30/4/14

Χαμαίμηλο το κοινόν



Άνθισαν τα χαμόμηλα 
Ερείπια  η βιβλιοθήκη του Αδριανού
Αιώνες ανθίζουν τα χαμαίμηλα
Στον ίδιο χώρο
Θαυμαστή η απλότητα
Τέλεια κάτασπρα πέταλα
Συμμετρικά στεφανώνουν
Τον κίτρινο λοφίσκο
Καταπράσινος ο βλαστός
Όμορφα δένουν
λεπτεπίλεπτα λευκά φτερά
κίτρινο του ήλιου, πράσινο της ζωής
Ο μικροσκοπικός ταπεινός  ήλιος
Σκορπά το άρωμα του
χαμαί Χαρούμενο ζει
Μέσα στην βρώμικη πόλη
Ανάμεσα στα μάρμαρα
Οδοιπόροι από τα πέρατα της γης
Θαυμάζουν τα δημιουργήματα
Του ανθρώπου, μιλούν για αρχιτεκτονική
Άσκεφτα συνθλίβουν,
Το ύψιστο θαύμα
Αγέρωχοι οι κίονες σχίζουν
Τον γαλανό αττικό ουρανό
Με τα  σύννεφα θέλουν να παίξουν
Ψηλά κοιτούν
Κάτω στα πόδια τους
Γελαστά ευωδιάζουν
Τα ξεχασμένα μήλα της ζωής
Αρμονία, κάλλος, συμμετρία,
Ευωδία,
Αισιόδοξα, σοφά
Τους κινδύνους αγνοούν
Ψηλά κοιτούν
Το εφήμερο, την σύνθλιψη, το μάταιο,
σε πάπυρους στέλνουν
αρχαία  λήθη


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου