4/5/15

Πρόσκαιρη Παλινωδία



Εισέβαλλες πάλι απρόσκλητος
Στα ακυβέρνητα όνειρά μου
Τόσες απωθήσεις
Βρίσκεις άνετη δίοδο
Επανέρχεσαι αλαζών
Υπερόπτης, ακατάδεκτος
Μόλις διαισθάνεσαι
Την απελευθέρωση μου
Επιμένεις να δείχνεις
Την ισχύ σου
Στέλνεις ακαθόριστα αιχμηρά σημάδια
Της ύπουλης κυριαρχία σου
Εδραιώθηκες στην ανερμάτιστη
Ανίσχυρη αγαθιάρα ψυχή μου
Σώφρων η λογική
Οικοδομεί συστηματικά
λυτρωτικούς δεσμούς
Μονοπάτια διαφυγής
Σε ρίχνω στην ανακουφιστική λήθη
Απαίσια συνεργός σου η μνημοσύνη
Σε επαναφέρει
Ανόητη μαζοχιστική επιθυμία
Ο δρόμος για την καρδιά σου
Αδιάβατος
Το απαλό χιόνι
Άρρηκτος αδάμαντας
Τρομακτική η  σιωπή σου
Σπαραχτικές φωνές
Αντανακλώνται
Στον απόρθητο ακουστικό υμένα
Διαπερνούν πληγώνουν
Τη δική μου ματαιωμένη σάρκα
Χιλιόμετρα μακριά σου
Περπάτησα σε γυάλινα θραύσματα
Ανυπόδητος
Σε άνυδρους τόπους
Ξαπόστασα σε αμφίβολη όαση
Fake λύτρωση
Αργά αργά
Κλείνουν οι ανώφελες πληγές
Προσδοκώ
Το Άγνωστο
προσφιλές σου πρόσωπο,
ξένο σβησμένο
ανίσχυρο
να κατοπτρίζεται
στα γαληνεμένα νικηφόρα
 γουρταρεμένα[1] μάτια μου 



[1] γουρταρεύω =ελευθερώνω, απαλλάσσω

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου