Lost

Άνθισαν πάλι οι αμυγδαλιές

Χαρούμενες ανέμελες αθώες

Απλώνουν λευκά ροδόχροα άνθη

Διαχέεται λεπτή πλάνα ευωδία

Άφωνο παράπονο

Θαρραλέες στην παγωνιά

Που θα τις κοκαλώσει

Στην δυνατή βροχή

που θα μαστιγώσει

τα ευαίσθητα άνθη

στο άνεμο

που θα τις ξεμαλλιάσει

ανέμελα

οι ταπεινές καλέντουλες

θα στείλουν ιλαρά μηνύματα

ζωής

θάρρους

τα χαμόμηλα ανθίζουν δειλά

και οι δεντρώδεις μηδικές

σιγοκουβεντιάζουν

με τα θορυβώδη μελισσίδια

και εσύ δεν λες να φανείς

χαμένος, σιωπηλός, αμέτοχος

πάντοτε και πάντα