Lost

Και ήταν το κάθε παιδί

Μοναδικό για την φιλόστοργη μητέρα

Άπλωνε τις τρυφερές φτερούγες της

Να το προστατεύσει

Ήλιοι που φώτιζαν το μελαγχολικό χωριό

Το ελώδες χώμα

Πολύ ψηλά από όλους

Με υπομονή αγάπη

Ύφαινε την ζωή τους

Βλαστήμια για τα παιδιά της

Τόσα χρόνια δεν βγήκε

Από τα βασανισμένα χείλη

Ήρθαν τα αδυσώπητα γηρατειά

Έμειναν τα καρτερικά οστά

Και η ψυχή ταλανίζεται

Από τη χαμένη νιότη

Από τα όνειρα που δραπέτευσαν

Από τον σκληρό αδιάφορο κόσμο

Το χθες μπερδεύεται

Με το σήμερα το παραπλανεί

Ο νους πλάθει αληθινές

Τρομακτικές απτές ιστορίες

Οι φόβοι του παρελθόντος

Γιγαντώνονται θεριεύουν

Ανακατεύονται   με το σκληρό παρόν

Τόσα χρόνια αγώνα

Δεν υπάρχει τόπος

Να ξαποστάσει

Ο κουρασμένος νους

Ξυπνά για λίγο

Υγιής αισιόδοξος

Επανέρχεται στην λογική των άλλων

Χαρωπή φλόγα φωτίζει

Τα ανοιακά μάτια

For a while

Βυθίζεται πάλι παρασύρεται

Από τα αγριεμένα κύματα

Των ψευδαισθήσεων  και της πικρής  αλήθειας

 Θέρος 18