Απελπισμένη στρίγκλα

Προσπαθεί απεγνωσμένα

Να μείνει ήρεμη

Να είναι καλή

Οι λέξεις εκσφενδονίζονται

Σαν σιχαμένος εμετός

Ρουκέτες αυτόνομες

Βίαιες αμάζευτες

Ο θυμός η πίκρα η ματαίωση

Βράζουν πολλαπλασιάζονται

Στα άδυτα της ψυχής

Δραπετεύουν

Επιστρέφουν ακάθεκτες

Ισχυρές κραταιές

Κράτος εν κράτη

Λάβα που τα καίει όλα

Τα παρασέρνει

Χωρίς επιστροφή

Σαν Σίσυφος ελπίζει

Για την άλλη φορά

Η άλλη μέρα ίδια

Το παρελθόν

Είδωλο του μέλλοντος

Αρρώστιες γηρατειά

μια μοναξιά 

Την περιτριγυρίζουν

Την κρατούν σφικτά

Από το λαιμό

Αγκομαχεί

Σαν ψάρι σπαρταρά

Ανήμπορο

Η ζωή χάνεται

Θέλει να ζήσει την χαρά

Την ξενοιασιά

Να χαρεί το σώμα της

Όλο πικρές ευθύνες

Ατελείωτες  

Λερναία ύδρα

Άπειρα κεφάλια

Άκοπα

Κοροϊδευτικά  

Θέλει να είναι καλή

Θέλει να είναι ήρεμη

Μια στρίγκλα μέσα της

Την κυβερνά

Μια στρίγκλα μέσα της

Δεν ησυχάζει