Άνοιξε αργόσυρτα
Τα νυσταγμένα μάτια
Αντίκρισε το σκυλίσιο
Όλο λατρεία βλέμμα
Ο θόρυβος
Από την βαριεστημένη
Σκουντούφλα πόλη
Είχε έρθει για επίσκεψη
Το σπίτι ξύπναγε σιγά –σιγά
Η οικογένεια αγαπημένος κλοιός
Διαρκής μάχη
Εκατέρωθεν η γκρίνια
Η απογοήτευση
Ώρα να αυτοζευτεί τα χαλινάρια
Το αβάστακτο σαμάρι
Τις απαραίτητες παρωπίδες
Απροστάτευτη η πληγιασμένη ράχη
Σε κάθε είδους μαστιγώματα
Να κινήσει
Ο σκύλος κουνά χαρούμενος
Την παρδαλή ουρά του
Όαση στην βαλτομένη δίνη
Το τσιμπλιάρικο βλέμμα του
Λεπτή κλωστή
Ισορροπεί στην κώχη
της αβύσσου
again
to same schedule
παλιό ξεχαρβαλωμένο clock
οδυνηρά χτυπούν
τα ανιαρά second
το ασήκωτο πόδι
σκάει στο μικροαστικό χαλάκι
ζεστό το σώμα του πιστού pet
δίνει ώθηση να συνεχίσει
ακόμα μία τρομακτική μέρα
περιμένει
να μείνει εκεί
με το βλέμμα στυλωμένο
στον αγαπημένο σύντροφο
με την πατούσα φωλιασμένη
στο τρίχωμα που φυλλορροεί
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου