Θυμάσαι;

Επουλώθηκαν άραγε οι πληγές

Χαμογελά στις μακρινές φωτογραφίες

Το φβ μας έφερε πάλι κοντά

Στα υστερνά γενναιόδωρη

Φαίνεται η ζωή

Οικογένεια, παιδιά, εγγόνια

Φίλες όμορφο σπίτι και λοιπά

Η θλίψη κουρασμένη κουνά

Παλιό κιτρινισμένο μαντήλι

Ανύμφευτη νύφη στωική

Σέρνει πίσω της σιγανή βροχή   

Γιατρεύει άραγε ο χρόνος

Άσβεστες οι επώδυνες σκηνές

Παρίες

Θεατές σιωπηλοί

Στον πόνο του διπλανού

Εκείνο το μικρό κορίτσι

Ζωντανεύει επίμονα ξανά

Αμίλητο υπομένει

Πόσο πόνο κουβαλά  

Αναχαιτίστηκε το παρελθόν

Λάβα κοχλάζει σκοτεινή

Βροχή τα δάκρυα

Δεν απαλύνουν την πληγή

Και όλο θέλεις να ψιθυρίσεις

Σιγανά απαλά

Θυμάσαι;

Μα δεν τολμάς

Του πόνου να κουνήσεις

Τα βαλτωμένα μυστικά

Θυμάσαι;

Γιατί εγώ δεν ξέχασα ποτέ