απόμακρη Μνημοσύνη

Χιλιάδες φορές

Έθαψα το πονεμένο όναρ

Βαθιά σε αβυσσαλέα τάρταρα

Σιωπηλοί θρήνοι

Πένθος σπαρακτικό

Κοπετός οδύνη

Αυτοκαταστροφή

Ικεσίες στην ευσπλαχνική Λήθη

Για ένα τρυφερό χάδι της

Λερναία Ύδρα

Το όνειρο

Ατόφιο ζωντανό οδυνηρό

Κατάματα

Αμυδρό χαμόγελο

Οίκτος αδιαφορία

Διέσχισα το άβατο

Μονοπάτι

φρύγανα αγκαθιές

οξείες πέτρες

απροστάτευτη

συνοδοιπόρος ο Χρόνος

βάλσαμο στις πληγές

συνθηκολόγησε η Λήθη

απομάκρυνε τη θλίψη

στέκει απόμακρη η Μνημοσύνη

ανίσχυρο ξόανο

αχνό θρυμματισμένο είδωλο

αποδοχή

ίασις παρηγορητική

χόρα[1]

Χριστενιάρτς[2],

  

---

[1] χόρα = ξένος,

[2] Χριστενιάρτς= Δεκέμβριος