Η Κλεψύδρα

Άνοιξε διάπλατο φωτεινό παράθυρο

Γλυκό φως πλημμύρισε τον κόσμο

Στάθηκε σαστισμένη σε μια γωνιά

Χαμογελώντας δειλά

Άπιαστο το φως και όμως τόσο κοντά

Τα πονεμένα χέρια σάλευαν διστακτικά

Έπεσαν στο πλάι άδεια αδέξια αγαθά

Ο όμορφος ήλιος

Σα να της γελούσε μαυλιστικά

Κοίταζε το όραμα

Ταξίδευε μακριά

Δώρο ανέλπιστο

Προσφέρθηκε σιωπηλά

Όνειρο ήταν

Σκέφτηκε πικρά

Ο νους ψηλώνει

Απλώνεται τολμηρά

Όμορφες ιστορίες πλάθει

Με άυλα υλικά

Το δειλό χέρι δεν άγγιξε την χαρά

Εφήμερη χαρωπή πεταλουδίτσα

Γύρισε σε σκοτεινά κελιά

Ο ήλιος έπαιζε με γάργαρα νερά

Η σκέψη τολμηρή νεανική

Χόρευε σε όψιμο άτολμο κορμί

Κυλούσαν αδιάκοπα ακούραστα

Στο ίδιο δρόμο

Τα κρυστάλλινα νερά

Τραγούδι αγάπης

Ηχούσε μελωδικά

Άνθη ευωδιές δροσιά νερό

Έκλεβαν οι νύμφες χαρωπές

Ασάλευτη η Κλεψύδρα

Έρεε αβίαστο

Της αγάπης το νερό

Έμεινε εκεί να τρέχει

Να δροσίζει το άδειο παρελθόν