Αιχμάλωτοι αταβισμοί

Το αιώνιο θήλυ

Διαρκώς κρυμμένο

Σε τάρταρα φυλακισμένο

Αδιάκοπα πολεμά

Να δει το φως της γαλανής μέρας

Αδιάντροπο να επιδειχθεί

Να γίνει ορατό να ζήσει

Το ακατανίκητο ένστικτο

Επιθυμεί

Τολμά να δείξει

Ολόγυμνο τον εαυτό του

Να αστράψει φόβητρο

Για τους δειλούς

Που αιχμάλωτο άφωνο

Χωρίς δίκη

Το τυραννάνε

Δεν θέλει στα σκοτεινά

Στο περιθώριο να ζει

Ζωή καταδιωκόμενη

Εξοστρακισμένο

Ανέστιο

Την άγρια τρομερή

Πείνα λαχταρά λαίμαργα

Χωρίς τρόπους

να κορέσει

τρώγοντας βιαστικά

βουλεμικά

με δυο χέρια

χωρίς απολυμαντικά

Καθάριο άγριο

Βρώμικο και αγνό

Το φως του ήλιου

Να αντικρίσει

Την θέση του μες στο κόσμο

Διεκδικεί

Δεν το τρομάζουν τα sold out

Σοβαροφανείς υποκριτές αθώοι

Και όλοι οι καθώς πρέπει

Ας τρομάξουν

Το αβυσσαλέο υποσυνείδητο

Λάβα κοχλάζουσα

Ξεφεύγει ενίοτε

Μια  στάλα μια γουλιά

Καίει αλύπητα

Τα τρυφερά αμαθή σπαρτά

Γρήγορα και με ασφάλεια

Σφραγίζονται οι κρατήρες

Μονώνεται το ηφαίστειο καλά

Ο γόνιμος πλούσιος βούρκος

Ασβεστώνεται σοφά

Σιγή αόρατη όλα τα σκεπάζει

Βαθιά στη γη

Οι Κύκλωπες αλυσοδεμένοι

Σπαράζουν

Νευρόσπαστα ανικανοποίητα

Βαδίζουν στην σειρά 

Κανόνες στυγερούς

Ακολουθούνε