Νύξη

Το χιονοχαλαζόβροχο χόρευε άγρια

Ορμούσε μαινάδα ασυγκράτητη κόχλαζε

Μύριες κεντιές

Διαπερνούν το δέρμα

Η χαρούμενη ομπρέλα πληγωμένη

Μάταιες αντιστάσεις

Παραδινόταν

Απατηλό το πεζοδρόμιο

Παγίδα  

Πλάκες αιωρούμενες

Πίδακες τα λασπόνερα

Βρωμίζουν τους αγχωμένους

βιαστικούς καθαρούς διαβάτες

Ο σκανταλιάρης έρωτας

Δακρυσμένος τσαντισμένος

Αδιαφορεί για την Αφροδίτη

Γυμνός τρέχει μέσα στο καταχείμωνο

Σημαδεύει ανύποπτες

Πεθαμένες ψυχές

Σώματα μεστωμένα σε χειμερία νάρκη   

Δέχονται αδιαμαρτύρητα

Τις γλυκόπικρες φονικές σαϊτιές

 Ξυπνούν

Παραδίδονται

Αδιαφορεί για τους κανόνες

Συμβάσεις προκαταλήψεις

Στερεότυπα 

Ανοίγει η αγκαλιά

Να δεχθεί την άνοιξη

Άμυαλη αμυγδαλέα

Που δεν την φοβίζει τίποτα

Το όνειρο επελαύνει ακάθεκτο

Καταχτητής γλυκός ακατανίκητος

Νεφέλη η ελπίδα

Απλώθηκε άτρωτη

Όμορφη προστατευτική

Οδηγεί

Φιλάνθρωπος

Μαγεύει

Όλα ωραία και καλά

Όλα δυνατά

Με ακυβέρνητο μειδίαμα

Γαλήνη

Βαδίζει ανάλαφρα

Ψυχή Αθώα νέα

Εσμεράλδα Αγνή 

Τρέχει η ζωή

Γλυκιά σαν καραμέλα

Σε γλώσσα διαβητικού 

"Seamos realistas, pidamos lo imposible!"[1]

 

 

 

---

[1] «Είμαστε ρεαλιστές, επιδιώκουμε το αδύνατο!»