Νιρβάνα

Θα χρειαστούν αμέτρητες χιλιετίες

Να κάνουμε τα στοιχειώδη

Διαρκώς διακριτικά προσπερνάμε

Άφθονες  κραταιές excuses

Σέρνοντας τα ματαιωμένα

Ανεδαφικά όνειρα

Ασήκωτα βαρίδια

Υπάρχει άφθονος

Μελλοντικός χρόνος

Για κάθε είδους επανορθώσεις

Αθύρματα βολοδέρνουμε

Ρυπαροί αθώοι

Αθέλητα υποχείρια

Δεν ακούμε δεν βλέπουμε δεν μιλάμε

Ακολουθούμε τα σίγουρα προκαθορισμένα

Αχνοσαλεύουμε

Στο πνιγηρό όνειρο

Βυθιζόμαστε again βαθιά

Στον ύπνο του δικαίου 

Τυφλά έμβρυα

Αναζητώντας πάντοτε μάταια

Το σκοτεινό σιωπηλό ασφαλές

Καταφύγιο της στοργικής

Μακρινής μήτρας.

Αφημένοι στα ήσυχα ακυμάτιστα νερά της

Τζουντζουνίζοντας[1] τον μαλακό 

Στείρο αντίχειρα

Σκοτεινή Νιρβάνα

---

[1] τζουντζουνίζω =

πιπιλίζω