Άνθισαν τα χαμόμηλαΕρείπια η βιβλιοθήκη του ΑδριανούΑιώνες ανθίζουν τα χαμαίμηλαΣτον ίδιο χώροΘαυμαστή η απλότηταΤέλεια κάτασπρα πέταλαΣυμμετρικά στεφανώνουνΤον κίτρινο λοφίσκοΚαταπράσινος ο βλαστόςΌμορφα δένουνλεπτεπίλεπτα λευκά φτεράκίτρινο του ήλιου, πράσινο της ζωήςΟ μικροσκοπικός ταπεινός ήλιοςΣκορπά το άρωμα τουχαμαί Χαρούμενο ζειΜέσα στην βρώμικη πόληΑνάμεσα στα μάρμαραΟδοιπόροι από τα πέρατα της γηςΘαυμάζουν τα δημιουργήματαΤου ανθρώπου, μιλούν για αρχιτεκτονικήΆσκεφτα συνθλίβουν,Το ύψιστο θαύμαΑγέρωχοι οι κίονες σχίζουνΤον γαλανό αττικό ουρανόΜε τα σύννεφα θέλουν να παίξουνΨηλά κοιτούνΚάτω στα πόδια τουςΓελαστά ευωδιάζουνΤα ξεχασμένα μήλα της ζωήςΑρμονία, κάλλος, συμμετρία,Ευωδία,Αισιόδοξα, σοφάΤους κινδύνους αγνοούνΨηλά κοιτούνΤο εφήμερο, την σύνθλιψη, το μάταιο,σε πάπυρους στέλνουναρχαία λήθη
30 Απριλίου 2014
Χαμαίμηλο το κοινόν
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου