Happiness
Γιορτινός γαλάζιος ο ουρανός
Άπλωσε την στοργική αγκάλη του
Τα δέντρα θαρρετά ανοίγουν
Ντυμένα ή γυμνά κλαδιά
Να τον φτάσουν
Απαλά τον διαπερνούν
Γίνονται ένα
Ο χουλιέν ήλιος
Χαϊδεύει γλυκά
Το παρατημένο δέρμα
Ζεσταίνεται σιγά σιγά
η frozen
ψυχή
τα κιτρινισμένα φύλλα
ριγούν στην παραμικρή ανάσα
του αέρα
διστάσουν να αφήσουν
τους στεγνούς κορμούς
ακίνητος ο κορμοράνος
σκεφτικός και εφέτος
κοιτάζει αμίλητος
το αδιαπέραστο νερό της λίμνης
ο ιθαγενής πληθυσμός
αμέριμνος συζητάει
τσαμούρια[1]
στολίζουν
τα ευαίσθητα παπούτσια
και η ευφορία, αναβλύζει
απλώνεται
γεμίζει την άδεια καρδιά
τα άδεια χέρια
την μάταιη νεφέλη
αναίτια χαρά
χαρά γενναιόδωρα δοσμένη
από την γερασμένη
πάντα νέα φύση
at the
moment η δυσθυμία
νικήθηκε
Happiness
is hear.
Will she
stay for a long time?
Έρθε, θα παροικήσει[2];
How knows?
She is
welcome
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου