Αχ αυτοί οι αφοσιωμένοι μπαμπάδες
Με τη λατρεία, τρυφερότητα,
Φροντίδα, Αγάπη,
Ανατρέφουν τις μικροαστικές πριγκηπέσες,
Αφιλοκερδείς υπηρέτες
Απλώνουν πορφυρά χαλιά
Να ακροπερπατήσουν
Οι αιθέριες υπάρξεις
Αποθέτουν γυμνές
Τις ανυπεράσπιστες καρδιές
τους να τις πατήσουν
αδιάφορα
Τα ακαταμάχητα ευαίσθητα flowers
Όλος ο πενιχρός βίος
Εστιάζεται τις μελλοντικές πιθανές
Μέγαιρες, ανικανοποίητες, θλιμμένες
Παραιτημένες, αφημένες
Δεν μπορούν να πιστέψουν
Τα αγνά αμόλυντα αγγελούδια
Αποκτούν αίφνης βυζιά
Αχόρταγα αιδοία
Τα μη μου άπτου άνθη
Δέχονται τα λάγνα βλέμματα
Αρσενικών Τράγων
Εκλύουν σκορπίζουν άσεμνα
την βαρβατίλα τους
περιβάλουν τις αρωματισμένες υπάρξεις
στα μεταξένια
σεντόνια
Τολμούν να βατεύουν
Τολμούν να αγγίζουν τα άμωμα
Κορμιά
Ξένοι, αδιάφοροι
Γεύονται τον ασυνείδητο
Επιθυμητό καρπό
Unhappily
καταλείψει η κόρη τὸν πατέρα αὐτής,
προσκολληθήσεται τῇ ἰδίᾳ ανδράσι
καὶ ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα
μίαν·
innocent αθώοι
άσπλαχνα εύκολα
παραμερίζονται
στέκουν πιστοί φύλακες
χωρίς ίχνος παραπόνου
περιμένουν με ανοιχτές αγκάλες
να σφάξουν μόσχον και εαυτόν
Le Pere Goriot
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου