την τρέλα

Ύστερα πετά υποκριτικά την ελπίδα

Αναθαρρεύει το ράκος

Σηκώνεται ελπίζει

Νοιώθει την δύναμη να επανέρχεται

Παιχνίδι του σατανικού δαίμονα

Αναταράσσει την ανία του

Παραμονεύει

Ρίχνει πάλι τις μύριες

Τετανισμένες ακίδες του

Να βασανίζει

Να χαρεί

Μοχθηρά σαρκαστικά μειδιάματα

Σε μηδενίζουν 

Ταφία

Προφανώς

Αυθαίρετο cemetery

Των προσφιλών pet

Πλήθαιναν in now days

Τα μικρά ταφία

Χωρίς σταυρούς

Όπως οι αυτόχειρες

Μακριά από τους ακούσιους

Υπάκουους κεκοιμισμένους

Φρόντισε ο Δήμος

Για πάρκο αναψυχής

Των χαρωπών τετραπόδων

Unfortunately αμέλησαν

Για την ταφή

Των τόσο αγαπητών ζώων

Με περισσή φροντίδα

Οι κηδείες

Καλύπτονται

Τα αγαπημένα λείψανα

Πιστοί δια βίου σύντροφοι

Αμέτρητος ο πόνος

Απέραντο το κενό

Φεύγουν χωρίς τον οβολό

Χωρίς επιτάφιες επιγραφές

Ενθάδε κείται

Μόνο σωροί από πέτρες

Χώμα

Ενίοτε λίγα λουλούδια

Χάνεται η όαση

Η σανίδα σωτηρίας

Στο μαγγανοπήγαδο

Του βίου

Απόλυτη σχέση

Απόλυτη κατανόηση

Στα μοναχικά δωμάτια

Στα οικογενειακά σαλόνια

Ασυγκράτητα τα δάκρυα

Ακυβέρνητος ο πόνος

Ασυμπλήρωτο το κενό

 

 

Τζιατού

 

Τζιατού[1]

Τον παλαιό καιρό

Ερχόταν ο κουρασμένος ιερέας

Ακάλεστος

Να αγιάσει το σπίτι

Ανοίγαμε

Έδιωχνε άραγε ο αγιασμός

Τα καινά και τα παλαιά δαιμόνια

Ήταν ένα έξτρα εισόδημα

Για τον ιερέα

Νέα ήθη τώρα

Οφείλουμε να καλέσουμε

Για να φύγουν

Τα ακούραστα καλικαντζαράκια

Παραμένουν κρυμμένα

Φοβισμένα

Κοιμούνται όλη την ημέρα

Τις νύχτες αλωνίζουν το σπίτι

Κάπου κάπου

Κάνουν καμιά σκανταλιά

Τους πιάνει η κακία

Χρόνια τώρα γίναμε συντρόφια

Κουράστηκαν και αυτά

Γεράσαμε

Αφήνω τον ήλο να

Μπει από τα σκοτεινά

Παράθυρα

Να διώξει την γεροντίλα

Και την σπαρίλα

I m coming my dearest sun

Πάρε με στην θερμή αγκάλη

Ζέστανε την αρρύθμιστη καρδία

And give me

A warm smile

---

[1] τζιατού =καλικάντζαρος, μεταφ. γυναίκα μοχθηρή

Σκυλλόπον

Πιστό το τετράποδο

Κοιτά με λατρεία

Κατάματα

Το πολυαγαπημένο αφεντικό

οι σκυλίσιοι οφθαλμοί

υγροί εκπέμπουν

την άπειρη αφοσίωση

δεσμός ακλόνητος δυνατός

τα μάτια μιλούν βουβά

η άλαλη  συνεννόηση πλήρης

η αγάπη ρέει

αβίαστη καθαρή

ευανάγνωστη

χειροπιαστή η στοργή

αντίθετα ιόντα έλκονται

ισχυρά

αγωνίζονται τα λογικά

ομιλούντα όντα

να επικοινωνήσουν

να εκφράσουν

την πολυβασανισμένη αγάπη

μεταμορφώνεται

σε μύριες αιχμηρές βελόνες

λαβώνουν το αγαπημένο πρόσωπο

πύργος Βαβέλ

οι επικοινωνίες

άκακοι οι πιστοί κύνες

τροφή, νερό, χάδι

σύντομη βόλτα

ακολουθούν

γλυκά αλυχτίσματα

ισόβιο πίστεμαν [1]

 

---

[1] πίστεμαν =το να έχει κάποιος εμπιστοσύνη, το να έχει πίστη θρησκευτική

Life softener

Πατάει με δύναμη το ατμοσίδερο

Λειαίνει τις ζάρες

Ισιώνει το ύφασμα

Λευκό κολλαριστό πουκάμισο

Με προσοχή υπομονή φροντίδα

Όλη η νοικοκυροσύνη

Στο ατσαλάκωτο ρούχο

Like   καθαριστηρίου

Απομακρύνει ο ατμός

Το καυτό μέταλλο

Κάθε ρωγμή

Κάθε ασχήμια

Σφικτά η λαβή

Διορθώνει υπομονετικά

Τα φανερά και τα αφανέρωτα

Αμέτρητες τσαλάκες

Εξαφανίζονται

Όμορφα ευωδιαστά ρούχα

Άφθονο μαλακτικό

Μεταμορφώνει τις σκληρές τραχιές ίνες

Σε μετάξι

Σε καθαρά ερμάρια

Κρέμονται στεγνές ολόρθες

Στην σειρά

Άφθονο fabric softener

Αρωματισμένες  

αποστειρωμένες

άψυχες φορεσίες  

περιμένουν αδιαμαρτύρητα

να ντύσουν στοργικά θλιμμένα

τα αψυχωμένα κορδωμένα

έρμα κορμιά

χειμός

χειμός

Καλοκάθισε ο χειμός[1]

Φόρεσε τα ασήκωτα  νεφόπα

Γκρίζα εύσαρκα κλαψιάρικα

Πλάκωσαν το χαρωπό ήλιο

Τον έκρυψαν

Μόλις ανασαίνει

Ηττημένος, λυπημένος

Σιωπά

Κλαψουρίζει συνεχώς

Ο γερο χειμώνας

Τρέχουν τα δάκρυα

Αθόρυβα, επίμονα

Ανακατεύονται

Με τις διαφανείς μύξες

Όλο παράπονα

Βαβίζει ασυνάρτητα

Απλώνει αδιάφορα

Τα κρύα μάγγανο χέρια του

Να παγώσει περισσότερο τις

Κατεψυγμένες ψυχές

Πνίγονται μες

στις σκοτεινές σκιές

αποκαμωμένες παραδίδονται

αμαχητί  

σώπασαν τα στρουθία

του ουρανού

τους κόπηκε το χαρωπό τιτίβισμα

σιωπή

έρημοι οι δρόμοι

όλα παραδομένα

στην πίκρα του γκρινιάρη χειμώνα 

 

---

[1] χειμός =χειμώνας