εροθυμώ

εροθυμώ[1]

Έσπειρα τους παιδικούς

Καλοκαιρινούς φράχτες

Στο κλεινό άστυ

Άνθισαν τα αναρριχώμενα

Υψώθηκαν στα κάγκελα της τέντας

Αγκάλιασαν στεφάνια

τα αστικά φυτά

Ισχνά σαν έφηβες

Αθώα

Περιμένουν τον ήλιο

Στέλνει προάγγελο το γλυκό φως

Έρχεται καμαρωτός σίγουρος

Γνωρίζουν την πορεία του

Στρέφουν την ψυχή τους

Προς αυτόν

Τον ακολουθούν

Εφήμερη άνθηση

Πρόσφυγες

Σε στεγνές βεράντες

Αθέλητη προσαρμογή

θα αποκοιμηθούν

and maybe

το ερχόμενο μεθωπόρ

θα ξανανθίσουν

σκορπώντας νοσταλγία

Ὅμως ὁ ἴδιος πάντα μένω·
τὰ χρόνια ποὺ περάσανε μὲ ἄφησαν
παράξενο παιδάκι γερασμένο 

---

[1] εροθυμώ[1] =νοσταλγώ